Ölümün Kızı |Nico Di Angelo| * DEVAM ETMEYECEK*

♥XXVIII♥

Sizi uykunuzda öldürecek bir sevgiliye sahip olmaktansa,açık alanda sizinle çarpışıcak bir düşmana sahip olmak daha iyidir.

-Kenettra ve Beldain:Kadim Rekabet,muhtelif yazarlar

~~~

"12.Lejyon,5.Lejyon sıraya!"gözlerimi etrafta gezdirdim.                           
"

Hangi cehennemdeler bunlar?"
"Kimler?"Nico'ya 'gerçekten mi' bakışlarımdan attım.
"Kim olacak Kath ve Jacob."
Nico omuz silkmekle yetindi."Bir deliğe girmişlerdir."Tekrar etrafıma  bakındım. Lejyon askerlerinden başka bir şey  göremedim.Geçen her saniye içimi bir panik dalgası sarıyordu."Reyna,"Nico'nun seslenmesi ile Reyna 'nın  bize doğru geldiğini gördüm.Bu kızın adını duyunca sinirlerim bozuluyordu.
"Neler oluyor?"
Tam olarak bilmiyorum ama sınırda silahlı birçok asker var."dedi zırhını düzeltirken.Kılıcını çekti.
"Beni takip edin."
Söylenerek takip ettim.Bir yandan da Jacob ve Katherine 'i arıyordum.Katherine'i burdan uzak tutmam lazımdı.Kardeşini görmemesi lazımdı.Yani sınırdakilerin onlar olduğunu farzedersek.Alex 'in ablası olduğunu öğrendiğimde...onun da yanlış yola sapmaması için elimden geleni yapacağıma söz vermiştim.Bir kişinin daha gitmesini istemiyordum.
"Nico sen Reyna ile git.Benim Katherine'i bulmam lazım. "
Kafasıyla onayladı.Karmaşanın  ortasında odaklanmaya,doğru dürüst düşünmem gerekiyordu ki bu benim gibi biri için zordu.Düşünmeye başladım.Nerede olabilir?Her yerden çıkabilirdi bu kız.Kath'in kaldığı 5.lejyonnun kulübesine  gittim.Bir umut belki buradadır. Kapıyı tıklattım.Ses gelmedi. Kapıyı hafifçe araladım. Gözlerim bir an karanlığa alışamasada içeri girdim. Gözlerim karanlığa alışırken Katherine'i gördüm. Bağdaş kurmuş yatağının üzerinde oturuyordu.
"Kristen?"
"Benim. "Gözlerini kırpıştırdı."Uyandırdım mı?"
"Hayır,sadece düşünüyordum."
Tedirgin adımlarla yanına ilerledim. Sanki hareketlerimdeki olumsuzluğu hissetmişti.
"Dışarda neler oluyor?Sakın kavga çıktığını söyleme."
Önüne geçtim."Hayır....yani tam olarak."Ayağa kalktı dışarı çıkmak üzere.Tekrar önüne geçtim.
"Önemli bir şey değil,"
Aynen hiç önemli değil.Dışarda düşman ordusu var ama boşver sen.
"Güven bana."dedim.İlk kendin güven de.
"Sana güvenmediğimden değil Kristen,sadece merak ediyorum. Bu benim yapımda var,"Spartasını çekti.
"Ama şimdi lütfen çekil. "
Birden kendimi mor bir sisin etrafında uçarken buldum.
"Güçlerimi sana karşı kullanmak istemiyorum."
"Şuanda kullanıyorsun ama."
"Ah..doğru."Birden kendimi yerde buldum.
"Katherine bekle!"
Ruhlarımdan bir tanesini ona doğru saldım. Ruh Katherine'nin içinde gözden kayboldu.Bedeni yere serildi  birden.Tam yaptığım şeyden pişman olup gücümü geri çekecekken bedeni aniden titremeye başladı. Bana karşı geliyordu.Benim güçlerime.Ani bir patlama ile geriye savruldum.Sağ bileğimden keskin bir acı geliyordu.Ayağa kalktım.Bileğim de çok derin bir kesik vardı.Aşağı kanlar akıyordu.Tişörtümün bir kısmını koparıp bildiğime sardım.Tuhaftır ki bileziğim de tek bir çizik bile yoktu.
