Πέντε μήνες μετά
Η Ανθή κοιτιέται στον καθρέπτη του δοκιμαστηρίου..κοιτά το φόρεμα πάνω της..κάνει στροφή και κοιτά το πίσω μέρος..κοιτιέται πάλι απο μπροστά..φέρνει τα χέρια της στο στόμα έκπληκτα χαρούμενα..χαιδεύει το ύφασμα..είναι αλήθεια..σε λίγες μέρες θα γίνει το όνειρο της πραγματικότητα..ο maestro στο κονσέρτο που θα πραγματοποιηθεί της ανέθεσε να παίξει μόνη της το δεύτερο μέρος..αυτή στην σκηνή μόνη με το πιάνο της..
"Βγές επιτέλους να σε δω " της φωνάζει ο Ζώης έξω απο το δοκιμαστήριο..έχουν απο το πρωί που ψάχνουν φόρεμα για το κονσέρτο..
Η Ανθή ανοίγει το δοκιμαστήριο και περπατώντας με προσοχή στις ψηλοτάκουνες γόβες της στέκεται μπροστά του.
"Μου αρέσει πολύ νομίζω αυτό.." του λέει και χαμογελά διάπλατα.
Είναι σε ίσια γραμμή , μπλε σκούρο , ως το γόνατο και το ύφασμα στο φως ιριδίζει απαλά. Την κάνει να φαίνεται οτι λάμπει ολόκληρη..αν και χωρίς αυτό η Ανθή λάμπει..είναι μια γοητευτική κοπέλα..οτι και να βάλει..
Ο Ζώης της χαμογελά και την βάζει στην αγκαλιά του.
"Είσαι πανέμορφη κορίτσι μου..είμαι περήφανος για σένα..για την δύναμη σου..για το ταλέντο σου..για το οτι σε έχω στην ζωή μου.." της φιλά το χέρι και κάνει ένα βήμα πίσω να την κοιτάξει καλύτερα.
"Βρήκαμε το φόρεμα λοιπόν για την μεγάλη βραδιά σου.." της λέει καθώς γυρνά και κοιτά ξαφνιασμένος τον γοητευτικό άντρα που κοιτά εντυπωσιασμένος την Ανθή.
"Υπέροχη δεσποινίς μου.." της λέει με βραχνή φωνή καθώς σηκώνει τα γυαλιά μυωπίας του λίγο πιο ψηλά στην μύτη του.
Ο Αντώνης είναι διευθυντής στην παιδιατρική κλινική του νοσοκομείου ..αλλά πάντα ξεκλέβει χρόνο για την σχέση του..πάνω απ'όλα ο έρωτας..βαθιά ρομαντικός και ονειροπόλος απο μικρό παιδί..
Σκύβει και φιλά αδέξια στο στόμα τον Ζώη..τον αγαπά..απλά καμιά φορά όταν είναι έξω ..διστάζει να τον φιλήσει..ο Ζώης δεν έχει μιλήσει ακόμη στον παππού του για εκείνους..και δεν θέλει να το μάθει απο τρίτους..αλλά θα τον περιμένει..για όσο εκείνος χρειάζεται για να νιώσει δυνατός και περήφανος για εκείνους..
Ο Ζώης κοιτά το χέρι του Αντώνη και το βλέμμα του σκοτεινιάζει. Εκείνος κρατά μια εφημερίδα..δεν θέλει η φίλη του να την δει..δεν θέλει να μάθει για τον Μάνο πριν το κονσέρτο της..αν και η Ανθή έχει σταματήσει να μιλά για εκείνον..αυτός ξέρει..να διαβάζει τις μεγάλες σιωπές της καθώς σκύβει πάνω απο το πιάνο χωρίς να παίζει..
