"Λοιπόν ..Ανθή..θα μου πεις να περάσω?"
Η Βικτώρια της χαμογελά μυστήρια και πριν απαντήσει η Μάντυ περνά μέσα στο σπίτι. Πηγαίνει στο καθιστικό και κοιτά τον μικρό καναπέ, τους άδειους άσπρους τοίχους και μερικές κούτες στο πάτωμα. Πηγαίνει στο καναπέ , τον τινάζει ελαφρά σε ένα σημείο και κάθεται προσεκτικά όσο πιο άκρη γίνεται.
"Το σπίτι σου..είναι τόσο..δηλαδή ..σου ταιριάζει"
Την κοιτά στα μάτια. Η Μάντυ κάθεται όρθια και την κοιτάζει.
Ξέρει..οτι είναι η Ανθή..πως το έμαθε? το ξέρει και ο Μάνος? και..γιατί ήρθε τόσο αργά σπίτι της?
"Ξέρω τι σκέφτεσαι..Ανθή..απλά κάτσε να σου μιλήσω..θα δεις πως θα γίνουμε πολύ καλές φίλες εμείς οι δυο..μας ενώνουν απροσδόκητα πολλά πράγματα.."
Η Μάντυ κάθεται στην άλλη άκρη του καναπέ και παίζει με το κούμπωμα της ζακέτας...η Βικτώρια ποτέ δεν της έχει απευθύνει καν το λόγο..τώρα θέλει να γίνουν φίλες?
"Στο δικηγορικό γραφείο που εργάζομαι..έχουμε και ένα τμήμα το οποίο αφιλοκερδώς χορηγεί νομική κάλυψη σε ανηλίκους..δηλαδή εξετάζουμε υποθέσεις καταδικαστέες και τις διερευνούμε απο την αρχή αν πιστέψουμε πως υπάρχει ένδειξη κακοδικίας..με καταλαβαίνεις ή να χρησιμοποιήσω πιο απλές λέξεις? ξέρω πως δεν έχεις τελειώσει ούτε λύκειο.."
Το ύφος της είναι ευγενικό..αλλά η Μάντυ νιώθει πολύ επιφυλακτική..δεν είναι τυχαίο που ήρθε τόσο αργά και μάλιστα με το που έφυγε ο Μάνος..κάτι δεν πάει καλά..
"Ε..καταλαβαίνω.."
"Χαίρομαι..λοιπόν μια απο τις υποθέσεις που αναλάβαμε και μάλιστα εγώ προσωπικά ήταν η επανεξέταση της δικής σου υπόθεσης..ήμουν εγώ που πήγα στην γειτονιά σου και συνέλεξα στοιχεία, εγώ που έπιασα τον δικαστή για να πραγματοποιήσει έφεση και επίσης εγώ πλήρωσα ντετέκτιβ για να ξετρυπώσω την μητέρα σου απο εκεί που χώθηκε..με λίγα λόγια..σε εμένα οφείλεις το γεγονός οτι αυτή την στιγμή είσαι ελεύθερη και απολαμβάνεις..αυτό το σπιτάκι.."
Η Μάντυ ξεροκαταπίνει..την κοιτά στα μάτια..αυτή όλα τα χρόνια ερχόταν σε επαφή με δυο άλλους δικηγόρους..την Βικτώρια δεν την είχε ακούσει...είναι απίστευτο..ώστε εκείνη την έσωσε? νιώθει απαίσια..μπροστά της έχει τον άνθρωπο που πρέπει να χρωστά αιώνια ευγνωμοσύνη..και εκείνη..εκείνη ..με τον Μάνο..δαγκώνει τα χείλια της..νιώθει χάλια..
