BOOK 7: Kira, The Great Player [COMPLETED]

Chapter 23

KIRA IS busy writing the activity on the board when she heard her students greeted someone outside the room. Laking gulat niya nang makita niya si Gerrard na nakatayo sa hamba ng classroom door. At parang natunaw naman ang puso niya nang makita niya itong kasama ang kanyang anak na si George. They were actually holding each other's hand. Nakangiti ang mga ito sa kanya na parang naghihintay sa kanya. She stared at them and her heart actually jumped in trembled when she noticed their same light blue eyes.

Ayaw niyang ipagpatuloy ang naglalarong ideya sa kanyang isip. Hindi maari. Imposible.

"We want to see mom. So, umakyat kami dito. Nakaistorbo ba kami? Mukhang may activity kayo?" napakamot pa sa ulo si Gerrard.

Mom? He is actually acting like they are a true family. How sweet? She melts.

Tinapos niya muna ang pagsusulat sa board bago tinuon ang pansin sa kanyang mga estudyante. "Do it on your activity sheet. Excuse us." Saka siya lumabas at saglit na niyakap ang kanyang anak.

"How about me?" nagtatampong tanong ni Gerrard.

Inirapan lang niya ito. "Hindi porket principal ka, lagi kang pinagbibigyan."

"Aba!" ani Gerrard. "Bumabalik ata dati mong ugali sa akin? Nagiging maldita ka na naman."

Pero tinawanan niya lamang ito at hindi ito pinansin. Bagkus ay tinuon niya ng pansin sa kanyang anak. "Anong ginawa niyo kanina?"

Ngumiti naman ang anak niya. "Naglaro po kami ni Lola Madam. Tapos kumain kami. Nag-order siya spaghetti. Tapos nag-ikot po kami ni Uncle Gerrard. May mga nakalaro po ako mga bata sa baba."

"Good," puna niya rito. "Galing naman ng baby ko. Naging good boy. Dahil dyan may kiss ka kay mommy." Hinalikan niya ang anak sa labi. "Lagi kang papakabait, ha. Don't worry, kilala naman sila ni mommy kaya hindi ka nila sasaktan."

"Ako ba walang kiss?" biglang singit ng kasintahan.

"Gerrard!" saway niya rito.

"What?"

Pinanlakihan niya ito ng mga mata. "Marinig ka ng mga bata."

"Daya naman." Parang batang nagpapadyak pa ito ng paa animoy naagawan ng laruan. Maya-maya'y umayos na ito ng tayo. "Bababa na kami. Baka nakakistorbo na kami."

"Principal ka. Dapat alam mo 'yun."

"Kanina ka pa," inis na sabi nito. "Sinusungitan mo ko. Bumaba ka mamaya. Sabay-sabay tayong mag-lunch."

"Okay po." Tiningnan niya ulit ang anak. "Sama ka muna kay Uncle Gerrard. Sabay tayo kakain mamaya."

"Okay po." George kissed her on her cheek. "I love you, mommy."

"I love you, baby," aniya. Lumingon siya kay Gerrard ngunit hindi na maipinta ang mukha nito. "Lakad na."

"Let's go, baby," aya ni Gerrard kay George.

Hearing Gerrard calling her son 'baby' makes her melt. Kung hindi niya alang talaga alam ang sitwasyon nila, aakalain talaga ng lahat na mag-ama ang dalawang iyon. Umaasa na tuloy ang puso niya na sana ay habangbuhay nang ituring ni Gerrard na anak ang anak niya.

"NASAAN si George?"

Pagkatapos ng huling klase ni Kira bago mag-lunch break ay bumaba siya at nagtungo sa office ni Gerrard. Ang anak ang una niyang hinanap pero wala iyon sa loob. Tanging si Gerrard lang ang naabutan niya na kasalukuyang naghahanda ng pagkain.

"Sinama ni Madam sa huling klase niya sa pre-school para daw may makalaro si George. Patapos na rin iyon. Maya-maya hahatid na rin iyon ni Madam dito." Pagkatapos na maihain ni Gerrard ang pagkain ay lumapit ito sa kanya ay walang seremonyang sinakop ng mga labi nito ang labi niya. Hindi agad siya nakapagreact sa ginawa nito. Naramdaman na lamang niyang gumalaw ang mga labi nito kaya agad na tinugon niya ang mga halik nito sa kanya. Mabuti na lamang ay pinakawalan na nito ang mga labi niya bago pa siya mawalan ng hangin.

"That's for not giving me a kiss earlier."

Hindi makapaniwalang napatitig na lamang siya kay Gerrard. "Seriously? Dahil lang kanina?"

Tumango-tango ang lalaki.

"Nagselos ka sa sarili kong anak?"

"Anak natin."

Bigla siyang napatigagal sa sinabi ni Gerrard. He is actually claiming George as his own son? Hindi agad siya nakapagsalita. Mukhang napansin naman nito ang pagkakatulala niya. Gerrard cupped her face and let their eyes met.

"George is my son." May determinasyon ang boses nito. "George is our son. Kira, let me be his father. Huwag mo siyang sarilihin. Pagbigyan mo akong maging ama sa kanya."

"Gerrard..." Hindi niya alam ang sasabihin. Hindi niya alam ang dapat gawin. Paano nga ba siya magre-react sa gustong mangyari ni Gerrard?

"Huwag mo namang itago 'yang nararamdaman mo. You've been such a great player in hiding your feelings. Nagawa ko nang tibagin ang pader na pinangharang mo noon. Nakapasok na ako sa puso mo. Hayaan mo namang makapasok ako sa buhay niyong mag-ina."

Hindi niya namalayang tumulo na pala ang mga luha niya. Punong-puno ng senridad ang nakita niya sa mga mata ni Gerrard. Seryoso ito at determinado na tuluyang maging parte ng buhah nilang mag-ina. Sino siya para tumanggi kung alam niyang iyon rin naman ang gusto niyang mangyari? Si Gerrard na mismo ang nag-aalok sa kanya at hindi na niya kailangang hilingin pa iyon mula mismo dito?

"Hush. Don't cry," anito habang tinutuyo ang mga luhang bumagsak mula sa kanyang mga mata. "Hindi kita pipilitin ngayon pero asahan mong kukulitin kita sa mga susunod na araw at hindi ako titigil hanggat hindi ka pumapayag."

"Yes."

"Ha?"

Matiim niyang tiningnan sa mga mata ni Gerrard. "I was hoping then that you could accept George. Kasi umaasa ako na tanggapin mo siya kahit hindi siya galing sayo. Umaasa ako na sana hindi magbago yung nararamdaman mo sa akin kahit na may anak na ako. Hindi ko inaasahan na sayo mismo manggagaling na payagan kitang maging ama niya."

Gerrard smiled at her with full of happiness. "Hindi mo alam kung gaano ako kasaya na iniisip mo rin ang iniisip ko. And of course, how could I not to accept such a lovely boy.  Kung alam mo lang kung gaano ako kasaya na nakasama ko siya kanina."

Pero kinunotan niya lang ito ng noo. "Mukhang may ginawa kayo kanina na hindi ko alam."

"Hindi ko sasabihin." May pilyong ngiti si Gerrard sa mga labi.

"Gerrard!"

Pero tinawanan lang siya ng lalaki. Napailing-iling na lamang siya. Mukhang nagkakasundo pa ang dalawang lalaki sa buhay niya.