Baş Belası // Im Jaebum(✓)

3🌸Vermem!

Bu gerçek miydi? Şu an gözlerimin gördüğü kişi gerçekten o muydu?

Bakışları tıpkı onun gibiydi. Gözleri onunkiler kadar yoğun bakıyordu. Özlem okunuyordu bakınca çekik gözlerinden. Birazcık özlem,birazcık şaşkınlık, birazcık acı ve çokça hayal kırıklığı...

Sol gözünün üzerindeki yan yana iki beni görünce emin oldum. İsmi dudaklarımdan hüzünlü,titrek bir şekilde döküldü.

"JaeBum."

Yıllar önce kalbimi karıncalandırıyor diye 'bana öyle bakma' dediğim güzel bakışıyla bakıyordu.

Yıllar sonra bu bakışı yeniden görmek yine hem kalbimi karıncalandırmış hem de yüzümde istemsiz bir tebessümün oluşmasına yol açmıştı.

Kulaklarımda yıllar önce yaşadığımız bu anı çınlamaya başladı. Âdeta şimdiki bakışıyla geçmiş o gün gözümün önünden bir film şeridi gibi geçti.

"Bana öyle bakma JaeBum. Kalbim karıncalanıyor."diyince;

"Nasıl? Böyle mi?"diyerek aynı şirinliğiyle bakmaya devam etti. Üstelik biraz daha bana yaklaşarak üzerime doğru eğilmişti.

Sahildeydik.

Yanımızda kalan denizin dalgalarından çıkan sakinleştirici ses ve temiz hava kokusu eşliğinde yürüyorduk.

JaeBum yapma dediğim hâlde yapmaya devam edip şirin şirin bakınca;

"Yah! Yapma dedim işte."diyerek bir elimi yumruk yaptım ve oldukça yavaş bir şekilde omzuna vurdum. Diğer elim onun elini tutuyordu. Parmaklarımız birbirinin arasından geçmiş, sıkı sıkıya kenetlenmişti.

JaeBum durdu. O durunca ben de onunla beraber durmak zorunda kalarak bedenimi ona çevirdim.

Yüzünü sert bir ifadeye soktu. Âdeta nefret ediyormuş gibi bir suratla bakmaya başladı. Üstelik sorusunu da oldukça ciddi ve sert bir ses tonu ile sormuştu.

"O zaman böyle mi bakmamı istersin?"

Korkmadım değil vallahi. Benim JaeBum'um her zamanki şirin hâliyle muhteşem. Bu kadar sertlik... Yok, istemiyorum.