18 yaşınıza kadar insan olarak yaşadığınızı düşünsenize, her şeyden habersiz sadece paranormal olayları araştıran ve doğaüstü şeylere merakı olan bir kız, bu yüzden annenizin sizi hep kısıtladığını... Ardından kaçırılırsınız ve bir insan olmadığınız...
Lite"Salyalı ölmek istemiyorsan Atalent'in neden burada olduğunu söylersin!" dedi ve tısladı.
Emy'nin yavaşça elini bıraktım. Carlos hırladığında Emy'nin boyuna gelene kadar çömeldim. Gözlerinin içine bakıp"Bence burada vedalaşıyoruz." dedim ve buruk bir şekilde gülümsedim. Gözleri dolduğunda"Şşşt neden ağlıyorsun ki? Ben bence bunu hak edecek kadar iyi biri değilim." Carlos"En azından biliyorsun." onu umursamayıp"Güzelim aslında sevinmen gerek. Benden kurtuluyorsun." Emy"Hayır. Sen iyi birisin." dedi ve ağlamaya başladı. Ne demezsin Annenin ölümü benim yüzümdendi. İç sesim Kıt kafalı anlamıyor musun senin suçun değildi!
Ağlamaya başladığında. Göz yaşlarını sildim. "Hayır ama ağlamak yok." Emy"O zaman sende gitme." dedi hıçkırarak konuştu. Kalkıp Elena'nın yanına gittim ve kulağına "Emy'e kısa bir süreliğine kanat gibi bir şey yapabilir misin?" gülümsedi ve evet anlamında başını salladı. Emy'e doğru elini şıklatıp"Falsus angelus alas" (yalancı melek kanatları) Carlos Elena'ya doğru giderken onu göğsünden ittim. Emy'nin kürek kemiklerinde ışık belirdi. Işık yavaş yavaş solarken Carlos kolumu sıktı. Hızla geri çektim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Emy'e baktığımda kanatları çıkmıştı.(Yukarıdaki:) ) kanatları çok güzeldi. "Beğendin mi?" dedim ve gülümsedim. Evet anlamında başını salladı ve teşekkür etti. "Bana değil. Kapıdaki abla yaptı." ona dönüp teşekkür etti. Annem dehşetle "Atalent üstün..." üstüme baktığımda sporcu atletimin yarısı kandı. Aynı şekilde şortum da... Üstümün değişiğini düşünmemle üstümdekiler gidip. Beyaz üstünde siyah ile just yazan ve onun üstünde de deri siyah ceket, siyah kot pantolon gelmişti.
David"Lan! Atalent!" birden kükremesiyle olduğum yerde sıçradım. Peter"Atalent!" dedi ve içeri girip beni dışarı çekiştirdi. Gitmeyence tek kaşımı kaldırdım ve "Pardon ama ne yapmaya çalışıyorsun ben vampirim." hızlıca çektiğinde dengem bozuldu ve üstüne düştüm. "Siz ciddi misiniz? Alt tarafı Emy'e bir şey söyleyeceğim." dedim ve Peter'in kucağından indim. John"BİZİM NE KADAR KORKTUĞUMUZDAN HABERİN VAR MI!!" istemsizce bir iki adım geriledim. Bunların tersinin pis olduğunu aklıma koca harflerle yazdım. Yazmadım. Kazıdım.
Elena duruma el koydu ve "Hey! Siz bir sakin olsanıza! Atalent burada ve iyi." Lite"O yüzden her yeri kandı değil mi?!" derin nefesler aldım ve Emy'e dönüp"Tatlım. Ağlama. Benim gitmem gerek. Bak beni bekliyorlar." Elena"Bakın ne diyeceğim. Şu iki koca vampir sinirlerini dizginlemeye çalışsın. Aynı şekilde abilerim bu sizin için de geçerli. Bende sizi uçurayım." Carlos"Hayır! Olmaz!" ona ters bir bakış atıp "Emy isterse olur." Emy abisine bakıp"Abi lütfen." Carlos"Hayır. Olmaz onlara güvenmiyorum." " biz sana bayılıyoruz!" Peter ve John Carlos'un üstüne yürüdüler.
Onların kollarından tuttum ve "Çocuk var!" elimi çekeceğim sırada vizyon gördüm ama bu vizyon benim ile ilgiliydi. Carlos vardı. Ben delirmiş gibi ona bağırıyordum.'S- sen Jack sin! Bırak beni!' Carlos'Ben Carlosum Atalent bana bak. Atalent oraya bakma bana bak!' ona baktığımda hâlâ Jack olduğunu iddia ediyordum. Ama o Carlos'tu derken görüntü karardı. Vizyon bitmişti. John'un kolundan destek aldım. Onlar sadece Carlos'a kilitlenmişti. Carlos'un gözleri de onlara "Ahhhh yeter artık!" John ve Peter in derilerine tırnaklarımı uzatıp geçirdim ve gözlerimi kırmızıya çevirdim.
"Size çocuk var dedim" dişlerimin arasından. Onlar hafif bir inleme çıkardığında "Sizi uyarmıştım." dedim ve eski halime döndüm.Elena"Atalent haklı." bana yardım eden çocuk"Emy biz seninle odana çıkalım. Ablaların sonra gelir." Elena Emy'nin kanatlarını yok etti. Odalarına çıktıklarında Carlos"Gerçekten Emy'i önemsiyor musun?" dedi alayla üstüne yürüyüp "Bana bak lan! Emy olmasaydı kendimi dizginlemezdim!" dedim ve evden çıktım.
Emy'nin sesini duyduğumda durdum. Penceredeydi. Ona gülümsedim. "Efendim fıstık." Emy"Gel." dedi. Hayır anlamında başımı salladım. "Gelemem." Lite"Sen çocuk sever miydin?" "Sevmezdim. En azından öyle sanıyordum." Emy pencereden kaybolunca arkamı döndüp yola koyulduk. Lite"Seni geberteceğim!" Lan bu nasıl bir duygu değişimidir? "Oğlum ne çabuk duygu değiştiriyorsun sen?" Lite"Senin yüzünden. Kızım bir günlüğüne başına bela alma ya..." biraz düşündü "Yok bir gün senin için çok. Bak bir saat sadece bir saat huzurlu bir şekilde geçirelim. Ben ile David sürünüyor kızım senin yüzünden. Bela mıknatısı gibisin maşallah."
"AA harbi David hoş geldin." dedim ve omzuna yumruk attım. Emy'nin sesini duydum. Arkamı döndüm yanımda bitmişti. "Bana evden kaçtım deme fıstık." hayır anlamında başını salladı. Carlos yanıma gelip"Bugünü beraber geçirin ve bir daha görüşmeyin." dedi. Güldüm.Emy"Hadi gel." dedi ve elimden tutarak çekiştirmeye başladı. Eve götürdü ve odasına çıktık. Kıyafetini seçecekken Carlos içeri girdi. Ahh bundan kurtulmayacak mıyım?
Bana dik dik bakıyordu. Umursamamaya çalıştım. Emy'nin yarası açıldığında kanı kolusunu aldım. Carlos telaşlanmıştı. Elimi şıklattım ve onu kaskatı kestim. Yarasına baktım. Açılmıştı. Elimi yarasında gezdirdim.
Bu akşam bir bölüm daha yayınlamaya çalışacağım. Vote ve yorum yapmayı unutmayın. 😊❣️💕