Kılıcımı çıkardım. Artık Katherine'ni bulmam imkânsızdı.Ortalık toz duman olmuştu şuanda önümü bile göremiyordum.Sol elimle kılıcı kabzasından sıkıca tuttum.Külubeden çıkıp büyülü sınırın olduğu alana gittim.Düşman cephesinde Alex'i görememiştim. 5.Lejyonun arasından geçerken Nico'ya seslendim.
"Kaybettim...Kathrine'i elimden kaçırdım. "
Nico yanıma eğildi.Endişeli  görünüyordu.
"Kristen iyi misin?!Ne oldu sana?"bileğimi tuttum ve tutmamla acıyla inledim.
"....Sonra anlatırım. "
Nazikçe bildiğimi eline aldı.Eline hafifçe kanım bulaşmıştı.
"Şimdi anlatıyorsun. "
Kendi tişörtünden de bir parça sardı.
Ona olanları anlattım. Katherine  ile olan çatışmamızı.
"O öyledir.Merak duygusu üstün gelir her zaman. "
"Ne yacağız şimdi?"Gözleri ile etrafı süzdü.Bu bakışı biliyordum.Bir karar vermeye çalışıyordu.
"O zaman bizde Alex 'i ortadan kaldırırız . "dedi en sonunda.
Dehşetle baktım onun o siyah gözlerine.Bunu beklemiyordum.
"Öldürecek miyiz?"
Ona sarıldım.Bu benim için çok zordu.Sadece bir insan olduğu için değil. Her açıdan.O kötü biri değildi.
"Hayır ama mutlaka başka bir yolu olmalı. "dedi.
İlerde Reyna ile konuşan Jacob'a seslendim.
"Jacob!Gel!"
Uçarak yanımıza geldi.Onun yokluğunu hissetmişti. "Kathrine nerde?Ve sana ne oldu?"
"Sonra anlatacağım ama ilk senden bir şey istiyorum."dedim ayağa kalkarken.
"Tabiki,ne istersen."
"Yukarı çıkıp düşman ordusunu tespit et ve Reyna ya bildirmeni  istiyorum."
Rüzgar fırtınası oluşturdu.
"Tamamdır. "Tam uçacakken son kez bana döndü baktı.
"Sende kendine dikkat et."Bana değer verilmesi...bu çok eşsiz bir duyguydu.
"Tamam söz."
Nico ya döndüm.
"Bakalım Alex napıyor."

               ~~~~~• ~~~~~• ~~~~~
Gölge yolculuğu ikimizi de yormuştu.
Düşman ordusunun arkasındaki bir ağaçlık alana inmiştik.
"Görebiliyor musun?"
"Hayır.Şimdilik enazından. "
Kalabalık orduya baktım.Eger Alex 'i bulursak ne olacağını bilmiyorum,gelecekte ne olacağını bilmiyordum. Hiçbir şey bilmiyordum. Hislerine güveniyordum sadece.Ve umarım hislerim beni yanıltmazdı.Birden Nico 'nun beni dürttü.
"İşte orda."Elindeki kılıcı bir askerin göğsüne dayanmıştı
Biraz daha yaklaştık.
"Nasıl hala o kızı bulamazsınız?!"
Asker iyice geri çekildi.
"Efendim...biz-"
Alex kılıcını öteye fırlattı. Alan askerin çığlıkları ile doldu taştı aniden.Asker sanki zihninin içinde olmayan acılar çekiyor gibiydi.
"İlisyon. "dedi Nico. "Ona en büyük açıları yaşatıyor.Gerçekte varolmayan acıları..."Asker hareket etmeyi kesti.Yerde yatan cesede baktım.
