Vampire Flower [ Book 1 Of Blood Trilogy ]

Chapter 21:Weak

Dahan dahan ko namang iminulat ang mata ko,tumambad sa'kin ang napaka dilim na silid.Akma na sana akong tatayo,nang maramdaman kung naka kandado ang paa ko.Bakit ako nandito?Bigla naman bumukas ang pinto,nang silid at may pumasok na isang lalaking nakasuot nang kulay itim na balabal.

"Sino ka!pakawalan mo'ko"sambit ko sa kanya,lumapit naman ito sa'kin.At pinantay ang sarili niya sa'kin,nabigla nalang ako nang pinunit niya ang damit ko,sa may kaliwang dibdib kung nasaan ang marka ko.

"Interesting,ikaw nga."sambit niya,pilit ko namang inilayo ang sarili ko sa kanya.Kinalas naman niya ang kadenang nakapulupot sa paa ko,at hinila ako papalabas.

"Bitawan mo'ko!sa'n mo'ko dadalhin?"nagpupumiglas na sabi ko,hindi naman ako makawala sa hawak niya dahil sa lakas na taglay niya.

Kinikilabutan ako sa mga naririnig kung sigaw,na para bang nagdudusa sa sakit.Brylle?Kung hindi ako nagkakamali,para itong isang lumang kastilyo.Peru parang patay ang palasyong ito,walang kabuhay buhay.

Agad naman niya akong itinulak sa harap nang isang trono,na may nakaupo roon.Dahan dahan naman itong lumapit sa'kin,hindi ko masyadong maaninagan ang mukha niya dahil nakatabon ito nang pulang balabal.

"Hindi ko aakalaing magkikita ulit tayo"sabi niya,naririndi ako sa boses niya.Tinig na labis kung kinamumuhian ,noon paman.Inaamoy pa nitu ang buhok ko,napakuyom nalang ang kamao ko.

"Lumayo ka!"sigaw ko,mabilis naman nitong hawakan ang panga ko.Nanggagalaiting tumingin sa'kin,kinamumuhian ko ang mga titig niya.

"Katulad karin nang iyong ina!mahina!"sigaw nito sa'kin,at mahigpit na hinawakan ang panga ko.Sino ba siya?para sabihin sa ina ko na mahina siya?Buong buhay niya inilaan niya sa'kin,kahit sariling buhay pa niya ang mawala.

"halimaw ka!"sigaw ko sa kanya,tumawa naman ito na parag demonyo.Marahas naman nitong binitawan ang panga ko,at bumalik sa pagkakaupo sa trono niya.

"Alam ko...gusto mubang patayin kuna rin ang bampirang minamahal mo?"sambit niya,nagimbal naman ang buong kaluluwa ko.Hindi maaari , subukan lang niyang gawin yun kay brylle.Babawian muna ako nang buhay,bago pa niya gawin yun.

"I'll die first."tiim bagang na sabi ko sa kanya,tumingin naman ito sa'kin.Kahit buhay kpa ang kapalit,kahit dugo kupa ang maubos.Basta para sa kanya,kaya kung mag sakripisyo.

"Not so fast,take her away!"sigaw naman niya,mabilis naman akong hinawakan nang lalaking nagdala sa'kin dito.

Narinig ko nalang na may nagsisigaw sa labas,at parang nagkakagulo na.Agad ko namang sinipa ang lalaking nakahawak sa'kin,nagulat nalang ako na nakasalampak na ito sa pader.Pano ko nagawa yun?Mabilis naman akong tumakbo papalayo,natigil nalang ako nang makita ko si brylle at lorcan.Nahawak hawak sa leeg nang lalaking pumatay sa magulang ko,napaluhod nalang ako dahil sa panghihina.

"Hindi mo naman sinabi na may bisita pala tayo"sambit niya sa'kin,nagulat nalang ako nang matilapon silang dalawa ni brylle at lorcan.Nagulat nalang ako na nasa likod kuna siya,habang ang mataas niyang kuko ay nakatutok sa leeg ko.

"Try to hurt her!you oldman!"galit na sigaw ni brylle,parang hindi lang ito nasaktan,at si lorcan rin ay pilit na pinipigilang lumapit ang ibang bampira sa'min.

"scared!to lose your precious love?"mapanuyang sabi nitu,nagulat nalang ako nang sugatan niya ang leeg ko,gamit ang matulis niyang kuko.

"Hmmm...taste good."lumabas naman ang pangil ni brylle,at naningas ang kaniyang mata.Akma na sana niya kaming lalapitan,nang pigilan kuna siya.Hindi kuna mapigilang mapaluha.

