BOOK 7: Kira, The Great Player [COMPLETED]

Chapter 27

"TINAGO MO ng limang taon. Alam mo naman pala. Kilala mo. Bakit? Bakit, Kira?"

Hindi na niya napigilan ang pagdaloy ng mga luha mula sa kanyang mga mata. Hindi na niya puwedeng itago ang paglabas ng katotohanan. She needs to tell everything.

"Natakot ako. Nagbanta ka. You said you're going to kill him. You are an NBI Agent that time. You are a liscensed gun holder. Natakot akong patayin mo si Gerrard. Natakot akong mapatay mo ang sarili mong kaibigan. So, I need to keep him." She looked at Francis' eyes. "Ayokong patayin mo ang taong mahal ko!"

"Ha?" hindi makapaniwalang saad ni Francis. "You mean?"

"I first saw him at the birthday party of Uncle Severino eight years ago in your house. Imbitado lahat ng kaibigan mo but he was just the one who caught my attention. I don't know. Love at first sight, maybe. Kapag humingi ako ng tulong sayo para mapansin niya ako, tutuksuhin mo lang ako. Atsaka, gusto ko kapag napansin niya ako, because he noticed me as I am, hindi 'yong sa tulong ng iba." Pinunasan niya ang tumulong luha mula sa mga mata niya gamit ang sariling mga palad.

"Nakarating siya noong 25th birthday mo sa La Villena Hotel. But as soon as he entered the lobby, hinarang ko siya. It's now or never." She looked away. Ayaw niyang makita ang magiging reaksyon ni Francis kapag nalaman nito ang pagiging desperada niya. "Hindi niya ako kilala at nasaktan ako. Hindi niya ako maalala. Paano, hindi naman pala ako nagpakita sa inyo noong birthday ng ama mo. Nasa isang sulok lang ako at palihim na nagnanakaw ng tingin sa kanya. And then, a plan entered my mind. Wala na. Hindi ko na nakontrol ang sarili ko. Sinabi kong nasa bar kayo ng hotel. Dinala ko siya doon. Hinahanap niya kayo pero nagdahilan ako. Pinilit kong mapainom siya. He cared for me. Ayaw niya akong painumin. Ni ayaw niya akong hawakan. At mas lalong lumalim ang pagkagusto ko sa kanya that night. He's been a gentleman to me."

"I've been a desperate woman that night. I made him drink a bottle of high alcohol." She bite her lower lip. Waiting for Francis' reaction.

Napailing-iling na lamang si Francis sa kanya. "You mean? Sinadya mo siyang lasingin? And worst, high alcoholic drink ang binigay mo sa kanya without him knowing? Bakit? Para makalimutan niya kung anuman ang binalak mo nang gabing iyon?"

She sobbed. "Hindi ko sinasadya ang nangyari noong gabing iyon. I just wanted to be with him. Hindi ko inakalang aabot kami sa hotel room."

"Nilasing mo siya, Kira!" sigaw sa kanya ni Francis. "Sinadya mo man o hindi, nilasing mo siya! You were the one who made a first move! As you said, siya pa pumipigil sayong uminom? Pero anong ginawa mo?" Parang talunang napasabunot na lamang sa sariling buhok si Francis. "All fucking five years, I was eyeing a bastard who I taught took an advantage of you! But at the end, ikaw pala ang nagsamantala ng pagkakataon!"

"I know!" Iyak niya. "Hindi ko kayang aminin kasi galit ka nang mga oras na iyon! Halos sirain mo ang buong hotel room! Nagwala ka sa kwarto nang makita mo akong nakabalot na lamang ng kumot. Alam mo ba kung anong pumasok sa isip ko that time, I was very thankful that Gerrard stood up first and leave me there! Kasi kapag naabutan mo siya, alam kong papatayin mo siya."

Halos napuno ng iyak niya ang buong sasakyan. Hindi na niya mapigilan ang hikbing kanina pa niya gustong pakawalan. Hindi niya inaasahan na ngayon araw niya rin ilalabas ang lahat ng sekretong pilit niyang tinago ng anim na taon.

"Hindi ko rin siya masisi nang muli kaming magkita ay hindi niya ako nakilala. That day, in Standford School. Hindi ko na talaga inasahang makilala niya ako. Pinilit ko ang sarili kong maging matatag kasi alam kong babalik ang dati kong paghanga sa kanya. Babalik ang dati kong nararamdaman para sa kanya. But when that time he admitted he loves me, pakiramdam ko ang dami ko nang nagawang kasinungalingan sa kanya. Pero hindi ko pa rin napigilan ang sarili kong mahalin siyang muli. Ngayon pa na gusto niyang maging ama kay George kahit na siya talaga ang totoong ama ng anak ko. I am so unfair. Hindi ko na alam paano pa itatama ang mga nagawa kong mali."

"Napaka-unfair nito para kay Gerrard. Tinago mo sa kanya ang katotohanan. Pinagkait mo kay Gerrard ang anak niya. Hindi mo alam pero kinaumagahan, pinuntahan ko siya sa kanila. Gusto ko siyang balibagin dahil hindi siya nakarating sa 25th birthday celebration ko. But he was totally out of his sense. Ni hindi ko siya nakausap ng matino dahil sobra siyang lasing and everytime I asked him what happened, wala siyang maalala. Ni hindi niya alam kung saan siya galing at kung paano siya nakauwi! Wala siyang maalala kung anong nangyari sa kanya noong gabi ng kaarawan ko. Doon nag-umpisang maghinala ako sa kanya. At noong makita ko ang bata, hindi ko pinahalata ang gulat ko. But George is totally looked alike of Gerrard's grandfather, George Richard."

Marahas siyang napalingon kay Francis dahil sa huling sinabi nito. Hindi makapaniwalang napatitig siya rito. "You mean, you named my son after Gerrard's grandfather?"

Umiling-iling si Francis sa kanya. "Hindi mo alam kung paano maglaro ang kapalaran, Kira. Kahit gaano katindi ka pa magsinungaling, kahit gaano mo pa katagal itago ang katotohanan, si George ang mananatiling ebidensya ng kalokohang ginawang mo."

"Sasabihin mo ba sa kanya?" Ramdam niya ang kabang dumadaloy sa bawat dulo ng daliri niya.

"Limang na taon na dapat niyang alam." At mabilis itong bumaba ng kotse at iniwan siya roong luhaan.

This is all my fault. Gerrard doesn't deserve all the mistakes that I committed. Isa lang ang tumatakbo sa isip niya sa mga oras na iyon. Gerrard deserves to know the truth.