18 yaşınıza kadar insan olarak yaşadığınızı düşünsenize, her şeyden habersiz sadece paranormal olayları araştıran ve doğaüstü şeylere merakı olan bir kız, bu yüzden annenizin sizi hep kısıtladığını... Ardından kaçırılırsınız ve bir insan olmadığınız...
Emy bana sadece bakıyordu. Gözlerim gri olmuştu. Başımı iki yana çevirdim. Carlos'a baktım. Gözleri bana yalvarıyordu. 'Bu zihniyetsiz varlık, senin kızı öldüreceğini sanıyor.' düşünceme güldüm. Tekrar Emy'e döndüm ve "Sana" (İyileştir) diye fısıldadım. Elimde ışık belirdi. Emy'nin istemsizce karnına tuttum. Işık söndüğünde de elimde işaret belirdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Sağlık işareti) karnına baktım iyileşmişti. Elimi peçeteyle silip "Bittii." Emy"Teşekkürler ama abim..." Carlos'a baktım. Kaskatıydı değil mi o? Kıkırdamama engel olamadım. Düzeldiğini düşündüm. Karnıma birden bir ağrı saplandı. Elimi karnıma tuttuğumda ıslaklık geldi. T-shirtüm beyaz olduğu için arkamı döndüm ve elimi çektim. Kırmızıydı. T-shirtümü kaldırdım. Yara? Dikiş izi vardı ve kanıyordu. Emy'e omzumun üstünden"Tatlım sen kıyafetini giy. Ben hemen geliyorum." dedim ve odadan çıktım. Çıkmamla birine çarpmam bir oldu. Kafamı kaldırdım. Peter ve onun arkasında da John vardı. Annem de geliyordu. Bir dakika Carlos annemi evine davet etti mi ki?
"Ayı!" kapı açıldığında bu sefer Carlos'ta bana çarptı. Carlos"Kızım yürüsene!" "Çekilsene!" Peter sağ olsun önümü açtı. İlerledim. Karnımı tutuyordum. Peter"Ne oldu?" dedi dişlerinin arasından eee bunlar daha sakinleşmemiş. İç sesim Eğer anlatmazsan daha da köpürecekler! "Önce derin nefesler alalım. Bende işe yaramıyor ama belki sizde yarar... Neyse hiç bir şey olmadı." John"Kan?!" "Bağırmazsak içeride çocuk var. Şey... Ben nasıl oldu bilmiyorum ama durum bu." annem"Atalent çok önemli bir şeyi atladın." "Ne gibi?" Elena"Ne yapıp da karnını bu hâle getirdiğini." "Şey..."
Carlos söze dalıp"Kısaca şunu anlatmaya çalışıyor. Bu vampir bir şekilde Emy'nin yarasını kapattı. Sonra da kendisinde çıktı." "Tam olarak budur." Elena"Karnına bakabilir miyim?""Önemli bir şey yok. Kapanır zaten." kapandığını hissettiğimde "Bitti bile." üstümdeki t-shirt ün yenisini geldiğini düşündüm. Elena"Atalent bu yaptığının ne olduğunu biliyor musun?" "Hayır ama umurumda da değil." arkamı döndüm kapı açıktı zaten Carlos kenardaydı. İçeri girdim. "Fıstık hazır mısın?" Emy"İy-" "İyiyim." dedim ve elini tuttum.
Bizimkiler inmişti bile. Carlos"Kanın gerçekten g-" gözleri büyümüştü. İstemeyerek söylediği çok belliydi. Kahkaha atıp "Biliyorum çok güzel kokuyor bunu senden öğrendim." dedim ve göz kırptım. Tam çıkacakken "Bu arada beni öldürdüğünde tadına bakabilirsin ama şu an Emy'e sözüm var." dedim ve Emy ile odadan çıktık.
Biz kapıdan çıkacağımız sırada Emy kulağıma "O ablada gelebilir mi?" demesiyle Elena'yı durdurdum. Zorda olsa ikna etmiştim. Bütün gün uçmuştuk ve gezmiştik. Aslında benim yükseklik korkum vardı ama Elena bunu bugünlük halletmişti. "Acıkan?" ikisinden de olumlu anlamda cevap gelince "Ne yiyoruz?"
Emy"Hamburger"
Elena"Pizza" deyince
"İkisi de" dedim ve Emy'e dönüp "Bundan abine bahsetmek yok. O gı-" boğazımı temizleyip "Neyse onunla uğraşamam." Emy neden dercesine bana baktı."Kaç gündür hastaymışsın bu yüzden de sana sağlıklı şeyler yedirmem gerekiyormuş. Yani kısaca et falan kurtlara göre." tamam anlamında başını salladı. Zihnimde birinin sesi yankılandığında bu o kadının sesiydi(Elena'yı öldür diyen) lan benim zihnim yol geçen hanı mı mübarek önüne gelen zihnimde! 'Atalent seni öldürmek isteyen biri ile vakit geçiriyorsun bu adil mi?' istemsizce Emy'nin elini bırakmıştım
.Ama Carlos beni öldürmekle haklıydı. Zihnimde başka bir ses 'Atalent! Bana söz verdin.' bu rüyamdaki kadındı. Ofladım. Ben bir aralar lanet yapmıştım? Ona ne oldu? 'Atalent! Senin bedenini ele geçirebilirim.' içimdeki öfkeyi korku bastırmaya başlamıştı. Kendim için değil de kızlar için korkuyordum. Elena'a Emy'i verdim ve uzaklaşırdım. 'Atalent güçlü olduğun kadar safsın da ikizin böyle değil... Sen bu aileye girdiğinden beri zaafların oldu. Ama ikizin? Onun hiç zaafları yok. Atalent duygular birer zaaftır. Bunu unutma. Onlar seni öldürmeye kalkıyor sen onlar için endişeleniyorsun.'
