Melez |TAMAMLANDI|

Kolye...

İyi okumalar
Birden hafif bacağımın iyileştiğini hissettim. Kaşlarım çatılsa da ses çıkarmadım. Eziklerim ağrımaya başladığın da dudağımı ısırdım. Çok ağrıyordu. Carlos"İyi misin?" "Sanane! Çık git!" derin bir nefes alıp, dışarı çıktı.

Çok geçmeden Carl odaya daldı. Carl"İyi misin? Neyin var?" "Sen ne ara?" Carl"Carlos söyledi. Sen nasılsın? Neren ağrıyor." "Moraran yerler. Eziklerim." derken göbeğimi gösterdim.

Yavaşça göbeğimi açtı ve önce bir krem sonra da haplar verdi. Hepsini içtim. Carl"Bir şeyin olursa haber ver." tamam anlamında başımı salladım. Dışarı çıktığında havaya baktım.

Hala yağmur yağıyordu! Kalkmaya çalıştım. Bir kaç denemeden sonra kalktım ve yanda duran koltuk değneklerimi aldım. Odadan çıktığımda Nyks ve Lite hariç herkesin burada olduğunu gördüm.

Ayaklandıklarında "İyiyim ben. İkizim nerede?" kimseden ses çıkmadığın da, bilmediklerini anladım. Arkamı dönüp yürümeye başladım.

Koridordan döndüğüm de birden karşıma Carlos çıktı. İrkildim. Yanından geçecekken önümde durdu. "Bana bak. Çekil!" çekilmediğin de koltuk değneğimi kafasına vurmak için kaldırdığım da kolumu hızlıca tutması ile dengemi kaybettim.

Düşecekken ona tutundum. Hızla geri çekilecekken, bana sarıldı. Piç! Onu itmeye çalıştım. Zaten ayakta zor duruyordum. Carlos" Atalent artık kaçmayacağım ve senin de beni sevmen için her şeyi yapacağım." dedi ve geri çekildi.

Sinirden tıslıyordum. "Bana bak kurt! Git!" Ateş'i gördüğüm de "Ateeeeşş!" diye bağırdım. Hızlıca yanıma geldi. Carlos'a ölümcül bakışlar atarken "Şunu döv! Beni bırakmıyor."

Carlos ağzını tam açtığında Ateş güzel bir yumruk atması ile inledim. Ben unutmuştum! "Dur olmaz! Hayvan! O nasıl bir vuruştur?!" yanağımı tuttum. Carlos" Bağ diyecektim..." canının yanmadığı rahat konuşmasından belli oluyordu.

Ateş elini elimin üstüne koyup yavaşça indirdi. Yanağımı yavaşça ovuştururken" Özür dilerim. Gerçekten çok özür dilerim." gülümsemeye çalışıp" Özrün kabul edildi. Bırak artık yanağımı, iyiyim ben."

Ateş ağzı açık bana bakarken "Hayırdır?" Ateş"Sen acaba... Bir ihtimal yani melezliğine geri dönmüş olabilir misin?" kaşlarımı çattım. "O da nereden çıktı şimdi?" Ateş"Yanağın iyileşti." ofladım. "Dalga geçmenin sırası değil. İkizimi bulmam gerek!"

Yanından geçerken Ateş"Bekle gülüm." güldüm. Her dalga geçtiğin de böyle diyordu. Yanıma geldi. Giderken Ateş"Bana bak melez, bundan sonra bu halle dışarı çıkmak yok." ona dil çıkardım. Ateş"Keserim o dili! Sana ben ne öğrettim? Senden büyüklere saygısızlık yapmayacak ve sözlerini dinleyeceksin!" alay akan cümlesine

Güldüm. "Evet abiciğim unutmuşum." o da güldü ve saçlarımı karıştırdı. "İnadına kestireceğim bunları!" dedim sinirle. Güldü. Ateş"Beni de dayım doğurdu zaten." demesi ile kıkırdadım.

"İnadına yapmazsam..." gülümsemem birden solmuştu. Babam karşı koridordan geliyordu. Ne ara oradan çıkıp, geldiğini düşünmedim. Adam vampirdi! Normal yani.

Babam karşımda durdu. Perişan olmuştu. Bu hali içimi burksa da umursamadım. Babam"Bir konuşalım mı? Bak gerçekten-" sözünü kestim" İstemiyorum. Ben ikizimin yanına gidiyorum. O benden daha kötü." dedim ve ilerlemeye başladım.

Ateş yanıma geldiğin de dolan gözlerimi sakladım. Ateş" Üzülme bak ama baban değişti..." derken sesi yumuşacıktı. Gülümsedim."Abim olduğun için çok şanslıyım." Ateş"Bende" dedi ve saçlarımı karıştırdı.