Baş Belası // Im Jaebum(✓)

🌸Tanıtım🌸

Başlangıç Tarihi:04.10.2018

🍃Alıntı🍂

Annesini takip eden yavru bir ördek gibi o nereye giderse ben de arkasından oraya gidiyordum. Aynı zamanda çenem de boş durmuyor, sürekli ismini üst üste söyleyip duruyordum.

O ise beni hiç tınlamıyor, yoluna devam ediyordu.

"JaeBum?"

"JaeBum?"

"JaeBum?"

Artık bezsin de arkasına dönsün, yüzüme baksın diye bu gıcıklığı yapıyordum. Ama ne kadar kırgınsa artık yüzüme bile bakmıyordu. Sanki ben yoktum.

"JaeBum?"

"JaeBum?"

"JaeBum?"

Artık bu yaptığıma ben bile daha fazla dayanamadım.

"Ahh,yeter ama!"diye bağırarak onu takip etmeye devam ettim.

"Hangi tür insan böyle bir işkenceye dayanabilir ki? Nasıl tepkisiz kalabiliyorsun? Ben olsaydım şeytanı dinler,çakardım ağzının ortasına cidden."

-Der demez durdu. Onun durması üzerine başımı sırtına tosladım.

"Ah."dedikten sonra anında geri çekildim. Bu sefer bana döndü. Evet, döndü!

Ama nasıl bakıyordu biliyor musunuz?

Tek kaşını havaya kaldırmış bana az önceki söylediklerime nispeten "Şeytan öyle mi dermiş?"der gibisinden bakıyordu.

Sadece bakışlarından bile bana bunu sorduğu belli oluyordu. Anlayınca hemen sırıttım.

"Aaaa... Şey... Şeytanı dinlememek lazım. Evet evet,kesinlikle şeytanı dinlememeliyiz. Ne öyle ağzına çakmak falan? Onun yerine sakin kalıp, sabredip duymamazlıktan gelmek en iyi- "

Ne diyorum ben ya?

Resmen şu an kendi ağzımla kendime kapak yaptım.

Sustum ama geciktim tabii ki. Başını bir sağa bir sola sallayan JaeBum derin bir nefes alıp verdi. Bu zamana kadar hiç konuşmamıştı ama nefes verdikten hemen sonra;

"Baş belası."dedi.

Gıcık işte,ne olacak?! O kadar konuşmaya çalıştım ama tek kelime dahi etmedi. Şimdi ağzından çıkan bu iki kelime de neyin nesiydi böyle?

Gözlerimi devirdim ve klasik esprilerden birini yaptım.

"Memnun oldum. Ben de Alya."

"Ciddi olamaz mısın?"

"Olamam ciddi falan. "

"Çocuk gibisin."

Yeter ama artık bu kadar. Benim de sabrımın bir sınırı var. Ve bu sınırı aşınca her insan gibi ben de sinirleniyorum.

Dayanamadım.

Biraz sesimi yükselterek karşımda dikilen JaeBum'a bakarak konuşmaya başladım.

"Ben miyim çocuk gibi olan? Seninle insan gibi oturup sadece 2 dakika konuşmak istedim! Seninle konuşup yanlış anlaşılmaları düzeltebilmek için Amerika'dan,babamdan kaçtım! Ama sen... Beni takmıyorsun bile. Sadece 2 dakika ya, 2 dakika! 2 dakika konuşacak kadar dahi hiç mi hatırım yok üzerinde?! Asıl çocuk gibi davranan sensin!"

"Sence de... Sana böyle davranmaya hakkım yok mu Alya? Geçmişimizi, bizi sen mahvettin. Hem de bir hiç uğruna! Yıllar sonra çıkıp geliyorsun ve benimle konuşmak istiyorsun. Neden? Ünlü oldum diye mi?! Ne değişti ha? Söyle!"

"Saçmalama! Ünlü olman beni neden ilgilendirsin?! Babamdan dolayı yeterince şana,şöhrete,paraya sahibim zaten!"

"O zaman neden?!"

Sustum.

Gözlerimden aşağı süzülen gözyaşlarını hisseder hissetmez hızla sildim ve JaeBum'a arkamı döndüm.

Bu soruya cevap vermek kadar zor bir şey yoktu şu an hayatımda. Evet, her şeye sahiptim. Ama tek bir şey hariç.

Ölüyorum JaeBum... Ölüyorum...

Son defa seni görmek için geldim. Belki aramızdaki yanlış anlaşılmayı da düzeltebilirim diye geldim. Ama... Ama yapamıyorum. Bunu sana nasıl söyleyeceğimi bilemiyorum.

...

Dram gibi görünüyor olabilir ama çok eğlenceli olacak be.😂

Hiçbir yerde okumadığınız bir kurguyla daha geliyorum. Umarım beğenirsiniz.😊-Ki bence beğeneceksiniz. 😅