Melez |TAMAMLANDI|

Unuttuklarım...

1 ay sonra

Sinirle duvara yumruğumu geçirdim. "Şetefsiz piç! Onu geberteceğim! Kıvranıyor! Azraili ile çok oynuyor! Azrailini kışkırtıyor!" duvar çöktüğünde simirimin hala çıkmadığını fark ettim.

"Bu duvarlar neden bu kadar güçsüz?!" sinirimi bir şeyden çıkartmak istiyordum. Babam"Atalent o duvarlar çok donanımlı biz kıramıyoruz." "Daha donanımlısı yok mu?!" babam sakince"Yok" dedi.

Nyks elini omzuma koyup destek verircesine sıktı ve "Bir sakin olur musun? Bak üçümüze de bir şey olmadı. İyiyiz." oma döndüm. Gözlerimin döndüğünü hissedebiliyordum.

"Benim canım umurumda mı?! Ya senle babama bir şey yapsaydı! Nyks fazla kaşınıyor! Bana onları unutturduğundan beri size sardı. Amacını anlamıyorum!"

Babam yanıma gelip sarıldı. Bu beni biraz olsun rahatlatırken birisi odaya girip "Efendim onu bulamıyoruz. Kaçmış." demesi ile babamı hızla ittim. Karşımdaki de vampir olduğu için gözlerimi saklama ihtiyacı duymuyordum.

Babama istemsizce güç uygularken kendimden geçeceğimi biliyordum. Zaten 1 aydır öfkeme hakim olamıyordum. Bir şeyler ters gidiyor ve ben buna emgel olamıyordum! Adamın boğazına yapıştım. "Ne demek bulamıyorsunuz! Biz en güçlü mafya değil  miydik!?"

Nyks kolumdan tutup beni durdurdu ve "Atalent sakin ol. Bak sinir krizi geçirirsen hiç iyi şeyler olmayacak. Atalent!" elimi çektim. Saçlarımın arasından elimi geçirdim ve"Bu adam fazla oluyor! Anlamıyor musunuz, ben size değer verdiğim için oluyor! Benim yüzümden!"

Gözlerim dolmuştu. Nyks bana sarılıp"İkiz o adam deli. Hiçbir şey senin yüzünden değil." dedi ve çekildi. Gözüm takvime kaydı. Bugün yine dolunay vardı. Bıkmıştım! İşlerim yetmezmiş gibi kurta dönüşüyordum!

Sıkıntım şuydu bilincimi kaybediyordum. O an önüme kim gelirse yıkıp geçecek gibiydim. Zaten bu sinir krizilerinden sonra iyice kurta dönüştüğümde kim olursa olsun zarar veriyordum!

Saate baktım. Gecenin onuydu. "İki saatim var." Nyks"Atalent bu sefer bende gelsem? Zaten sinirlisin..." devamını getiremediği cümleyi bem tamamladım. Alayla karışık" Masum birilerini öldürürüm değil mi?" tamam mafya olabilirdik de biz de masum insam öldürmüyorduk! Fred gibi şerefsizleri öldürüyorduk!

Nyks'ın gözleri büyürken kendini savunma ihtiyacı bulmuştu. Nyks"Hayır hayır ben öyle bir şey demek istemedim. Üzgünüm." gülümsedim. Yanlış anlamıştı.

"İkiz ne diye özür diliyorsun? Demek istediğini anladım. Hem sana hesap soracağım! Ne diye güçlerini kullanmıyorsun?! O adamın gücü bizim gücümüzün çeyreği bile değil!"

Nyks bu duygu değişimlerini şaşakınca izlerken Nyks" Adam bana 50 doz mine çiçeği enjekte etti. Bu beni zayıflattı. Kafamı toplayacağım sırada vurdu." demesi ile dilini ısırması bir oldu.

" Ben onu gebertmezsem! Kim lan o da sana vurabilmeye cesaret ediyor?!" babam yanıma geldi. Kollarımdan tutup" Kızım bir sakin olur musun? Onu bulacağız. Sen şu an kendini harap ediyorsun. Bak sinir krizine girmeni istemiyorum." endişeli gözüküyordu.

Derin bir nefes aldım. Sakinleşmeye çalıştım. Babam bana sarıldı. Bende ona sarıldım. Nyks" Öyle olsun ikiz. Bana niye sarılmıyorsun?" dedi ve dudak büzdü. Gülümsedim. Gerçekten Nyks ve babam beni sakinleştiriyordu.

Babamdan ayrılıp kollarımı açtım. Onunla da sarıldıktan sonra." Bende bir şeyler var. Öfkemi dizginleyemiyorum. 1 aydır bana bir şeyler oluyor. Korkuyorum. Ya size zarar verirsem." derken gözlerim dolmuştu.

Nyks"Atalent hiçbir şeyin yok senin. Sadece... Bilmiyorum... Onları sana unutturmak hataydı belki de." ona döndüm. "Olmaz. Onları hatırlarsam eğer onlar da tehlikede olacak. Adamın derdi benim. Beni öldüremediği için tüm sevdiklerimi öldürmeye kalkıyor."