ALISTAIR ACADEMY (The Long Lost Princess)

CHAPTER 5

Nakanganga lang sya ng sabihin ko yun sa kanya.

Nakanganga sya. As in. Literally!

"Bunganga mo. Baka pasukan ng langaw" =_= sabi ko naman.

Kaya naman bigla nyang naitikom ang bibig nya.

"Hoy ikaw!" tawag ko dun sa isa nyang kasama.

"Oh bakit!?" mataray nyang tanong saken.

"Ibili mo ko ng ice cream. Dapat cheese flavor ha!? Pag hindi, ipapakain ko sayo lahat kasama ang lagayan." cold kong sabi.

Mukhang natakot naman yung babae sa lamig ng boses ko kaya akmang pupunta na sya sa counter ng bigla syang hawakan nung blair.

"I am your leader so dont you dare follow her or else." banta nya kaya naman walang nagawa yung kasama nya.

At dahil may mudslide pa na natitira, ( Natutunaw na TT_TT ) nilantakan ko na kase baka matunaw lahat.

Nagtatalo pa din naman yung dalawang babaeng unggoy na yun.

Maya maya ay tumigil din sila at saktong malapit ng maubos ang kinakain ko.

"Ubos na ang pagkain ko. Bakit wala pa ang pinapabili ko!?" Galit na sigaw ko.

Mukha namang nagulat sila.

Napansin ko na nakatingin samin lahat ng estudyante.

Ngayon ko lang naalala na nasa cafeteria nga pala kami.

Attention. I hate it!

* PAK!!! *

Nakaramdam ako ng malutong na sampal mula kay blair

NO.ONE.DARES.TO.SLAP.ME!

Sa sobrang inis ko ay tinitigan ko sya.

"Magsorry ka!"
Pero ngumisi lang sya.

Nagfocus ako at tumingin sa mga mata nya. Magka Eye to eye kami.

"Bat naman ako mags---"

Yung black nyang mata ay unti-unting naging green.

Lumuhod sya sa harap ko at yumuko.

Nagulat naman ang mga nasa paligid namin. Pero wala akong pakealam.

Nakafocus pa rin ako sa kanya.

"Sorry." sincere nyang sabi.

I smirked.

Pero nakaramdam naman ako ng pagkahilo at parang biglang umikot ang paligid.

And everything went black.

---------------

Ang tagal nyang gumising.

Kaya nga.

Pero bakit kaya sya nahimatay?

Waahhh. Ginamit nya siguro yung powers nya.

Sayang di naten nakita. Dapat sumabay tayo sa kanya kan--

Naputol yung sasabihin nya ng bigla akong bumangon. Ingay =_=

"WAHH. AMETHYST!!!!" Sigaw nilang tatlo (Thalina, Glei, Amira) kaya naman napatakip ako sa tenga ko.

"YAH! You'll ruined my ears. Tss"

Pero di nila pinansin yung sinabi ko at agad na tumakbo sila papunta saken at niyakap ako.

I admit... Ang warm ng yakap nila.

No one hugged me before except from my mom and dad.

I dont let them.

But this is a different case.

I dont even know why they hug me.

And i also dont know why i didnt refuse.

We stayed hugging each other for a minute and nung alisin na nila yung pagkakayakap saken, nakita ko na umiiyak sila.

"Why are you crying?" i asked.

But there's still a coldness in my voice.

"Ayy ewan ko. Haha" amira.

"Umiyak pala kami. Di ko knows. Hahaha" Thalina.

"Ganun talaga pag maganda. Hehe" Glei. We just glared at her.

Loko talaga.

"Friends?" i asked them.

Di ko alam. Feeling ko naman kase hindi nila ako lolokohin e.

Sana?

In fact, wala akong naging kaibigan.

I dont trust anyone, pero sa pinapakita nila, they indeed want to be my friends so yeah, i want them to be my friends.

"TALAGA??" Sabay sabay sila.

Tumango naman ako.

"YEHEYYY!!!!" Parang mga bata na sigaw nila. I chuckled.

They're cute.

They were about to hug me but--

"HUG ME AGAIN OR ELSE!" I said with a death glare.

Ang ginawa naman nila ay humarap silang tatlo sa isat-isa at sila ang nagyakapan.

Weirdo =_=