Melez |TAMAMLANDI|

Büyücü Konseyi... (Part/1)

Elimi çekmeye çalıştım. Ya biz yakın olamazdık! "Elimi bırak!" Beni umursamayarak koşmaya devam etti. "İnsan olduğumu, unutuyor olabilir misin? Ben bu kadar hızlı koşamam!"

Umursamıyordu. Biraz daha koştuktan sonra durduk. Nefes nefese kalmıştım. Nefesimi düzene soktuktan sonra "Sen kurtsun ben insan. Yoruluyorum ben." Carlos"Bende yoruluyorum. Seni bana yakın tutmaya çalışmaktan yoruluyorum ama mızırlanmıyorum değil mi? O yüzden sus ve kahvaltımızı yapalım."

Dişlerimi sıktım." Sevme lan beni! İstemiyorum!" bu söylediği şeylerin beni heyecanlandırması doğru değildi. O yüzden olmazdı. Olmamalıydı." Hem ben seni sevmiyorum. Sen neden beni seviyorsun ki?!"

Carlos yüzünü yüzüme yaklaştırdı ve "Ama sevmen için uğraşıyorum." başımı geriye attım. "Hem sen bir aralar benden intikam istiyordun. Ne oldu o işe?" ofladı.

Carlos"Atalent gir şuraya ya..." başımı çevirdim. Küçük bir cafe vardı. Denizin kenarında, çitleri rengarenk boyanmış, cafenin kendisi de kırık beyazdı.

Nyks'tan

" Ya bir bırak! Çık git hayatımdan, anlıyor musun? Beynin basıyor mu?"
Lite"Basmıyor! Ya asıl sen bir dur. Kızım deli misin? Konuşalım sadece..."

Ofladım. Tutturmuştu. Konuşacaktı illaha ki! Ben ondan ne güzel kaçıyordum. Lite" Nyks ne kadar kaçarsan kaç, sonunda konuşacağız." "Ben senden kaçmıyorum! Ne diye geldiysem zaten!"

Lite"Atalent'e teşekkür etmeliyim." bu mal ikizimin burada olduğunu söylemiş, beni buraya getirtmişti. Yetmezmiş gibi sabah içtiğim kana pessimum taşının çok çok az bir miktarını kanıma karıştırmış!

Şu an güçlerim pasif kalmış durumdaydım. Bu benden fiziksel olarak güçlü olduğu için şu an kolumu tutmuş. Beni bırakmıyordu. "Ben bir düzeleyim... Gebermek için yalvaracaksın!"

Lite"Bakarız melezim." dedi ve makas aldı. Sinirle tısladım. Bunu yapması hoşuma gitse bile olmazdı. Ölecekti!

Lite" Nyks ben ölmeye razıyım. Sen neden benden kaçıyorsun? Ölmeyi isteyen benim." derin bir nefes aldım. Kalbimin hızlıca çarpması adil değildi. Ağlayacaktım... Bunu sevdiğim için ağlayacaktım!

Gözlerim dolduğunda, gözlerimi kapattım." İstemiyorum. Seni sevmiyorum." Lite kolumu sıktı ve beni sarstı. Lite"Gözlerini aç ve yüzüme söyle!"

Dişlerimi sıktım. Gözlerimi açıp" Seni sevmiyorum!" demem ile dudağıma yapıştı. Ağlamam artarken geri çekildim."Öleceksin. İstemiyorum. Ölmeni istemiyorum." Lite" Ağlama." dedi ve yüzümü sildi.

Lite" Ölmeyeceğim. Merak etme." "Lite şu an alev almamamın sebebi o taş yüzünden! Onun etkisi gittiğin de ne yapacaksın?!" bana sarıldı.

Ağlamam artarken, bende ona sarıldım. "Olmaz. Gerçekten olmaz. Öleceksin. Lite ben senin ölmeni istemiyorum." bana sıkıca sarılıp "Ölmeyeceğim." 

"İstemsizce oluyor. Heyecanlandığım da ya da birine böyle hissettiğim de vücudum ateş alıyor." Lite"En azından seni heyecanlandırıyorum." demesi ile sırtına yumruk attım.

Lite"Tamam tamam." dedi ve yanağımı öpüp geri çekildi. Ellerini yanaklarıma yerleştirdi. Yüzüme eğilip" Üzülme artık. Gerçekten her şey düzelecek. Biz bunu düzelteceğiz. Hem boş yere korkuyorsun, söz sana ölmeyeceğim."