Kalbimde hiç olmadığım bir duygu çıktı karşıma. Ama bu duygu öfke, bilinmezlik,kin... 'Sakın Atalent kanma duydun mu kanma. Kalbini dinle.' ' Asıl olay o ya... Hiç olmadığım kadar öfkeliyim. Olmayan bir intikam istiyorum. Kalbim huzursuz ama bir o kadar da intikam ve kin istediği için huzurlu...' 'Atalent abisinin iki kelimesinden biri seni öldürmek. Emy de senden büyüyünce nefret edecek. Annesini ondan aldın. Eğer tabi Carlos o zamana kadar seni yaşatırsa...' Elena'nın bana seslenmesiyle onlardan ne kadar uzak olduğumu fark ettim.
Koşarak onlara yetiştim. 'Atalent seni bugün rahat bırakacağım. Ama şunu unutma etrafındaki herkes senin zaafın. Eskiyi düşün duygulardan bir haberdin. Öyle olmak istemez misin?' düşünmeye başladım. Evet öyle olmak isterdim. Eskiden kimse bana karışmazdı. Hiç arkadaşım yoktu. Canım sıkılmıyordu. O yalnızlığın içinde kendimi yalnız hissetmiyordum ama şimdi? Bu kadar kalabalığın içinde çok yalnız hissediyordum... Elena"İyi misin?" "E- evet" sesim buz gibi çıksa da gülmeye çalıştım.
Emy"Ablacık" "Efendim." sesim tekrar buz gibi çıkıyordu. Bunu anladığım dan sesimi düzeltip "Efendim." Emy"İyi değilsin." Elena'yı daha sıkı tuttuğunu fark ettim. Korkmuştu. Gerçi sesimin soğukluğundan ben bile korkmuştum. "İyiyim hadi yemek yiyelim." Bir alışveriş merkezine gittik. O sırada da hâlâ düşünüyordum. Eski ben daha iyiydi. Evet . En azından zorla özür dilemek, teşekkür etmek, mahcup hissetmiyordu. En önemlisi kendini öldürtmek için yalvarmıyordu. Emy'nin bana baktığını fark etmem uzun sürdü. Çok dalmıştım. Elena pizza almaya gittiğinde "Emy özür dilerim. Seni korkutmak istememiştim. Sadece şu an iyi değilim. Hâlsizim." Emy gülüp"Şimdi affedildin." gülümsedik ve hamburger almaya gittik.
Emy"Gamzelerin var." evet anlamında başımı salladım. Emy üzgün sesi ile"Biliyor musun annemin de gamzeleri varmış. Bu yüzden gamzeleri olan herkesi seviyorum." gülümsemem solmuştu. Kalbim acımıştı. Rüyamdaki kadınlara seslendim. 'Eğer beni duyuyorsanız size soruyorum. Bu kızın annesini aldım ve hâlâ benim bir suçumun olmadığını söylüyorsunuz. Bu adil mi?' Yemeklerimizi yedikten sonra hava kararmıştı. Eve geldiğimizde Carlos kapıyı açtı gülüp "Hemen uyudu mu tıfıl?" 'Atalent Carlos'un öfkesine bak.' 'Hayır o şu an mutlu' 'Değil görmüyor musun?' vampire dönüştüm. Carlos"Hey sen iyi misin?" "Elena ben gidiyorum."
Ellerimi yumruk yaptım. Dişlerimin arasından konuşmayı kesip yürümeye başladım. Birisi beni kolumdan tutup ona çevirdi. Carlos'tu"Sana ne oldu?" "SANANE" dedim ve kolumu kurtarıp yürümeye başladım. 'Sana hesap soruyor. Bunu yapmaya hakkı yok!' kolumu tekrar tuttu."Çocuk çık git başımdan!" Carlos"Sana meraklı değiliz. Dönüştün. Eğer vampirlerden birisi görürse ceza alırsın." "Umurumda değil. Sana bir şey söyleyeyim mi? İstersem buradaki herkesi öldürebilirim! Hemde zevk için!"Kaşlarını çattı"Eğer Emy ile ilgilendiğin içinse izin isteyen sendin!" yakasına yapıştım. Ellerimi hızla geri çektim. "Ö- özür dilerim." dedim ve yürümeye başladım.
'Atalent eski seni özlemedin mi? Hep hata yapacak şeyler yapıyorsun.' Carlos adımı seslendi. Duymamazlıktan geldim ve yürümeye devam ettim. Kolumdan tutmasıyla "Eğer hemen şimdi başımdan gitmezsen seni öldürürüm." Carlos"Bana zarar veremezsin bücür." "Timor faciem vestram maximus" (En büyük korkularınla yüzleş) bir iki adım geriledi. Üstüne yürüyüp en tehtitkâr hâlimi alıp"Eğer bir daha beni tehdit eder yada terslemeye kalkarsan ölen kişi ben değil sen olursun."
Eveet tam 1025 kelime yeni bölüm nasıldı? Yorumlarınızı bekliyorum :)
