Η Ανθή χωρίς να πάρει μπουφάν βγαίνει έξω στη βροχή..στέκεται στην μέση του δρόμου και κοιτάει δεξιά και αριστερά..νιώθει σαν την ημέρα που βγήκε απο την φυλακή..την ημέρα που στο σταυροδρόμι της ζωής της μπορούσε να επιλέξει στην τύχη ένα δρόμο..τα βήματα της βιαστικά..τα παπούτσια της χώνονται το νερό ..έχει βραχεί ολόκληρη αλλά δεν το καταλαβαίνει..όλο αυτό που νιώθει για τον Μάνο την πνίγει..όλο αυτό που έζησε ως τα 18 της την σέρνει προς τα κάτω..θέλει να τσιρίξει..να κλάψει..να ουρλιάξει απο απόγνωση..αλλά τίποτα απο αυτά δεν κάνει..
Τα βήματα της ακόμη πιο γοργά..πρέπει να βρει έναν τρόπο..να διώξει απο μέσα της αυτό που γιγαντώνεται..τα λόγια του Μάνου ηχούν ξανά και ξανά στα αφτιά της ..εκείνος να λέει στην Βικτώρια πως..θα προσπαθήσουν ξανά..πρώτη φορά θα ήθελε να μην είχε τα τατουάζ..πρώτη φορά θέλει να τον ξεριζώσει τόσο πολύ απο μέσα της..
Στέκεται ακίνητη μπροστά απο την βιτρίνα με τα πιάνο..στο βάθος φαίνεται το λευκό..εκείνο που ακούμπησε για δευτερόλεπτα..
Χρειάζεται την μουσική της ..απελπισμένα..
Ο Ζώης απο το μισοσκότεινο μαγαζί ξεπροβάλλει και την κοιτά με απορία..
"Είσαι μούσκεμα Ανθή..είσαι ..είσαι καλά?" λέει στην κοπέλα που δεν δείχνει να τον προσέχει. Το βλέμμα της είναι στο πιάνο..
"Άσε με..σε παρακαλώ..να παίξω" του λέει καθώς η φωνή της βγαίνει απελπισμένη..αν δεν παίξει..θα καταρρεύσει απο τα πολλά αισθήματα..την παρασέρνουν ..προς το βυθό ολοένα..
Ο Ζώης κοιτά προς το εσωτερικό του καταστήματος και ξεφυσά..
"Είναι το αφεντικό ακόμη στο γραφείο..θα βρω το μπελά μου.." απαντά απολογητικά..
"Ζώη..άσε με σε παρακαλώ ..για λίγο..σε ικετεύω.." του λέει καθώς τα χείλη της τρέμουν απο το κρύο. Τρέμει ολόκληρη..δεν ξέρει όμως για ποιό απ'όλα αυτά που της συμβαίνουν..
"Καλά..για λίγο όμως..δεν θα του αρέσει.." της λέει και κάνει χώρο να περάσει η κοπέλα. Την κοιτάζει να περπατά σιγά προς το πιάνο..την κοιτά να δακρύζει και να σκουπίζει τα μάτια της. Κάθεται στο σκαμπό και κοιτά τα πλήκτρα. Σκουπίζει τα χέρια της στην βρεγμένη μπλούζα της και έπειτα τα ακουμπά διστακτικά στα πλήκτρα..
Τα πιέζει και νιώθει την δόνηση του ήχου..και ο ήχος ξυπνά μέσα της την 14 χρονη Ανθή..την ξυπνά και εκείνη διστακτικά απλώνει το χέρι και πιάνει το χέρι της Μάντυ..
