"ငါ ေက်ာပိုးအိတ္ ျပန္ေပးပါ "
ရတု လက္သီးေလးဆုပ္ကာ ျပန္ေတာင္းသည္
သို႔ေသာ္ ျပည့္စံုေအာင္က ခပ္ရိရိရယ္ကာ
"ဟာသေတြလာေျပာေနတာလား ရတုဆက္
မင္းဟာမင္း ဘာေကာင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အခုခ်ိန္မွာ မင္းက ငါ့ခံု ငါ့ေနရာကိုေရာက္လာေနတာေနာ္"
ျပည့္စံုေအာင္ေျပာလိုက္တဲ့သေဘာကို ရတုက နားမလည္ေပမယ့္ ႐ွင္းပိုင္ကေတာ့ ျပည့္ျပည့္စံုစံုနားလည္ပါတယ္
*ဟက္~~ ေနာက္ဆံုးေတာ့လဲ ဒီလိုမ်ိဳးပါပဲလား *
"ျပည့္စံုေအာင္ မင္း ရတုကို သူ႔ေက်ာပိုးအိတ္ျပန္ေပးလိုက္ရင္ေကာင္းမယ္ သူက သူ႔စာအုပ္ေတြ ပ်က္စီးသြားမ်ားကို သူ႔ေျခေတြလက္ေတြက်ိဳးသြားမွာထက္ပိုေၾကာက္တယ္ "
႐ွင္းပိုင္ ေက်ာပိုးအိတ္ကိုတလွည့္ ရတုကိုတလွည့္ၾကည့္ရင္း သူတို႔နားကိုေရာက္ေအာင္ေလ်ွာက္သြားကာ ေျပာလိုက္သည္
ရတုကေတာ့ ႐ွင္းပိုင္ပါလာတာကို မႀကိဳက္သလိုလိုနဲ႔ ဟိုဘက္ကိုလွည့္ေနသည္
လက္ကလဲ ပုဆိုးစကို ကိုင္ထားတာ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ပါပဲေလ
*ဘာလဲ ရတု... မေက်နပ္တဲ့အေၾကာင္းကို ငါ့ကိုေ႐ွာင္ေနတဲ့ပံုစံနဲ႔ျပေနတာလား *
႐ွင္းပိုင္ စိတ္ထဲကေန ခပ္ႀကိတ္ႀကိတ္ေတြးလိုက္ကာ ရတုကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ရတုကျပည့္စံုေအာင္ကို မ်က္လံုးစိမ္းႀကီးေတြနဲ႔ၾကည့္ေနကာ
"ငါ့ကို ေက်ာပိုးအိတ္ျပန္ေပးပါ ျပည့္စံုေအာင္ "
"ဘာလို႔ လာေတာင္းေနတာလဲ မင္းပဲ လာထားထားတာ မဟုတ္ဘူးလား "
"ငါထားထား တာ မဟုတ္ဘူးလို႔ မင္းကိုေျပာေနတယ္ေလ !!!"
ရတု ေအာ္ပစ္လိုက္သည္
ဟုတ္သည္ ရတုမ်က္လံုးထဲ ဘာမွမျမင္ေတာ့ပါ
႐ွင္းပိုင္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ခ်င္ပါဘူးဆိုေနမွ အခုမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေနရသည္
YOU ARE READING
As U Like (Complete)
Teen Fictionခ်စ္တယ္ ဆိုတာထက္ ပိုေသာ နက္ရွိဴင္း မႈမ်ိဳးကိုလိုလားခဲ့သည္
