Part-17

9.6K 1.3K 308
                                    

"ဒီေန႔ ဦးျမင့္မိုရ္ပါမလာဘူးလား..မမ"

ရံုးကို အစ္မယြန္းပြင့္ျဖဴ တစ္ေယာက္တည္းသာ ေရာက္လာတာေၾကာင့္ ဆက္ဟန္ ေမးလိုက္မိသည္။ အစ္မယြန္းပြင့္ျဖဴက ဆက္ဟန္ ေမးတာကို ခ်က္ခ်င္း ျပန္မေျဖေသး။ သူ႔လက္ထဲ အိတ္ကို စားပြဲေပၚပစ္ခ်လိုက္ေသးသည္။

"ဖ်ားသြားၿပီေလ.."

ဆက္ဟန္ စိတ္ထဲက ႀကိတ္ၿပီး ေပ်ာ္သြားသည္။ အလုပ္သင္ဆင္းရမွာက တစ္လ။ အခုဘဲ တစ္ပတ္ေက်ာ္သြားၿပီဆိုေတာ့ ေနာက္ႏွစ္ပတ္ေက်ာ္ေလာက္ဆို အလုပ္သင္ကာလ ၿပီးၿပီ။

ဟိ...ေဘာ့စ္သာ ႏွစ္ပတ္နီးပါးဖ်ားလိုက္ရင္ ၿပီးၿပီ။

ဆက္ဟန္ ႀကိတ္ၿပီး ျပံဳးလိုက္မိသည္၊

"ေမာင္ေလး.."

"ဗ်ာ..အစ္မ.."

အစ္မယြန္းပြင့္ျဖဴ၏ လွမ္းေခၚသံေၾကာင့္ ဆက္ဟန္၏ အေတြးစေလး ျပတ္ေတာက္သြားရသည္။

"ဒါစာရြက္စာတမ္းေတြယူထားလိုက္..အစ္မ စစ္ေတာ့ စစ္ၿပီးၿပီ။ရႊတ္... ေန႔လည္က်ရင္ HR departmentက မန္ေနဂ်ာလာလိမ့္မယ္။ သူေပးတဲ့ စာရင္းေတြ ယူထား။ရႊတ္..."

ဆက္ရမယ့္ လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ေတြကို အစ္မယြန္းပြင့္ျဖဴ သည္ တရစပ္ေျပာျပေနသည္။ ဆက္ဟန္ sticky noteကို ခ်က္ခ်င္း ေကာက္ယူၿပီး အစ္မယြန္းပြင့္ျဖဴေျပာသမ်ွကို လိုက္မွတ္ေနလိုက္သည္။

"ဝင္သမ်ွဖုန္းcallေတြကို လက္ခံေျဖထား။ တစ္ခုခု အေရးႀကီးတယ္ဆို အစ္မဆီ ဖုန္းလွမ္းဆက္..ရႊတ္..အခု အစ္မ သြားလိုက္ဦးမယ္။"

"အစ္မ..အစ္မကဘယ္သြားမလို႔လဲ။"

ေလာေလာ ေလာေလာနဲ႔ ထြက္သြားဖို႔ ျပင္ေနရာမွ  အစ္မယြန္းပြင့္ျဖဴသည္ ဆက္ဟန္ကို လွည့္ၾကည့္သည္။

"ဘယ္ဆီျဖစ္ရမလဲ။ရႊတ္...
ေဘာ့စ္ဆီေလ။ ေနမွမေကာင္းတာ။ သူ႔ကို သြားၾကည့္ေပးရမွာေပါ့..။"

ေနမေကာင္းတဲ့သူကို သြားၾကည့္ေပးမယ့္ အစ္မ ယြန္းပြင့္ျဖဴ သည္ သူကိုယ္တိုင္က်ေတာ့ ႏွာတရႊတ္ရႊတ္ႏွင့္။

"မိသားစုလည္းမ႐ွိ..တစ္ေယာက္တည္းသမား။ ဇီဇာကလည္း ေၾကာင္ေသးဆိုေတာ့ ဒီလိုဘဲ သူတစ္ခုခုဆိုရင္ အစ္မဘဲ ၾကည့္ေပးရတာ။ ရႊတ္.."

💕Valentine ဖူးစာ 💖 (Completed)Onde histórias criam vida. Descubra agora