Unpredictable Love

Kabanata 11: Ismael

Someone's pov
"I'm talking to you!...Raidon!" Mariing napapikit si Raidon sa sigaw ni Amaris. Kanina pa niya pinipigilan ang sariling  sigawan ito. Naiirita ito dahil sa paulit-ulit na pagtawag ng hindi naman niya pangalan.

Hinila siya ni Amaris kaya Malakas niyang nahawi ang kamay nito at ramdam niya ang sakit ng ginawa niya.

Napatiim bagang siya nang Mabilis na sinapo ng prinsesa ang namumulang kamay. Gusto niyang bugbugin ang sarili sa ginawa but this is not the right time to do that fuck!

Amaris is in danger. Someone is watching at them!

"Shut up!.... Raidon ka ng Raidon! Nakakairita kana!" Mariing sigaw niya. Napakuyom ang kamao niya nang makita ang namamasa nitong mata. Wala siyang choice kundi sabihin ang masakit na salitang iyon. He has to do this shit to protect her!

Ilang beses siyang napabuntong hininga nang talikuran siya ng prinsesa. He knew what he was doing but it's making him crazy as fuck! Kailangan niyang umaktong masama sa harap ng prinsesa kung ayaw niyang mapahamak ito.

Akma niyang hahawakan ang likod nito ngunit napatigil rin agad sa ere ang kamay niya. Napahilamos siya sa mukha at Mabilis na naglakad papalayo sa luhaang prinsesa. He can't stand watching her suffering. This is his fault, everything is his fault. Yan ang paulit-ulit na sumasagi sa utak nito.

"Damn!" He cursed under his breath.

Di niya man sinasadyang saktan si Amaris ay nasaktan na niya ito, physically and emotionally. Gusto niyang kutusan ang sarili sa ginawa, gusto niyang saktan rin ang sarili dahil sa ginawa. Amaris don't deserve that kind of treatment.

Kaya mabilis siyang naglakad papalabas ng palasyo ng Ferosha upang linisin ang dapag linisin.

"Die or leave?" Malamig niyang wika sa lalaking palinga-linga habang nakatutok sa ulo nito ang espadang gawa sa kidlat.

Ito ang lalaking nagmamatyag sa bawat galaw niya. Pinadala ito ng kanyang ama.

"K-kamahalan" nanginig sa takot ang tauhan ng ama nito. "Leave" he said in monotone voice. Nagtatakbo ang tauhan ng ama nito sa takot. Napabuntong-hininga naman siya sa sobrang frustration na dinulot ng ama nito but this is not the end.

"Shit!" Mura niya nang makita ang ina nitong pumasok sa loob ng palasyo habang pabalik ito sa lugar kung saan niya iniwan si Amaris. Mas lalo pa siyang napamura nang humarang sa daraanan niya si Sabrina, namamaga ang mata nito at halatang galing lang sa iyak.

"What?" Walang ganang niyang sabi.

"Pinapatawag ka" Tinitigan niya lang ito ng may pagkadisgusto at nilampasan. Sinadya niya pang banggain ang balikat nito para tumabi sa daraanan niya. He hate that woman, he hate it to the point that he would kill her this instant!

Isang malutong na sampal ang natanggap niya sa inang galit na galit sa ginawa niya kay Sabrina. Agad na nag punta ang ina niya rito dahil sa pagsusumbong ni Sabrina sa ginawa niya kaninang pagtulak at pagmumura dito.

"Wala ka talagang kwentang anak!" Sigaw nito at tinuro siya ng dalang pamaypay nito. "You don't deserve my son's name!.... Naalibadbaran ako sa pag-mumukha mo! Isa kang kahihiyan!" Muling sigaw ng ina. He just remain silent at tinanggap lahat ng panlalait at kahihiyan. Sanay na siya sa ugali ng ina kaya hinahayaan niya nalamang ito. His father is the worst than his mother.