Ölümün Kızı |Nico Di Angelo| * DEVAM ETMEYECEK*

♥XI♥

KRISTEN:

Bana verilen odada hiç huzur bulamadım.Aklımdan o görüntüler bir türlü çıkmıyordu.Her uyumaya çalıştığımda gene aklıma Nico ile o kız geliyordu. Sanki aklıma kazınmış gibiydi. Yine de nasıl olduğunu bende bilmiyorum ama bir şekilde uykuya daldım.

Sabah uyandığımda kendimi çok garip hissediyordum. Rüya görmemiştim.Çok kafaya takmamaya çalışarak yerimden kalktım.Hemen üstümü değiştirip odadan çıktım ama keşke çıkmasaymışım.Koridor çok karanlıktı sadece bir kaç meşale ile aydınlanıyordu.Bilezigime odaklandım.Bir kaç saniye sonra bronz kılıcım belirdi. Iyi tarafından bakıyorum kılıcım koridoru aydınlatıyordu.Bir kaç koridor geçtikten sonra yorulmaya başlamıştım. Keşke Nico burda olsaydı ,dedim kendi kendime.Icim gene burkuldu gene büyük bir acı ile sarsıldı.Sacmalama dedim kendime o seni bıraktı sen de şunu aş artık.Bir kaç dakika daha böyle kendi içimde savaşlar verdim.Birden gözüm kamaştı.İleride beyaz bir ışık vardı. Acaba koridorda yürümekten ölmüş ve Elisyum'a mı gittim acaba diğe düşündüm. Ama koridorun sonunda gün ışığına çıktım.Burası ağaçlarla çevrili bir açıklıktı!Ileride siyah saçlı bir çocuk duruyordu.Benim geldigimi görünce bana doğru yürümeye başladı.Siyah saçlar siyah gözler.

"Nico...?"

---------------------------

NICO:

Bir ağacın altına uzandım. Gölge yolculuğu beni çok yormuştu.Yavasca meydana doğru ilerledim.Herkes bir telaş içindeydi. Percy ,Jason ve Piper birbirleri ile tartışıyorlardı.Yanlarına gittim:

"Hey,neler oluyor burada?"

Hepsi bana baktı.

"Sana sormalı Nico. Kristen kamptan gitmiş.Hiçbir yerde bulamıyoruz.Sadece kulübede bir not vardı.Sana yazılmış. Al."

Bana verilen nota baktım. Biraz burusmustu.Yavasca açtım.Düzgün ve güzel bir yazı ile yazılmıştı. Kristen'a bir kez daha hayrandım.

"Sevgili Nico,

Üzgünüm eger seni yeterince mutlu edemediysem.Bilki sen beni çok mutlu ettin. Çok teşekkürler.
Sen gittiğinde kalbimin yarısı da senle birlikte gitti.Bunu hissedebiliyorum. Gülmeye çalışıyorum ama yapamıyorum çünkü aklıma sen geliyorsun.Sen beni hala seviyorsan bilki ben seni hiç bir zaman sevmeyi bırakmadım.Terk etmedim. Sen benim için çok değerlisin.Sen gideli az bir zaman olmuş olabilir ama kalbimdeki yara çok hızlı bir şekilde büyüyor. Ve ben buna dayanamıyorum.Artık hayatımda sen yoksun ,annem de yok. Kısacası yaşamanın anlamı yok. Beni ararsan bana değer verecek kişilerin yanında oluyor olacağım.Bana sevdiklerimi tekrar verecek kişilerin...

Kristen.

Beni kimse ağalatamazdı tek bir kişi hariç. Kristen...O kadar uzun süre gelmeyince onu terk ettiğimi zannetmiş olmalıydı. Ben gerçekten salaktım.Onu geri getireliydim artık her nerdeyse.Jason elini omzuma koydu.

"Kehanettin ilk satırı gerçekleşti.Üzgünüm Nico. "

"Beni ararsan bana değer verecek kişilerin yanında oluyor olacağım."
demişti. Artık ne teklif ettilerse bu Kristen'nın gözünü döndürmüş onun kolayca ikna olmasını sağlamıştı.Ama Kristen bu kadar kolay kanmazdı. Ne olmuştu ona?

"Ne oldu Nico?"

"Onu bulmam lazım. Çok geç olmadan."

Hepsinin gözlerinin içine baktım .

"Biz de geliyoruz. "

"Olmaz."

"Nico-"

"Olmaz dedim Percy."

Tam o sırada Kheiron yanımıza geldi. Yüzünden ne kadar kötü bir durumda olduğu anlaşılıyordu.

"Nico,tek başına gidemezsin. Çok tehlikeli. "

"Kheiron ba-"

"Ben de geliyorum zaten denizin çocuğu burada bir tek ben Poseidon çocuğuyum."dedi Percy. Tanrım ne kadar inatçıydı. Ama başka bir açıdan Kristen'a benzetiyordum Percy'yi. Onu hatırlatıyordu.

"Tamam. "

"Yarın sabah erkenden yola çıkabilirsiniz. "

"Peki ne ile gidicez?

Ona alaycı bir tavırla baktım.

"Tabiki gölge yolculuğu ile."

Merhaba gene ben !Ilk önce bir şey sorcam.Nico ile Percy gidecek ya hani yanına başka birilerinin daha ekleyeyim mi?(Leo hariç knk senin onu diyeceğini biliyorum ama olmaz sorry. )