"စစ္႐ွင္းပိုင္... လႊတ္ေနာ္ ... မင္း ဘူးလာမထနဲ႔ မရဘူးဆို မရဘူးဘဲ ႏွာဘူးေကာင္ရဲ႕"
"ႏွာဘူးေကာင္ ႏွာဘူးေကာင္ပဲေခၚေနတယ္ ... ဘာမွလဲ မဘူးရေသးတာကို"
"မင္းအခု ဘူးေနတာမဟုတ္လို႔ ဘာလဲ ... ဖယ္ေနာ္ မင္းလက္ကိုအခုဖယ္လို႔ေျပာေနတယ္"
႐ွင္းပိုင္ကို စိတ္ဆိုးၿပီး ေစာင္ခ်ံဳထားရင္း ေကာက္ေနရာမွ
ဘယ္ကဘယ္လိုအိပ္ေပ်ာ္သြားမွန္းမသိတာ ျပန္ႏိုးလာေတာ့
စစ္႐ွင္းပိုင္ဆိုတဲ့ ေကာင္ရဲ႕ မ်က္နွာက ရတု အဓိကေနရာနားမွာ လက္ကလဲ ေပါင္ရင္းကို ေရာက္ေနတယ္ေလ ...
ေစာင္လဲဘယ္ေရာက္သြားလဲ လိုက္႐ွာေတာ့ ကုတင္ေအာက္ေရာက္ေနတယ္ေလ
ေသခ်ာပါတယ္ ဒါ .. ႐ွင္းပိုင္ ဘူးေနတာ
"မဖယ္ေသးဘူးလား လို႔ အခုဖယ္ေနာ္"
ရတု မွာ လႈပ္လဲမလႈပ္ရဲတာမို႔ ေအာ္သာေအာ္ေနရသည္
လႈပ္လိုက္ရင္လဲ ႐ွင္းပိုင္မ်က္ႏွာဆီ အေရာက္ျဖစ္သြားမွာမို႔ ...
"ရတုကလဲကြာ ဖယ္မွာေပါ့ ဘာေတြစြတ္ေအာ္ေနတာလဲ ... "
႐ွင္းပိုင္ ထသြားကာမွပဲ ရတု သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့သည္
အိမ္မွာေနရင္းမို႔ ကာတြန္းေဘာင္းဘီပဲဝတ္ထားမိတာတဲ့ ရတုမွာ .... ေဘာင္းဘီေအာက္ကေန ႐ုတ္တရပ္ႀကီးထႂကြလာတဲ့ ေကာင္ကို ႐ွင္းပိုင္ အၾကည့္မေရာက္ဖို႔ ေခါင္းဦးနဲ႔ထဖံုးရေသးသည္
"ဘာလဲ အဲ့တာက ဘာျဖစ္ေနတာလဲ 😕"
မေက်မခ်မ္း႐ုပ္နဲ႔ ေမးေနတဲ့ ႐ွင္းပိုင္ကို မ်က္ေထာင့္နီနဲ႔ၾကည့္လိုက္ၿပီး
"မင္းေတာ္ေတာ္ဘူးလွခ်ည္လား ... ဟမ္ ... အိပ္ေနတာေတာင္မလြတ္မေပးႏိုင္ဘူးလား ႏွာဘူးေကာင္ရဲ႕"
".. ဘာကိုႏွာဘူးေကာင္လဲ .. မင္းေစာင္ေအာက္မွာပိေနမွာစိုးလို႔ ေစတနာနဲ႔ ဖယ္ေပးဖို႔လာတာကြ ကုတင္ေျခရင္းေရာက္မွ ေျခေခ်ာ္သြားလို႔ မင္းေပၚျပဳတ္က်တာ .. ေစာင္ကလဲ ဆြဲခြာၿပီးသားျဖစ္သြားလို႔ေအာက္က်သြားတာ ... 😒"
YOU ARE READING
As U Like (Complete)
Teen Fictionခ်စ္တယ္ ဆိုတာထက္ ပိုေသာ နက္ရွိဴင္း မႈမ်ိဳးကိုလိုလားခဲ့သည္
