Ölümün Kızı |Nico Di Angelo| * DEVAM ETMEYECEK*

♥III♥

Ormanda gördüğüm siluet meğersi bizim Nico imiş.Bende o an çığlık atmıştım. Ne?Çoğu kişi korktuğunda çığlık atar.En azından ben öyle düşünüyorum.Rahatsız olmuş olmalı ki hemen yanıma gelip ağzımı eliyle kapattı.
"Ne halt yediğini sanıyorsun?"
"Bilmem,sabah mısır gevreği yemiş olabilirim. "
"Komik olduğunu mu sanıyorsun?"
"Evet.
Tam arkasını dönüp gidecekken seslendim:
"Hey Nico!Senden bir şey isteyebilir miyim?"
İlerdeki ağacın önünde durdu.
"Hayır."

"Hadi ama Nicocuğum. Lütfen!"
Bunu dememle büyük bir zafer kazanmıştım. Hışımla arkasını döndü.
"Bana bir daha Nicocuğum demezsen olabilir. "

"Tamam." Eğer ben Kristen isem sözümü tutamayabilirdim.
"Ne istiyorsun?"
"Bana kılıç kullanmayı öğretir misin ?"

"İllâ bana bu işkenceyi yaşatacaksın değil mi?"İç çekti ve komuşmaya devam etti" Yarin sabah arenada hazır ol. " dedi ve gölgelerin arasında kayboldu.
Çok mutlu olmuştum. Hem Nico ile olan ilişkime az da olsa geliştirmiştim hem de kılıç kullanmayı öğrenilebilecektim.

NICO:

Arkamdan gelen sesle döndüm ve bilin bakalım kimi gördüm.Kahverengi saçlarıyla ve kahverengi gözleri
ile KRISTEN!!Kız beni artık neye benzettiyse korkup çığlık attı. Hemen yanına gidip elimle ağzını kapattım.
"Ne halt yediğin sanıyorsun?"

"Bilmem,sabah mısır gevreği yemiş olabilirim. "

"Komik olduğunu mu sanıyorsun?"

"Evet."

Bu kızla daha fazla uğraşamazdım. En iyisinin gitmek olduğuna kanaat getirdim. Tam gitecekken seslendi :

"Hey Nico!Senden bir şey isteyebilir miyim ?

Çok basit bir cevap verdim:

"Hayır."

Sanki kız beni bir labirente hapsetmişti. Nasıl bir şey bu.Ve istediğini yapıncaya kadar da bırakmıyordu. Sonra bana öyle diye seslenince bu kıza daha fazla dayanamayacağımı anlayıp isteğini kabul etmek zorunda kaldım.

"Bana kılıç kullanmayı öğretir misin?"

Altı üstü kılıç kullanmayı öğrenmek istiyordu. Ne kadar ZOR olabilirdi.Yarın sabah arenada olmasını söyleyip karanlığa karıştım.

KRİSTEN:
Nico gittikten sonra
ben de bir şekilde yolunu bulup kamp alanına döndüm. Percy yanında birkaç kamçı ile beni arıyordu. Beni görünce hemen yanıma koştular. Biri üzerime atladı. Bu kimdi?Kim tanımadığı birinin üstüne atlardı ki?
"Leo kalk hemen kızcağızın üzerinden."
Piper'ın bunu demesiyle üzerimdeki ağırlık birden yok oldu. Herkes benim yaşayıp yaşamadığıma bakıyordu ama sonra Percy bana elini uzattı ve ayağa kalkmama yardım etti. Ayağa kalktığımda az önce üstüme atlayan çocuk karşımda dikiliyordu.Saçları kıvırcık gibiydi ama dalgalı kısımlarda vardı. Her yanına motor yağı damlamıştı.Sıcacık bir gülümsemesi vardı.Gerçi çoğu kişinin öyleydi.

"Ben Leo Valdez. Az önce üstüne atladığım için özür dilerim. Kaç saattir seni arıyoruz. Bide ormandan çığlık gelince bir bakmak istedik ama Kheiron izin vermedi.Neyse önemli olan iyi olman."

Ben daha konuşamadan Piper Leo'ya dönerek konuşmaya başladı:

"Olayı bizim için özetlediğin için sağol Leo."

"Bir şey değil Güzellik kraliçesi. "

"Ama önce Kristen"ı dinlenmesi için Hermes kulübesine götürmeliyiz. "

"Hadi ama Pi -"Leo itiraz edecek oldu ama Piper' ın bakışları onu susturdu.

"Off tamam sadece Kristen ile kaynaşmak istemiştim.Son zamanlarda esprilerimi dinleyecek kimse yok."Percy ve Piper'a bakış fırlattı.

"Sorun yok Leo dinlendikten sonra ben dinlerim. "

"YES be!" diye bağırarak yemekhane ye koştu ve bir masanın üstünde dans etmeye başladı. Onun bu davranışı beni güldürmeye yetti.

Percy ve Piper a hoşçakal deyip Hermes kulübesine gittim. Yatağıma uzandım.Çok yorulmuştum yatağa yatar yatmaz uykuya daldım.