"Bu Hakate melezlerine verilen nadir bir yetenekdir."Nico elimi tuttu.Güven vermek istermişçesine. Ben burdayım. Ne olursa olsun. dermiş gibi.
Aynı anda harekete geçtik.
Alex kılıcını yerden aldı ve diğer askerlerin olduğu alana doğru gitmeye başladı.
"Durdur onu Kristen!"
Emrimdeki ruhları çağırdım.

+Naber bayan bizle hiç konuşmayan?

-Sus Garet.Emrinizdeyiz leydim

Daha önce ruhlarımla tartıştığım olmuştu ama daha önce hiç birbirleri ile tartışan ruhlar duymamıştım. Özelikle adı Garet olan.
"Ele geçirin!"dedim.
+Neyi?
diye bir yanıt beklemiyordum.
"Bedeni!"dedim iç çekerek.
+Ha öyle desene bayan bizle hiç konuşmayan
"Kristen ne oldu?"
Nico'ya baktım.
"Burda adı Garet olan bir ruhla tartışma içindeyim!"
+Diğeri de Martha
"Ve Martha diye!"
"Boş ver onları! Harekete geç!"
Karışan aklımı toplayıp ruhları saldım.Ruhlar Alex'in bedenine çarptı.Dondum kaldım.Ruhum bana tekrar geri geldi.Neden Alex'in bedeninden geçememişti?
"İyi denemeydi Kristen, "Alex beni farketmişti.Karşı tarafta Nico ile göz göze geldim.
"Ama daha iyilerini gördüm."dedi.
Nico bana göz kırptı.
Hazır ol.
Kılıcımı bilezigimden çıkardım.
Her an saldırıya geçebilirdik. Geçebilirdi.
Ona doğru yaklaşmaya başladım.
"Ben hala içinde iyilik olduğuna inanıyorum."
Kılıcını yerden geri aldı.
"Bu hiçbir şeyi değiştirmez."
"Hayır de-"
"Söyle O zaman bana sevgili Kristen,neden şimdiye kadar olmadı?"
"Çünkü-"
"Yeter!"
"Ya bir sözümü kesme."derken
kılıcı ile bana saldırıya geçti.Aynı anda bizde ona.Diğer askerler bizi farketmiştiler. Bazıları bize doğru gelmeye başladı. Diğerleri de Jüpiter Kampının sınırlarını zorlamaya başladılar.Kılıçlarımız çarpıştı.Nico Alex'in sırtına derin bir kesik attı.Ama bu onun umrunda değildi. O sadece bana odaklanmıştı.Sag bileğim kopacak gibiydi.Zar zor dayanıyordum.Ben de ona doğru sert bir hamle yaptım ama kolayca engelldi.Kılıçlarımız tekrar çarpıştı. Bir ara üzerinizden biri uçarak geçti.Rüzgarlar etrafımızı sardı ve şimşek çaktı. Yıldırım hemen ilerimizdeki askerlerin üzerine düştü.
"İyi işti. "dedi Nico.
Jacob sadece gülümsemekle yetindi.Alex'e baktım hemen.Anlık fırtına ile Alex'in dikkat dağılmıştı.Tiz bir çığlık attım. Siyah bir kalkan belirdi üçümüzün etrafında.
"Nico şimdi!"
Jacob askerleri hallederken Nico da odaklanmaya çalışıyordu.
Yüzü gerildi.Gözlerimiz bir kez daha kenetlendi birbirine. Benden güç alıyor.
Alex 'in altındaki yer  yarıldı ve içinden iskeletler çıktı.Alex'in ayak bileklerinden çektiler.
"HAYIR!Toprak ana size bunu ödetece..... "Yarık kapandı.Ben ise onun olduğu yere bakakalmıştım. En sonunda tuttuğum nefesimi  verdim.
"Tüh lafı yarım kaldı. "dedi Jacob.

Sa.Napıuonuzzz bakemmm?Galiba hepimiz okul finishlendiği için göbek atıyoruz ehehehhe