yirmi sekiz:

1.4K 123 26
                                    

Oh Sehun;

Ellerimi yasladığım dizlerimden çekerek bana uzatılan tosta bakmaya başladım. Lisa elindeki iki tosttan birisini bana uzatıyordu.

Suratına bakmaya başladığımda "Al hadi," diyerek elindeki tostu gösterdi. "Kaç saattir buradayız. Acıkmışsındır sen de."

Bir süre duraksayarak elindeki tostu aldım. "Sağ ol," dediğimde bana hafifçe gülümsemiş, ardından Jennie'nin yanına ilerlemeye başlamıştı. Hasta koridorunun köşesinde yere sinmiş, kollarını kendisine dolamıştı. Yalnız kalmak istemesini anlıyordum çünkü o Jennie'ydi. Çok kırılgandı. Kai'ye bir şey olacağını düşündüğü için içten içe kendisini paralıyor olduğunu biliyordum.

Kim Kai, benim için kimdi?

Üç ay öncesine kadar en yakın arkadaşımdı. Aslında hâlâ yerini doldurabilmiş değildim ancak içimdeki kızgınlığa da engel olamıyordum.

Tıpkı Jennie gibi.

Biz onunla her şeyimizi paylaşırken ve onun yanında durmaya çalışırken bizi itmişti. Sorun beni itmesi değildi, iyi bir dönemde olmadığını zaten biliyorduk. Yalnız kalmaması için Jennie'yle ikimiz sülük gibi yapışmıştık. Ancak anlatmamıştı.

Anlatmamakta da ısrarcıydı.

Tosttan bir ısırık alarak zorlukla yutkunduğum sırada ameliyathanenin kapısı açılmıştı. Elimdeki tostu bırakarak hızla ayaklandım. Suratındaki maskeyi indirdirerek bize bakmaya başladı. "Kim Jongin'in yakınları sizlersiniz, değil mi?"

Başımızı salladığımızda adam boğazını temizledi. "Sağ ayak bileğinde ağır bir kırık var. Alçıya alındı ancak hasar düşük bir ihtimal de olsa kalıcı olabilir-"

Hasar kalıcı olabilir.

Bir dansçının ayak bileğinde hasarın kalıcı olması ne demekti?

"Bunun dışında kaburga kemiklerinde ufak ufak birkaç kırık var ve çok fazla ağrı yapacaklarından bir süre uyutulmasına karar verdik. Çok sayıda çizik yaralanması var ancak iz kalacağını zannetmiyorum, çok derinde değiller."

5 gün sonra,

Jennie;

"Seni soruyor. Niye gitmiyorsun?"

Lisa'dan gelen soruyla dudaklarımı birbirine bastırdım. Jongin uyanmıştu, hatta uyanalı birkaç saatte oluyordu ancak herkes yanına girerken ben girmemiştim.

Ne diyeceğimi bilemezdim ki.

"Benim lavaboya gitmem gerek," diyerek kaçacağım sırada Lisa bileğimi tutmuştu.

"Sus, gerizekâlı. Geç şu çocuğun yanına. Uyandığından beri seni soruyor. Hastanede diyoruz ama yanına gitmediğin için yalan söylediğimizi düşünüyor."

"Ben... Bilmiyorum."

"Neyden korkuyorsun?"

"Onu yüzünde yaralarla görmeyi kaldırabileceğimden emin değilim," diye fısıldayarak ellerimle suratımı kapattım. "Lisa, ben knun acı çektiğini görmek istemiyorum."

Bir şey söylemeden beni odanın önüne getirdikten sonra kapıyı açarak tabiri caizse beni içeri fırlatmıştı. Burnumu çekerek dikleştiğim sırada herkesin bana bakıyor olduğunu görerek dudaklarımı yaladım. Sehun bana gülümsedikten sonra hepsi; yani Sehun, Chanyeol, Baekhyun, Lay ve Suho odadan çıkmışlardı.

Odada sadece Jongin ve ben kalmıştık.

"Suratıma bakmayacak mısın?"

Başımı iki yana salladığımda derin bir nefes aldığını duymuştum. Ardından hafif bir inleme sesi duyulmuştu. Kaburgalarındaki kırıklar mefes aldıkça batıyor olmalıydı.

"Aptal," diyerek hızla yanına ilerledim. "Dikkat etsene..."

Suratındaki çizikleri gördüğümde içimin acımasına engel olamamıştım. "Tekrar ilgili davranman için illa kaza geçirmem mi gerekiyor?"

Hayır, sadece kaybetme korkusunu tatmam gerekiyor.

Gözlerim dolduğunda "Gel," diyerek biraz kenara çekildi. Yanına giderek yatağa oturduğumda oturduğu yerde dikleşmişti. Elini yanağıma götürerek göz yaşımı sildi. Elimi elinin üzerine koyarak ofladım. Ağlamama engel olamıyordum. "O kadar da kötü değilim. Ağlama."

"Ama ya ayak bileğin..." Derin bir nefes aldım. "Ya ayak bileğin..."

"Şhh," diyerek suratını suratıma yaklaştırdı ve alnını alnıma yasladı. "Olmayacak hiçbir şey."

"Aptal," dedim, sinirle. "Neden kendini hiç düşünmüyorsun? Neden motor kullanıyorsun?"

"Seviyorsun sen beni hâlâ," diyerek gülümsedi. "Endişeleniyorsun."

"Seviyorum hâlâ seni," diye fısıldadım, çok kısık bir sesle. Çok kısık söylemiştim ancak duyduğuna emindim. "Seviyorum hâlâ seni."

hmmmmm

neyse, iki üç gündür benden beklenmeyecek kadar bölüm attım, bölümlerin arası tekrar açılacak sanırım, üzgünüm

bay

when u touch me [jenniexkai]Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin