KRISTEN:
"Nico...?"
Nico olduğunu düşündüğüm kişi bana doğru ilerliyordu. Gözlerim dolmaya başladı.Aman tanrım onu çok özlemiştim ama yaklaştıkça onun Nico'dan daha farklı olduğunu gördüm.Gözleri siyah değil koyu kahverengiydi.Yüzünün tam ortasında bir çizik vardı.İçimden keşke o olsaydı dedim.Sonrasında tam bir hayal kırıklığı hissettim.Ne düşünüyordum ben.......Hayır Nico seni başka birine tercih etmişti.
"Kimsin sen?"diye bağırdım.
Çocuk ilk önce bana kanımı donduracak bir bakış attı. Nedense bu hareketi bana tekrar Nico'yu hatırlattı. Sonra ise zalimce gülümsedi. Bir adım geri çekildim.
"Ben Alex ,daha fazla bilgi veremem lütfen şimdi beni takip et."
"Sana güvenebileceğimi kim söyledi?"
"Sadece beni takip et dedim sana!?!"
"Neden?"
"Bunu bana yapmaya zorlattma."
Sinirlenmeye başlamıştım.
"Bana bak seni allah çarpmış peygamber tekmelemiş gibi duran tip. Hey sana diyorum?!?!"
Tam o anda Alex cebinden siyah bir toz çıkarttı ve bana doğru fırlattı.Çığlık attım ve gene bayrak kapmacadaki kalkan oluştu ama tozun bir kısmı ben kalkanı yapmadan önce bana gelmişti bile. Yere yığıldım.Alex beni kucağına aldı ve beni karanlık koridora geri götürdü.
Uyandığımda gene taht salonundaydım.Karşımda dünkü kadın vardı. Bana sonradan anlattığına göre adı Toprak Anaydı.
Kadın yavaşça ayağa kalktı."Buradaki herkese güvenmek zorundasın Kristen. "
"Ama-"
"Nico bir türlü aklından çıkmıyor değil mi?"
Cevap vermedim,veremedim,vermek istemedim çünkü cevap versem ağzımdan neler çıkacağını bilmiyordum.Kendimi incitebilir,hiç yapmayacağım şeylere kendimi sürükleyebilirdim.
"Ama Alex onun yerini doldurabilir."
Öne atıldım.
"HAYIR!!! BENIM TEK BIR AŞKIM VAR O DA NIC-"Birden etrafımı pembe bir toz sardı ve aklımdan Nico kelimesi silindi.
" ...Alex..."dedim ve Alex'e doğru koştum .
NICO:
Gün doğarken bir ağacın altına oturmuş Kristen'ı düşünüyordum. Ah...onun o kahverengi saçlarının rüzgarda dalgalanmasını özlemiştim.
Tam o sırada Percy yanında Annabeth ile yanıma geldi."Görüşürüz Yosun kafa.Kendini öldürtmemeye çalış. "dedi ve Percy'nin yanağına kocaman bir öpücük kondurdu.Sonra ise bana el sallayıp kulübesine geri döndü.
Ayağa kalktım.
"Hazırsan gidelim. "
"Ben doğuştan hazırım. "
Her zamanki Percydi işte (Perssasy)Bileğinden tuttuğum gibi ağaçların gölgelerine karıştık.
KRISTEN:
Alex'e doğru koşturdum ve kılıcımı kaldırdım.Hemen hamlemeden kurtulmayı başardı. Benim nasıl bir sevgilim vardı.Kılıcı ile bir hamle yaptı bu sefer ben onun hamlelerinden kaçmayı başardım ama kolumda derin bir çizik oldu .Kan kaybediyordum.Daha fazla dayanamayacaktım .Bimem kaç saattir çalışıyorduk ama bildiğim tek şey suan kollarımın ölesiye ağrığıdıydı.
"Pes ettim!"diye seslendim Alex'e.Anında yere attım kendimi,çok yorulmuştum.Her ne kadar zorlarsam o kadar iyi olacağımı biliyordum ama benimde bir sınırım vardı canım yani. Ben Percy değildim,daha melez olduğumu öğreneli ortalama 1 ay geçmişti.O kadar da mükemmel olamazdım.Eskiden beri beni mükemmel olmaya iten bir şey... sanki bir şeyler eksikti ama ne zaman hatırlayacak gibi olsam gene zihnim bulanıklaşıyordu.
"Kristen...?"
Bana elini uzatmış Alex'e baktım.Tuhaf bakıyordu.Bir şeyleri anlamış olamamdan korkuyormuş gibiydi sanki.
"Ha?Pardon yorgunluktan herhalde..."
Elinden tuttum ve ayağa kalktım. Ona sıkıca sarıldım.Sonra ifadesi yumuşadı ve bana doğru yaklaştı.Ne yapmaya çalıştığını anlamıştım seni çakal seni ama hala için rahat etmiyor,bana doğru gelmiyordu.
"Alex...ben bunu yapamam, hazır değilim."dedim. Sesim fısıltı gibi çıkmıştı... Gözlerimiz buluştu ama bu sefer yüzünde hiçbir ifade yoktu.
"Sanki daha önceden başka birini sevmişim gibi hisse- "
Ama sonra gene zihnim bulanıklaştı ve ne diyeceğimi unuttum.Gözlerim ağırlaştı.Koluma baktım, kıpkırmızı olmuştu.Görüş açım kapandı ve her şey karardı.
Hey guys!Naber?Ben de iyiyim sorduğunuz için sağolun. Işte karşınızda yazarken kıvrandığım,öldüğüm bölüme HOŞ GELDINIZ. Gerçi burası bölümün sonu ama neyse...
Söyleyeceklerim bu kadar her şey için teşekkürler.
Byeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee ❤❤
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölümün Kızı |Nico Di Angelo| * DEVAM ETMEYECEK*
Fiksi PenggemarÜzülmenin,ağlamanın bu hayatta acılarınızı azalttığını sanıyor "Içini dök,ağlamak iyidir."sözlerine inanıyorsanız inanmaya devam edin. Ama acınız geçmediği zaman gerçeklerle yüzleşmek zorunda kalacaksınız. ••• Fanfictio...