"Brylle!tama na!"sambit ko sa kanya,bigla namang bumalik sa normal na kulay ang kanyang mata,at ang kanyang pangil.Ayaw kunang may madamay pa,gusto ko nang katahimikan.Peru malabong mangyari yun.

"What do you mean?"nanlulumong sabi niya,ayaw kung makita siyang nasasaktan,kayaako nalang!

"patawad..."wala na akong iba pang masabi,kundi patawad!

May pumigil sa kanya na makalapit sa'min,at walang awang pinaslang niya ito.Habang ako ay hila hila parin,nang walang pusong halimaw na'to.Wag kanang lumaban brylle,ako nalang ang lalaban para sayo.

Nagising nalang ako sa isang madilim na silid,at nakatali ang kamay ko sa headboard nang kama.Hindi ko maiwasang mapaluha sa nangyari kanina,iniwan ko nanaman siya.Talaga bang pilit kaming pinaglalayo sa isa't isa?pilit ko namang tinatanggal ang pagkakatali ko.

"Hindi mo'yan matatanggal nang ganyan"nabigla naman ako nang may nagsalita,napasiksik nalang ako.Naaninagan ko naman ang kalahati niyang mukha,dahil sa liwanag nang buwan.

"Sino ka?"sambit ko,tuluyan nanga itong nakalapit sa'kin.Mas malinaw kunang nakikita ang mukha niya,bakit pakiramdam kung nakita kuna siya?

"Nakalimutan muna agad ako?"sabi nito,inilayo ko naman ang sarili ko sa kanya nang tumabi ito sa pagkakaupo sa'kin.Hindi naman ako sumagot,at nanatiling tikom ang bibig.

"My brother,is lucky to have you"sambit niya,napatingin naman ako sa kanya nang banggitin niya ang salitang brother.Kaya pala kamukha niya yung lalaking nakita ko sa isang poltrait,at yung tattoo niya sa leeg.

"magkapatid kayo ni brylle?"tanong ko sa kanya,ngumiti naman ito sa'kin.May hawig din siya kay brylle,peru mas nangingibabaw parin ang kakisigan ni brylle.

"Yes,"maikling sagot nito sa'kin,bakit hindi naman yata siya kinukwento ni brylle,may alitan ba silang dalawa?Hindi ko maiwasang may tanong sa isip ko na hindi ko masabi.

"Kung ganun,bakit ka nandito?Diba dapat kumakampi ka sa kapatid mo?"nagugulang sabi ko sa kanya,hindi naman ako nababahala sa kanya.Nasa isip ko na parang pinipilit niya ang sarili niyang maging masama.

"why would i do that?"sambit niya,may kinuha naman itong baso na may lamang pulang likido.

"Because he's your brother,hahayaan muba siyang mag hirap?"sabi ko sa kanya,bigla naman niyang ibinaba ang babasaging baso.At mariin akong tinitigan.

"He's suffering because of you,"nagulat naman ako nang sabihin niya 'yon,tama ba na dahil sa'kin nagdudusa si brylle?Aabot kaya sa puntong ito?

Palagi nalang ba ako ang dahilan?kung bakit naghihirap sila?Ano bang meron sa'kin ,bakit ako pa!Bakit hindi nalang ako nabuhay nang normal,simple at malayo sa gulo.Itinadhana ba talagang ganito ang kapalaran ko?

"alam ko!...kung pwede lang akuin ang sakit!gagawin ko."I cried,to release my hatred of my self.

This is cursed!my blood is a cursed!

''You're like your mother,weak and fragile.Nothing change"sambit niya,bakit nila sinabihan nang ganyan ang ina ko?Alam kong mahina si mama,at madaling masaktan.Peru ang nakakapag pahanga ko sa kanya,yung inuuna pa niya ang kapakanan nang iba,kaysa sa sarili niya.

Bigla nalang itong nawala sa silid,hindi kuna napigilang mapahagulhol sa iyak.Naalala ko yung sinabi sa'kin dati ni mama .

"Ito ang tandaan mo,walang masama sa pagiging mahina.Dahil ang pagiging mahina ay tulay mo para gustohin mong maging matatag.Ang puso lagi ang nakakaalam,kungkailan ka susuko at babangon"

I always admire my mom,hindi ko alam kung nasaan si papa nung mga panahong kinakailangan namin siya ni mama.Posible kayang buhay pa siya?

Napasilip nalang ako sa malapit na bintana ,dito sa kama ko.Pinagmamasdan ko ang liwanag nang buwan,ang buwan ay siya ring nagbibigay liwanag,peru nagbibigay rin nang kahinaan ko.

"Brylle,patawad"sambit ko,bago nilamon nang antok.