Melez |TAMAMLANDI|

Ucube...

İyi okumalar 😊

Onu hızlıca ittim. "Hayır! Olmayacak şeyler için söz verme!" ağlamam kesilmiyordu. Edd"A-" sözünü kestim." Çık git. Beni boş yere ümitlendirme. Çık!" onun da üzüldüğünü anlayabiliyordum ama onun da beni anlaması gerekirdi.

Babama aileme kavuşamadığım için beni anlaması gerekirdi! Daha yeni uyanmış olmama rağmen terkrar yatağa girdim. Bir vampire göre çok uyuyordum. Zaten bu uyku dinlenmek için değil de buradan biraz olsun kurtulabilmek içindi...

Nyks'tan

Lite'a döndüm. "Biz neyi bekliyoruz! Neden gidemiyorum ben ya!" Lite"Ya Carlos yeni sustu. Senfoni gibi biriniz susup diğeriniz başlamasın." "Carlos susmadı! Onu bayılttın." dediğimde sinsice güldüm.

İyi olmuştu ona! Atalent onun yüzünden bu haldeyken gelmiş bende gideceğim diyordu (!) o kimdi?! Aslında onu gebertecektim de hepsi birden Carlos'u tutmuşlardı!

"Normalde çoktan gelmelilerdi! Ben de gidecektim! Gerekirse kurtların gözlerini sökerdim!" o sırada evde belirdiler. Babamın gözleri dolmuş, t-shirtü ıslaktı. Kuzenlerim ise ne olduğunu anlamadığından kaşları çatıktı. Bir sorun vardı. O da Atalent yoktu!

Derin bir nefes aldım. Alacağım cevaptan ölesiye korkarken benim yerime David çoktan sormuştu. Babamın önünde durdum. Kuzenlerim ve teyzem dahil herkes ondan açıklama beklerken babam bana sıkıca sarıldı.

Kulağıma"O bizim için gelmedi." dedi ve başını saklayarak ağlamaya başladı. Babam ağlıyordu! Herkesin gözü önünde! Ben ağlamamak için zor dururken şimşek çaktı.

Olduğum yerde sıçradım. Bunu ben yapmamıştım. Bu kadar güçlü bir şimşeği ya ben ya Atalent yapabilirdi ki o bizden 188 km uzak olmasına rağmen şimşeği buraya kadar geldi.

En sonunda kendimi bırkatım ve ağlamaya başladım. Dizlerim titrediğinde babam beni sıkıca tutup"Sadece bizi ışınlayabilir misin?" demesi ile eve ışınlandık.

Lite'dan

Duyduğum cümleden sonra olduğum yerde kalmıştım. Buz kesmiş gibi hareket edemiyordum. Kolumu birinin sarsmasıyla o tarafa döndüm. David'ti. David" Oğlum yardım et! Linda... Yine bir şey oldu!" demesi ile Linda'nın odasına koştum.

Kapıyı açtım. Yatağında kıvranıyordu. En son çığlık attığın da" Yeter. Bu işte bir şey var. Kadın hasta değil. Hem o zaten vampir! Git büyücüleri çağırsana." dedim ve Linda'nın yanına gittim.

"Neyin var?" sesimi olabildiğince yumuşak çıkarmaya çalıştım. Linda"Başım ağrıyor. Organlarım sanki patlayacak." derken dönüşmüştü. Tıslamaya başladı.

Büyücüler geldiğinde Linda'ya baktılar. Elena" Neyi var bilmiyoruz." derken gözyaşları akmaya başlamıştı. Kolunu sıvazladım." Bir sakin olur musun? Atalent'te gelecek, teyzen de iyileşecek."

Hayır anlamında başını salladı. Elena" Gelmeyecek! Teyzem iyileşmiyecek!" derken sesi titriyordu. David yanıma geldi." Ne yapacağız?" David başını ellerinin arasına koydu ve baskı uygulamaya başladı.

David" Bilmiyorum. Birimiz kaçırılır, birimiz neredeyse ölecek. Bilmiyorum! Bizim güçlü olmamız gerekirdi! Dünyanın en iyi mafyası, melezler, güçlü büyücüler, vampirler, en güçlü kurt... Bu normal değil! Bizim önceden anlamamız gerekirdi!"

Haklıydı. Anlamamız gerekirdi! Hırlama sesi duymamız ile herkes sesin geldiği yöne baktı. Başka bir kurttu. Herkes birbirine bakmaya başladı. Kurt Carlos'un yattığı odaya girmesiyle hepimiz oraya koştuk.

Carlos'un koluna pençe atmasıyla Carlos acı ile haykırarak uyandı. Kurtu görmesiyle o da dönüşecekken "Durun! Şu kurt bizi anlıyorsa insan haline dönüşsün." insan halini alırken hala hırlıyordu.