18 yaşınıza kadar insan olarak yaşadığınızı düşünsenize, her şeyden habersiz sadece paranormal olayları araştıran ve doğaüstü şeylere merakı olan bir kız, bu yüzden annenizin sizi hep kısıtladığını... Ardından kaçırılırsınız ve bir insan olmadığınız...
İyi okumalar umarım beğenirsiniz. Lütfen vote ve yorum atmayı unutmayın. Küçücük bir yıldız lütfen :)
Kulaklığımı çıkarmadan odamdan çıktım. Lite önüme geçti ve ayı gibi olduğu için durmak zorunda kaldım. Kulaklığımın birini çıkarttım ve "Çekil" Lite"Hayır. Çalışmamız gerek." "Tamam. Bahçedeyim." dedim ve kolunun altından geçtim. Bahçeye çıktığımda saçımı topuz yaptım ve sıkıca bağladım. Lite"Dövüşmeyeceğiz. Güçlerinde yardım edeceğim." ofladım ve omuzlarımı düşürdüm.
Lite"Karşıma otur bağdaş kur." karşısına oturup bağdaş kurdum. Devam etti "Şimdi gerçekten susuzluğunu kontrol edebiliyor musun bakacağız." karşıma oturdu ve beni karanlığa sürükledi."Bu bir yanılsama" dememle Lite"Evet ama gerçekten yaşıyorsun." karşımda bir insan belirdi. Her yeri kandı. Kolları, bacakları... Kafası bile. Kokusunu aldığımda tıslasamda olduğum yerde kaldım. Gerçekten işe yarıyordu. Gülümsedim ve dönüşmeme rağmen kana doğru gitmedim. "Lite canım kan çekti." dedim.
Lite kahkaha atıp "Karşında" dedi. "Ama ben onun kanını istemiyorum. İçmeyeceğim." beklemeye başladım.Bir yerden sonra genzim yanmaya başladı. "Yeter! Boğazım acıyor!" dememle Lite beni çıkardı. Şaşkındı. Sırıtıp "Hayırdır? Şaşırdın mı? Bence şaşılacak bir şey yok"Lite"Ama sen..." "Hadi ama o kadar da büyütme"
Annem bahçeye çıktı. "Eeee ne yaptınız? Atalent?" "Kontrol edebiliyorum da arkadaş çok şaşırdı." annem"Bu kadar çabuk mu?" he bu kadar çabuk. Ben ne kadar çalıştım bunun için sen biliyor musun?! "Evet" içimden söylediğim şeyleri dışa yansıtmak bu olsa gerek iç sesim de olaya dahil olduğuna göre ben kalkayım. O sırada gerçekten kalkmıştım.
Lite adımı söylerek beni durdurdu. "Evet" dedim ve ona döndüm.
Lite"Sen bu kadar çabuk yapamazsın. Hiç zorlanmadın. Bir hâller var sende."
"Y- yok"
annem"Ne yani gerçekten zorlanmadın mı?" dedi hayretle.
"Zorlandım. Ama hemen geçti."
Lite"Yalan söyleme."
tanrım lütfen lütfen çakmasınlar. "Ya olamaz mı? İrade sahibiymişim demek ki." dedim ve omuz silktim. Lite"Sende bir şeyler var ve ben bunu bulacağım.""Bir şey yok. Olmayan bir şeyi nasıl bulabilirsin merak ediyorum. Neyse ben dışarı çıkıyorum." dedim ve koşar adım kapıya yöneldim. Dışarıya çıktığımda karşı kapıda açıldı ve John çıktı. Yanıma gelecekken ben kafamı çevirip, farklı bir yere gittim. Arkamdan seslendi ve bana yetişti.
"Çık git."
John"Ama bir -" sözünü kesip
"Çık git yoksa tüm kanını emerim" zihnimde bir kadın sesi yankılandı. Bu o sesti 'Naber Atalent' 'Sen kimsin?' 'aaa hatırlamadın mı Elena'ı öldür demiştim sana' 'SEN! Çık git zihnimden!' John koluma dokundu"İyi misin?" vizyon görmeye başladım. Karanlıktı. Zifiri karanlık ama ben vampir olduğum için görebiliyordum. Burası bir evdi. Birisinin nefesini boynumda hissettim. Yutkundum. Hızla arkamı döndüm kimse yoktu. Bu sefer omuzlarım tutulmuştu. Ellerinden sıcaklık geldiğinde alev olduğunu anladım.
Çığlık atmaya başladım. O gittiğinde kollarım alev almıştı. Ben ağlarken birisi geldi ve evi meşalelerle aydınlattı. Hemen yanıma geldi. John'du. Ellerini kolumda gezdirdi. Sakinleşmiştim. Ellerine baktığımda buzdu. Gözlerim şaşkınlıktan kocaman açılmıştı. Bir kaç kelime söyledi ve evin salonunda belirdik. "S- Sen nesin?" John"İnsan" annem sinirle soluyordu. Kollarım kızarmaya başlamıştı. John ellerini çekti. Anneme döndü ve "Düşündüğün gibi değil. O ölüyordu. O yüzden."
