Persuading, My Mate? (COMPLETED) unedited

Chapter 28.2

Kunti na lang at mauubos na ng clone nya ang mga kalaban. Kunti lang naman ang mga bilang ng mga hunters na nakalaban nila. She swing her blade to the enemy that is charging her.

Wala sa mga ito ang hinahanap nya pero may ilan din namang malalakas na napatumba ng clone niya.

She wanted to find that Blue guy.

Ka asar! Talagang pina sasabik sya nitong makita ng ito harapan.

Alam niyang may mga hunters pa na malalakas keysa sa mga ito na nagtatago. Hindi sya pwedeng magka mali. Sa tagal ba naman na pa ulit-ulit nya itong ginagawa ngayun lang sya pa palpak?

May sa kung ano ang naririto sa loob hindi niya nasasagap ng maayos ang kinaroonan ng mga hunters.

Napatingin sya sa gawi ng clone niya. Okay parin ang kondisyon nito.

Tumango ito at mabilis na tumalikod patungo sa direksyon niya kanina.

She tilted her head sa direksyon na tinatahak ng clone niya. She frowned. How come that her clone can sense the enemy while she has having a hard time detecting it. Maliban nalang sa blue na yun o malakas lang talaga ang isang iyun kaya madali niya lang nasagap ang aura nito pero yun nga, hindi nya matukoy ang saktong lokasyon nito.

Kailangan pa niyang mag focus. Her senses are like instinct to her. It is like breathing air. She needed to see the one who puts these kind of wards.

Yung clone niya ay peke kaya walang epekto ang ward na ginawa ng mga hunters.

She made another two clones. She blink rapidly. Bakit nanlalabo ang paningin niya.

Shit!

Mabilis namang kumilos ang dalawa. Both are heading the same direction, sa direksyon ng isa pang 1st clone niya.

Sinundan niya ang mga ito.

She heard a commotion under. She tilted her head. She can't see anything from her clone but she can still feel her presence. 2nd clone presses some button and a wall came open. Dali-dali niyang sinundan ang dalawa papasok.

Tsk! She didn't even notice that button.

Sighed.

The end is near for her. Ano ba kasing nangyayari sa kanya.

Then something clicked inside her head. Too late, the clone already collapsed in the ground at siya naman ay unti-unti ng bumibigat ang talukap ng mga mata niya.

Ang amoy na to.

They are being drugged. A smile flashed before she closes her eyes.

..................

A scream escape from her throat.

She was still in a dazed. Pero ang sakit na nararamdaman niya ngayun sa kanyang katawan ay parang totoo talaga.

She sensed a knife coming. She wanted to dodge but she couldn't move. The shackles on her both hands and feet made it impossible at dahil sa ginawa niya bumaon iyun at nagka sugat ang mga kamay niya at binti.

Pinigilan nyang mapa sigaw ulit. Base sa nakikita nyang mga sugat ay kanina pa siya pinag lalaruan ng mga ito.

Tumawa lang ang isang lalaki ng tumama ito sa tiyan niya. She braced herself nang lumapit ito at basta na lang hinablot ang kutsilyong naka baon sa tiyan nya. Di pa ito na kontento, muli nitong ibinaon ang kutsilyo malapit sa puso niya.

She internally scream. Umagos ang maraming dugo mula sa tiyan nya at sa dibdib nya.

Damnittt! I'll endure. I will endure. Will endure. Pag tsa-chant nya sa kanyang sarili habang ang lalaki ay di parin tumitigil sa pag lalaro nito sa kanya na animo dart board.

She can't feel her body anymore dahil siguro sa nawawalang dugo sa katawan niya. She never felt this kind of pain before. Ganitu pala ang ma torture. Parang gusto na niyang matulog at umuwi sa bahay ng Tita niya.

Nahigit niya ang kanyang hininga ng bigla na lang hiwain ng lalaki ang isa niyang binti na para bang isa siyang karneng baboy.

Mariing niyang ipinikit ang kanyang mga mata nang hinihiwa nito ang kanyang binti. She bit her lips, gusto na niyang sumigaw dahil sa sakit. Hindi ito nasayahan sa reaksyon niya kaya mas lalo nitong binagalan ang mga kilos.

Halos mawalan sya ng ulirat sa ginagawa nito. She can't handle much pain dahil hindi sya sanay na nasusugatan. She's the head of the V.A. spy, no one can touch her.

"Look at me!" Sigaw nito sa kanya. She lazily look at his eyes. I will remember you, bastard, sigaw naman ng isipan niya.

Bigla nitong hinablot ang buhok niya at tumawa uli ito.

"Look at you now. How pathetic!"

Nginisihan niya ito. Her cold eyes stares at him.

"Me, pathetic? In a heavy chains and stucked on a wall?" She tried to laugh but she can only manage a smile. Kahit kunting galaw ay sumasakit buong katawan niya. "I bet you can't land a single blow on me if not for these chains."

Bigla nitong inuntog ang ulo niya. She heard a crack.

Shit! Don't provoke someone especially if he's holding your hair.

At nawalan na sya ng malay.

...................

Sad life.