"Ανέβα είπα" επαναλαμβάνει αυτή την φορά και την κοιτά ξεφυσώντας. Κάθεται ακίνητη στο πεζοδρόμιο και κοιτά παντού εκτός απο τον Μάνο.
"Δεν γυρνάω πίσω στο μαγαζί.." του λέει και γυρνά το βλέμμα της σε εκείνον . Όσο και να το προσπαθεί τα δάκρυα βγαίνουν ασταμάτητα αλλά το πρόσωπο της είναι ανέκφραστο.
"Δεν είχα σκοπό να σε γυρίσω πίσω..στο γυμναστήριο θα σε αφήσω να είμαι σίγουρος οτι επέστρεψες και θα την κάνω"
Δεν μιλάει. Σκουπίζει με το μανίκι της ζακέτας τα δάκρυα και πετάει το τσιγάρο.
"Δεν είμαι φρικιό..δεν ξέρετε τίποτα για μένα.."
"Είπα συγνώμη για τον φίλο μου και ειλικρινά αυτή την στιγμή χάνω τον αγώνα για να σε γυρίσω πίσω..αυτό ρε φίλε δείχνει αν μη τι άλλο οτι δεν είμαι καθίκι και δεν σε έχω για φρικιό..σάλτα τώρα στην μηχανή και άσε τα πολλά..και σταμάτα να κλαίς.."
Σηκώνει το χέρι του να την αγγίξει αλλά πριν την ακουμπήσει το κατεβάζει πάλι κάτω.
Τον κοιτάζει και τα δάκρυα της έχουν σταματήσει. Ακούει την καρδιά της να χτυπά δυνατά. Είναι τόσο πολύ έντονο όλο αυτό..τόσο βαρύς ο έρωτας όταν δεν σπά στα δυο..
"Λοιπόν ..περιμένω σαν τον μαλάκα ..τι θα γίνει ?" της λέει σχεδόν ικευτικά.
Απλώνει για δεύτερη φορά το χέρι του και πιάνει το δικό της. Είναι μικρό , έχει λεπτά δάχτυλα και χωρά μέσα στο δικό του. Κάνει πως δεν το προσέχει ο Μάνος το τρυφερό ταίριασμα των χεριών τους και την τραβά ελαφρά προς εκείνον.
"Ανέβα..και κρατήσου.."
Της αφήνει βιαστικά το χέρι της και της δίνει το μπουφάν του.
Το φορά χωρίς να τον κοιτάζει και ανεβαίνει στην μηχανή.
Κρατιέται απο τα πλαινά της μηχανής και ο Μάνος γυρνά το κλειδί. Επιταχύνει και παίρνει το χέρι του απο το τιμόνι. Στα τυφλά ψάχνει το χέρι της και το βρίσκει να κρατά την μηχανή. Της το παίρνει και το βάζει στην μέση του.
"Και το άλλο χέρι" σχεδόν φωνάζει για να τον ακούσει στα σίγουρα.
Απλώνει η Μάντυ και το άλλο χέρι και του πιάνει τώρα την μέση. Ίσα που τον αγγίζει.
Ο Μάνος κοιτά τον δρόμο να γλιστρά κάτω απο τις ρόδες της μηχανής. Τα καταστήματα είναι κλειστά και ο ουρανός έχει βαρύνει τόσο που σχεδόν τον νιώθει πάνω απο το κεφάλι του.