Gülümsedim. Lite" Ha şöyle hadi şimdi bir şeyler yapalım melezim." elimi tutacağı sırada geri çektim. "Önlem." ofladı ve elimi sıkıca tuttu.

Atalent'ten

"Bu çok saçma." diyerek kaşlarımı çattım. Carlos"Yine ne saçma?" demesi ile güldüm."Saçma olan şu, biz normal bir şekilde kahvaltı yaparak, kitap konuşuyoruz."

Bu sefer o güldü. Carlos"Hayatımızdaki her şeyin anormal olmasına gerek yok. Bırakta biraz rahat olalım. Biraz normal olalım."

"Şahsen şu an ben çok normalim. Bir insanım. Sen kurtadamsın." buraya gelmiş, bir adamın elinde bir kitap görmemiz ile onun hakkında konuşmaya başlamıştık.

Kahvaltımız bittiğin de" Artık eve gidelim." Carlos"Benden bu kadar çabuk mu sıkıldın?" dedi ve dudak büzdü. Bunu Carlos mu yapmıştı? Şaşkınlıktan gözlerim büyürken

Carlos"Offf değiştiğimi söylemiştim. Artık eskisi gibi olmaya başladım." başımı iki yana salladım."Ciddi ciddi sen çocuk gibi mızmızlandın!" dedim hayretle.

Carlos"Anlaşıldı sana bir daha normal gözükmek yok. Hadi kalk gidiyoruz." dil çıkardım." Çok biliyorsun. Ne bileyim ben ya... Sen ilk defa normal davranıyorsun ondan..." dedim ve kalktım.

Fred'ten (Fred Atalent'in büyücü düşmanıydı 😊)

Hızlıca Linda'nın zihnine girdim. Kafası çok dağınıktı. Bu benim işimi çok kolaylaştırıyordu. Zihnine girdim ve planım ilk aşamasını gerçekleştirmek için işe koyuldum.

Gerekli talimatları vermem ile izlemeye koyuldum.

Linda Jack'ı evine ışınladı. Evde hiç kimse yoktu. Jack kaşları çatılmış Linda'ya bakıyordu. Gülümsedim. Linda"Konuşmalıyız." Jack" Dinliyorum." Linda birden lanet yapması ile Jack yere yığıldı. Kahkaha atmaya başladım. Linda'yı serbest bırakmam ile ağlamaya başlaması bir oldu.

Başım  dönmeye ve kusmaya başladım. Bu büyü çok güçlüydü. Bilincim kapanmadan önce adamlarıma bağırdığımı hatırlıyorum.

Linda'dan
Ağlamamı zorla durdurdum ve Jack'ı yatağıma ışınladım. Onu uyandırmaya çalıştım. Uyandığın da başını tutuyordu. Jack"Sen bana ne yaptın?" derken sesi yumuşaktı.

Bu adamın böyle değişmesine anlam veremiyordum. Jack" Ne oldu?" "Özür dilerim. Özür dilerim. Gerçekten çok özür dilerim. İsteyerek yapmadım. Boşluğuma denk geldi ve birisi beni etkisi altına aldı. Seni-"

Beni susturup" Önce bir sakin ol. Derin bir nefes al ve özür dilemeden anlat." "Seni büyücü yaptım. Artık büyücü ve vampirsin. Ben gerçekten özür dilerim. İsteyerek yapmadım. Birisinin büyüsünün etkisi altına girdim." derken tekrar ağlamaya başladım.

Yatakta doğruldu. "Dur. Kalkma. Dinlenmen gerek." Jack"İyiyim ben. Benim büyücü olmamın bir sıkıntı teşkil ediyor mu? Yani öyle bir şey varsa bile, gücümü kullanmasam? Ya da gücümü geri alsan?"

Hayır anlamında başımı salladım." Büyücü konseyi yapabilir. Bir de Atalent ama o da şu an insan. Sorun var. Büyücü konseyi ile başım dertte. Onlara kanıtlamalıyım. Benim yapmadığımı..." derken birden karşımızda büyücü konseyini buldum.

Bir büyücü pelerinini indirmeden"Linda yaptığının cezasını biliyorsun değil mi? Hepiniz konseyde yargılanacaksınız!" demesi ile ortamımız değişti. Konseye gelmiştik.

Etrafıma baktım. Jack, ben, Atalent ve Nyks vardı... İşte şimdi her şey karışıyordu...