ALISTAIR ACADEMY (The Long Lost Princess)

CHAPTER 24

"What the hell is your problem?!" Galit na sigaw ko sa kanya ng makarating kami sa likod ng cafeteria. Wala masyadong tao rito kaya i think malaya akong sigawan---

Wait! No no no! Walang tao rito--hindi nga pala sila tao! Ugh. No time for jokes! Shz!

Nalimutan ko na kayang-kaya nya nga pala akong patayin in just a snap of his fingers.

Ano ba naman amethyst! Mahalin mo naman buhay mo. Tsk

Pero kahit na takot ako sa kanya e di ko yun pinakita.

Kala nya ha tsk

"Why do you always love to mess with me?" Tanong nya.

Napatitig ako sa kanya.

Yung boses nya ang lamig.

Nakakapagtaka lang na may mga ganito pa palang uri ng nilalang. I mean, hello? Di ko malaman kung galit ba sya o ano kasi yung boses nya ang plain lang pero sobrang lamig. Pano nya nagagawa yun? -_-

Mygad. Bagay sa kanya. Kung di sya gwapo, i wonder kung babagay ba sa kanya hahahah

"Hey!" Ganun pa din itsura nya!

"H-ha?" Naguguluhan kong tanong.

"Do not mess with me. Got that?" Diretso nyang sabi.

Do not- what!?

"Hoy antipatikong lalaki! I am not messing with you!"

Mukha namang naguluhan sya.

"Anti--what!?" There! Nagbago din reaksyon nya hehe ^,^

"Antipatiko" ulit ko

"W-what the hell was that!?" Nakakunot-noong tanong nya

"Hulaan mo" seryoso kong sabi

"Are you playing with me?!" Waw! Nagbago ulit boses nya. Kung kanina naguguluhan sya, ngayon naman halatang naiinis na sya. And now that i think about it, mukhang may death wish ako and it seems like mapapaaga ang pagkamatay ko. Great amethyst. Just great!

"No. Sorry" sabi ko. Sa kanya lang ako nakafocus. Baka mamaya kung ano gawin nya tas di ako prepared. Mabuti ng nakakasigurado tsk

"And now you're saying sorry." Cold ulit

"Unbelievable" bulong ko sa sarili.

Seriously!? This guy is a bipolar! Yung mood nya nag-iiba in just a matter of 0.01 second!

He can be an actor kung nasa mundo sya ng mga tao!- animal channel *tsk

"Hey woman! What's wrong with you!? You're annoying!"

At ako pa!? AKO PA ANG ANNOYING!?

"Ako!? E sino ba satin ang bigla na lang nansusunog ng pagkain at basta-basta nanghihila? Kung nasa mundo ka namin iisipin ko rapist ka e tsk"

"What!? Mukha bang karape-rape ka!? Look at you. You're too plain. You dont even have boobs."

WHAT THE FUCK!!!??????

YUNG EGO KO! YUNG EGO KOOO TANGNAAAA!

"ANG KAPAL NAMAN NG MUKHA MO! BAKA GUSTO MO PANG MAGPAKITAAN TAYO DITO!?" Nanghahamon kong sigaw without even thinking kung ano ang mga sinasabi. Nakakainis e! Manlait daw ba!?

Pati ba naman dito!? Issue ang bagay na yan?!

I heard him chuckled. At napatulala ako sa kanya. Walangya. Ang gwapo din naman pala ng apoy na to. Aba may ibubuga pala!? Hahahaha

"Are you sure? Ipapakita mo?" Sabi nya habang natatawa pa rin.

Parang nawala ako sa focus sa pagtawa nya ng marealize ko bigla ang sinabi ko.

Unti-unti ko namang naramdaman ang pamumula ng mukha ko at hindi ako makatingin sa kanya.

Hindi ko na sya pinansin. Tumalikod na ako sa kanya at tumakbo palayo.

SHIIIIIT!

NAKAKAHIYAAAAA!

AMETHYST NAMAN! ANG TANGA TANGA!

Nagdadabog akong bumalik sa room namin. Nagugutom ako. Hindi ako nakakain ng maayos buset!

Nagdatingan naman na yung mga kaklase ko- silang anim at umupo na kung san nila gusto. Kanya-kanyang buhay yan

Pero laking gulat ko ng biglang may babaeng lumapit sakin at may binibigay

"Ano to?" Tanong ko sa kanya.

Nakalagay sa baunan e. Baunan ba tawag dito? Ang ganda e. Di ko na ipapaliwanag di nyo rin naman maiintindihan

"Foods." Maikling sabi nya

"Why are you giving me this?" Nagtatakang tanong ko

"I wont waste my money for you." Mataray nyang saad kaya napaismid ako "Pinapabigay lang yan" sabi nya ulit at umalis na

Sino namang nagpapabigay nito?

Pagbukas ko, tumambad sakin yung mga pagkaing inorder ko kanina sa cafeteria.

"Hoy!" Sigaw ko dun sa babae na nagbigay. Nakuha ko naman ang atensyon nya. Actually, attention nilang lahat.

"Kanino daw galing?" Plain kong tanong

"Aba malay ko! Tanungin mo yang pagkain baka sakaling sumagot!" Sabi pa nya. Suplada tsk

At dahil di ko alam kung kanino galing yun at wala akong tiwala sa mga tao dito, ang ginawa ko e tinapon ko yung pagkain sa basurahan kahit na nagugutom na talaga ako. Baka mamaya may lason e. Sabi nila prevention is better than cure. Kaso wala atang cure yung lason dito kaya mas okay na yung playing safe.

Better be safe than sorry.