Oğlum İçin

BÖLÜM-25/ Benim Bebeğim! (1)

'Yaşadıklarım benim sınavımdı. Bana o anlarda nasıl davrandığınız da sizin sıvanızdı.'

-Alıntı

Omuzlarımı kaldırıp indirdim.
"Hiç. Sadece geldim."

Bana uzun uzun baktı. Ben de gözlerimi kaçırdım. Ne diyebilirdim ki? Zordayım? Kardeşin, oğlunun yaşaması için gitti o adama kendisiyle yatması için yalvardı ve tahmin ettiği gibi tüm hayatı domino taşı gibi yıkıldı mı?

Kaşlarını kaldırarak
"Öylesine geldin? " dediğinde başımı salladım ve gözleri üzerimdeki montuna düştü.

"Pekala."

Derin bir nefes alarak Batur'a baktım bizi dinliyor mu diye ve gözleri cin gibi bir bende, bir de ağabeyimde dolanırken buldum.

Bakışımı fark etmiş ağabeyim telefonunu çıkartıp Batur'a verdi.

"Neden biraz oyun oynamıyorsun?"
Batur hevesle telefonu alınca gözleri bana döndü. Ben ise neyi ne kadar anlatacağımı tarttım.

Ama zihnim hangi olaya değinse anında kaçındım. Bir tane bile ona anlatabileceğin bir şey yoktu.

Çocuk olayına girmeden Eymen'i aradığımı söylesem? Nerede bulduğumu sorardı. Kumarhane cevabı ise kulağa hiç iyi gelmiyordu.

Yıllardır beraber yaşadığım ev arkadaşım, dostum eski kocamın kuzeniymiş? Bu da olmaz.

Eymen, ev arkadaşımla bir olup Batur'u kaçırdı? Bu Eymen'den en çok nefret eden ağabeyime bahane olarak katil de edebilirdi.

Ya da hamileyim?
İnme inerdi.

Gerçekten de tek bir hamle.. Tek bir hamleyle taşlar ardı ardına gitmişti.
Haysiyetim, evim, güvenim, işim ve daha sayamayacağım kadar şey..

"Zeynep?"

Daldığım düşüncelerden sıçrayarak ona baktığımda gözlerini kıstı ve dudaklarımdan sanki ezberlemişim gibi yalanlar döküldü.

"Ev arkadaşım eve sevgilisini getirdi. Adam da leşin teki çıkınca evden ayrılmak zorunda kaldım."

Bir an düşündü ama anında kızgın gözleri üzerime döndü. Bakışı daha çok lisedeyken 'Kütüphaneye gidiyorum' dedikten kısa süre sonra sinemada yakalandığım gün gibiydi.

"Bu seni bize bu halde getirmezdi Zeynep. "

"Aniden çıkmak zorunda kaldım. Montumu, çantamı almadan. Kısacası telefon, para, kimlik her şeyim orada kaldı."

Aslında... Kısmen doğruydu.

Bir süre düşündü ve alnını ovaladı.
"Bak.. Bu yaşa gelmiş bir insansın. Sana çocuk muamelesi yapacak değilim. Bunca zaman nasıl götürdüysen yine götürürsün ve ne yapması gerektiğini bilirsin. Ama... Ama eğer o adam sana sarktı veya musallat olduysa, can güvenliğin yoksa"

Evet, yoksa?
Gözlerim dolmaya başladı.

"Bunca zaman sonra nereden çıktın demediğin sürece yanında olurum."