Annem yanıma geldi. Kollarım kabuk bağlamaya başlamışken annem dokundu. Acıyla inlediğimde geri çekildi. annem"Ne oldu?" "Ben çıktığımda John'u gördüm. Sonra başım ağrıdı. John koluma hafifçe dokunup nasıl olduğumu sorduğunda vizyon gördüm. Ama bu gerçekti. Acıyı hissettim. Hatta yaralarım çıktı." dedim ve kolumu gösterirken "Sonra vizyona John geldi.Elleri buzdu benim kollarım yanıyordu. ve sonra da buradayız. Eğer bana John ve ailesinin normal bir aile olduğunu söylerseniz-"
Annem"John ve ailesi büyücü" "Ne!" dedim ve John'a baktım. John"Doğru" annem"Bu yüzden senin vampir olduğunu biliyorlardı." koltuğa oturup ofladıktan sonra "Bıktım." dedim. Annem"Ve seni koruyorlar." "Hı?" John"Yani Jack'ten" "Gerek yok. Gerçekten teşekkür ederim." annem"Fikrini soran olmadı." "Bende fikrimi söylemedim. Nazikçe reddettim. Yeter korumasınlar onların başka işi yok mu? İsterseniz sertçe de red edebilirim." elimi havaya kaldırıp"Maledicam qui protegit me et tueri conatur me.Non ut penes me!" (artık bitti beni koruyan ve korumaya çalışan herkesi lanetliyorum.Benim yakınımdan dahi geçemeyecekler!)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
O sırada içimde bir şeyler hareketlendi ve çok geçmeden beyaz bir ışık vücudumdan patladı. Havalandığımı hissettiğimde ne zaman kapattığını hatırlamadığım gözlerimi açtım. Gerçekten havalanmıştım. Düşerken John hızla beni tuttu. John"Süperdi" dedi şaşırdığını belli ederek. Yorulmuştum ama neden? Hem ben vampir değil miyim? Gözlerim kapanmadan önce "Annemde büyücü değil mi?" demiştim.
---
Gözlerimi açtığımda biraz daha uyumak için direniyordum ki en son ne yaptığımı hatırlamamla yataktan fırladım. Hızla salona geçtim. Herkes buradaydı. Ciddi anlamda herkes Elena'nın annesi bile? Ne alaka? "Rüya değildi değil mi?" herkes başını hayır anlamında sallarken "Ben ne yaptım?" diye ciddi anlamda sormuştum. Elena"Seni koruyan ve korumaya kalan herkesi lanetledin." "Ama?Nasıl?" annem"Aferin(!) Lanet yarattın." "Bana kızmayın. Ben onları bilerek söylemedim." John"En son bana ne dediğini hatırlıyor musun?" hayır anlamında başımı salladım. "Ne söyledim?" John"Hiç önemsiz bir şey" omuz silkip "Ben onu nasıl söyledim? Daha doğrusu nasıl lanet yapabildim?"
"Artık çok geç kaldık. Gücü ortaya çıkıyor." bunu diyene baktım. Bir dedeydi. Bunamıştı anlaşılan yazık... Atalent ciddiye alır mısın?! iç sesim beni dürtünce ciddiye almaya çalıştım. Çalıştım demiş miydim? Adam öyle saçma şeyler söylüyordu ki... dede"... evet şimdi ne yapacağımızı düşünelim." annem "Atalent" olduğum yerde sıçradım. "Hı?" annem"Sana diyoruz hadi ama..." Lite"Gerçekleri istiyor söyleyince de dinlemiyor! Kızım ne anlatıyoruz biz?" elimi enseme götürüp "Üzgünüm ama bu birazcık..." "Nasıl desem...""Böyle..." Peter"Alt tarafı saçma diyeceksin Atalent. Ne kıvrandın ha!"
Dede"O zaman Atalent odana çık ve aşağı bir daha inme." göz devirdim ve odama çıktım. Uyumaya başladım. Yine göldeydim. Kadın beni kayalıklara çağırıyordu yanına gittim ve "Bir şey sorabilir miyim?" dedim kadın gülümsedi ve"Tabi her zaman" bugün olanları anlattım ve "İşte dede anlatırken ben dinlemedim. Siz biliyor musunuz?" kadın evet anlamında başını salladı ve "Her şeyi anlatmanın zamanı gelmiş." dedi. Kadın"Ama sakın anlattıklarımdan sonra kendini suçlama!Senin hiç bir suçun yok. Annen işini sağlama almak istedi."
Veee bölüm sonu :) Atalent artık her şeyi öğrenecek hazır mısınız?
