Kalbim Senin (Tamamlandı)

24. BÖLÜM

Derin henüz gördüğü resmin ve okuduğu mesajın şokunu atlatmadan aynı numaranın bu defa araması ile mutfağın kapısını kapatıp telefonu açtı.

"Merhaba Derin. "

"Allah senin belanı versin."

"Aaa Derin yakışmıyor senin ağzına böyle şeyler. Üstelik Zeynep hâlâ elimdeyken. "

"Ne yaptın ona aşağılık herif söyle. Zeynep neden yatağın içinde uyuyor üstelik... Üstünde sadece sütyen ile?"

"Hımm bak güzel bir soru sordun ama bunun cevabını bilmen gerekir Derin sonuçta evlisin."

"Ne diyorsun be? "

"Diyorum ki saat öğleden sonra üç iken bir insan neden uyuyur? Aslında bunun pek çok nedeni var ama benim sana Zeynebin neden uyuduğunu söylememi ister misin?"

"Serkan nolur ona bi şey yapma yalvarırım."

"Artık çok geç Derin saatler önce Zeynep benim kollarımda kendinden geçmiş iken artık çok geç."

Derin Serkan ın söyledikleri ile ağlamaya başlarken bir yandan da kendini suçluyordu.

"Serkan nolur yapmadım de lütfen. "

"Yaptım Derin yaptım. Sana bana dönmen için şans verdiğimde sen beni ciddiye almadığın için yaptım. O şerefsiz beni bütün mahalleye rezil ettiği için yaptım. Ve Derin Zeynebin şu an benim yatağımda olmasının tek nedeni sizsiniz."

"Tamam ne istersen yapacağım yeter ki Zeynebi rahat bırak nolur."

"Artık çok geç Derin sizin yaptıklarınızın bedelini Zeynep ödedi. Ve ben intikamımı aldım. Seninle olan oyunumuz bitti sırada Yiğit var bakalım Yiğit olanları öğrenince ne tepki verecek?  Haa bu arada merak etme Zeynep uyanınca gönderirim onu sonuçta onunla işim bitti. "

Derin ağzını açıp bi şey diyemeden yüzüne kapanan telefon ile öylece kalmıştı. Ağlamaktan kızarmış gözlerini silip hızla mutfaktan çıktı. Ve ailesinin ona seslenmesini duymayarak hızla evden çıkarak kendi evlerine doğru koşmaya başladı. Eve geldiğine anahtarla kapıyı açıp içeri girdi ve direk Zeynebin odasına çıktı. Bir umut belki yalandır diye evin içini gezip Zeynebi aradı artık adım atacak hali kalmayınca olduğu yere kendisini bıraktı.

"LANET OLSUN! BENİM YÜZÜMDEN HER ŞEY BENİM YÜZÜMDEN."

Bağırarak ağladıktan bir süre sonra açılan kapı ile bakışlarını o tarafa çevirdiğinde kendisi gibi yıkılmış Zeynebi görünce her ne kadar onun yüzüne bakacak yüzü olmasada yavaşça yerinden kalkıp Zeynebin yanına ilerledi.

Zeynep henüz şoktan çıkmadığı için öylece boş boş bakarken kapattığı kapının arkasında yere çökmüştü. Derin Zeynebin yanına gelince o da yanına oturup sıkıca sarıldı.

"Özür dilerim Zeynep. Özür dilerim, Özür dilerim. "

Zeynep hiç bir tepki vermeden öylece yere bakarken Derin Zeynebin kafasını kaldırıp göz göze gelmelerini sağladı.

"Zeynep yalvarırım bir tepki ver."

"Derin ben..ben bittim."

Zeynep bunu söyledikten sonra bir anda hıçkırarak ağlamaya başladı. Derin bu esnada ne yapacağını şaşırırken tek yapacağı şey ona sarılmak olduğu için ona sarılıp o da ağladı.

"Derin.. bittim ben bittim... Ben artık masum Zeynep değilim Derin... Her şey oyunmuş. "

Zeynep hıçkırıklarının arasında zorla konuştukça Derin duydukları ile daha çok ağlamaya başlamıştı. Zeynep bir süre Derinin kollarında ağlarken Derinde onunla birlikte ağladı. Zeynebin ağlayışları yavaş yavaş iç çekişlere dönüştüğü zaman derin onu oturdukları kapı arkasından kaldırıp zeybebin odasına götürdü. odada yatağın üzerine oturduklarından  derin her ne kadar şu an zamanı olmadığını bilmesine rağmen zorda olsa konuşmaya başladı.