Baş Belası // Im Jaebum(✓)

22🌸O Gelmiş

Başım masaya doğru düşerken başımı tutan kişi yine Mark oldu. Yalnız bu sefer... Endişeyle ismimi bağırdı.

"Alya!"

Sonra ne yaptığını anlamış gibi bir anda sustu. Yüzünü göremiyordum. Gözlerimi açamıyordum ama tepkisini tahmin edebiliyordum.

Şu an tıpkı yeni aneliyattan çıkmış ve narkozun etkisi bulunan bir hasta gibi hissediyorum.

Çevremdeki her şeyi duyuyorum ama o kadar yorgun hissediyorum ki gözlerimi bile açamıyorum. Açsam tek kelime edemiyorum. Etsem daha bir değişik...

"A-Alya mı? Alya mı dediniz az önce?"

Annemin telaşla yönelttiği sorusuna karşılık Mark bir cevap vermeyerek yanağımı hafifçe tokatlamaya başladı. Tek yanağımı avucunun içinde hissediyordum. Tek eliyle boşta kalan yanağıma vuruyordu.

"Alya! Alya uyan güzelim! Uyuma! Sakın uyuma!"

Uyumuyorum. Sizi duyuyorum Mark. Ama konuşamıyorum. Vücuduma laf dinlettiremiyorum. Hatta... Beynime emir dahi veremiyorum. O beni yönetiyor.

Mark sanki birini engellemeye çalışırmış gibi bir anda endişeyle bağırdı.

"Hayır! Ambulans olmaz! Hastane olmaz! Alya'nın babası onu eliyle koymuş gibi bulur. Lütfen,arama."

Sözlerinde oldukça haklıydı. En çok endişe duyduğum şey kesinlikle buydu.

Biraz sonra araya Kim Jae Jun'un sesi girdi.

"Soo Mi,kızım sakın arama."

Demek ki kız kardeşim Soo Mi korkmuş ve 119'u aramak için hamle yapmıştı.

"Ama baba-"

"Bir bildiğimiz var kızım. Merak etme. Soo Ri. İyi misin hayatım? Lütfen kendine gel. Sana her şeyi anlatacağım. Gel benimle."

"Jae Jun... Alya diyor. A-lya diyor. O-olamaz değil mi?"

"Sadece gel benimle. Hadi güzelim."

Adım seslerini işittim. Gidiyor olmalılardı. Ama annem yeniden geriye doğru hamle yapmış ve yanıma gelmiş olmalıydı. Onu hissettim. Kokusunu,dokunuşunu...

"Alya! Alya bebeğim sensin değil mi? Sensin! İnananıyorum! Alyaaa! Bebeğim... Bebeğim... Bir tanem... Ne- Ne oldu ona?! Sen kimsin?! Neden 119'u aramıyorsun?!"

"Sakin olun lütfen. Onun yakın bir arkadaşıyım. Babası Alya'nın peşinde. Bir sürü adamı var. Hastaneye götürürsek eliyle koymuş gibi bulur. Alya'nın burada doktor olan bir arkadaşı var. O-onu arayacağım hemen. Ayrıca sizinle özel olarak, Alya hakkında konuşmamız gerekiyor."

"Lanet adam!"

Büyük ihtimalle annem babama söylemişti bu sözleri.

"Alo.Mina ben Mark. Alya fenalaştı. Hiç iyi değil. Çok terliyor,bilinci kapalı gibi. Yanıyor. Lütfen... Lütfen gel..."

Sohbet devam ediyordu ancak gerisini duyamadım. Sanırım şu an tamamen bilincim kapanıyor.

3 Gün Sonra...

"Al şunu ağzına aptal! Geçireceğim şimdi bir tane!"

Mina bana sinirlenerek elini havaya kaldırınca şimşek hızıyla diğer elinde bulunan ilaçlı suyu aldım ve kafama diktim.

İğrenç kokuyordu. Tadı da iğrençti. İçer içmez yüzümü buruşturdum. Allah bilir ne kadar bir süre boyunca da yüzüm o hâlde kaldı. Ağzımdaki o tadı yok etmek istiyordum.