CHAPTER 34

649 24 3
                                    

"You're spacing out!" sumbat sakin ni faier nang muntik na kong madapa dahil sa nakausling bato at napalingon pa samin ang mga kasamang nasa harap namin.

I was sleep-deprived for two days because of that damn long-lost-princess-issue! I tried sneaking out in the library thrice at twelve midnight just to search for some information but I got nothing. Muntik pa akong mahuli noong huling beses na nagtangka ako kaya tinigil ko na.

Kapag umaga at walang klase, I will used my spare time to think or do some research. I have no time for my classmates, friends and even faier because of this but until now, I got no answers. I feel like everything was hidden and I wasn't allowed to know the truth. This is making me crazy.

I sometimes feel like something wanted to get out of my body and I will just control myself so that I won't feel the pain. This usually happens at night, most especially when I was asleep. Nagigising na lang ako sa matinding sakit and all I have to do was to breath out, calm myself and think all about the good things. The pain was unbearable until I got used to it, like I've been expecting it would come at midnight, always. It's my cycle for a month.

Yes, it's been a month since we went to the castle. I don't know but.... It doesn't feel like home. I wasn't comfortable. I don't like it. I miss my dad and everytime I look at the king and queen, my dad always comes on my mind and that made me misses him more that I wanted to see him badly. And at night, I would dream of him telling me things and advicing me how to handle everything. That is one of some many reasons why I don't give up on finding the truth. What keeps me hoping to be the princess was faier. As selfish as it sounds, I want to be the one for him. I can't bear seeing him being happy with someone else. And the more I think about it, the more my feelings grow. I tried to distance myself but I find myself still talking to him and wanted to be with him. Well, he doesn't let me distance myself tho.

And I also tried to train myself para hindi ako maging pabigat sa kanila ngayon but I only got bruises and learnt nothing. Umuuwi akong palagi na may mga pasa sa katawan kaya puro pull over at hoodies and suot ko palagi na pinagtatakahan ng tatlo kong room mates. Hindi naman nila ipinipilit na magkwento ako kaya okay lang. Sobrang ilap ko na din kung titingnan dahil midnight na ko umuuwi tapos sobrang aga ko pa papasok dahil sa library ako tumutuloy.

Katulad nang usapan kasama ang headmistress noong nakaraan, kasama ako ng holy rankers para sa training. I wasn't prepared actually, and I feel like I will slow them down dahil wala akong kapangyarihan na katulad nila.

"thyst..." mahinang tawag sakin ni faier na nakapagpabalik sa wisyo ko.

I blink, once. No, twice. No, thrice! Damn!

"What's wrong?" alalang tanong nya sakin.

"Okay ka lang?" alanganing tanong ni amira sakin na nakapagpaangat ng tingin ko sa kanya. Kitang kita ko kung paanong lumihis ang tingin nya sakin papunta sa katabi ko na ngayon ay nakaalalay sakin, nakapalibot ang braso sa bewang ko. Napapikit ako ng mariin. Baka imagination ko lang.

I nod my head in response and fix myself. Ni hindi ko na nagawa pang tingnan ang katabi ko dahil naiilang ako sa mapanuring tingin sakin ng mga kasama namin. Bullshit!

"I'm fine. Tuloy na tayo," taas noo kong sabi. Bagamat nag aalangan ay sinunod nila ang sinabi ko.

"What's wrong? What's bothering you?" tanong sakin ni faier nang umpisa nang maglakad ang mga kasamahan namin, katulad kanina, kami pa rin ang nasa huli.

Umiling ako pero hindi ako lumingon kaya naman marahan nyang hinawakan ang braso ko. Kung gaano karahan nya ay ganoon naman ang nakikita kong inis at galit mula sa mata nya. Pikon to.

"Galit?" tanong ko nang nakataas ang kilay.

Buntong hininga ang sagot nya kasabay nang pag iling.

Nagsimula na ulit akong maglakad at saktong napaangat ang tingin ko nang makita ko ang nanunuring tingin ni amira sa amin. Agad nya naman inilihis ang tingin nya nang makitang nahuli ko sya. I sighed. Gusto nya ba si faier?

"Wala kang sinasabi pero alam kong may problema," napatigil ako nang iyon mula sa kanya. I bit my lower lip. "It's okay. I'm not forcing you to tell me everything but please be careful and stop spacing out. I won't always be here to catch you." napamaang ako sa sinabi nya.

Is it just me o double meaning talaga iyon?

Anong ibig nyang sabihin?

Alam na ba nya? Sinigurado din ba nya?

Pero bakit hindi pa sya galit? Bakit hindi nya isinumbat? Bakit nagtitiis pa syang kasama ako imbes na si amira?

I'm not hundred percent sure pero malakas ang kutob ko na si amira talaga at hindi ako.

I sighed before I continue walking. Katabi ko na si faier ngayon.

"What..." nilingon nya ako at ganoon din ako sa kanya. "What would you do if you found out that I am not the princess you guys been looking for?" seryoso kong tanong, pinagmamasdan bawat emotion na lumalabas sa gwapo nyang mukha.

Shocked, confused, pissed, afraid... I don't know. Lahat yon nakikita ko sa kanya.

He tried to talk but nothing came from his mouth. I sighed and look in front, away from him.

"If one day, it was revealed that I am not the 'long lost princess', please don't fight for me and just do your responsibility. I don't wanna be a burden to you." I plead. Narinig ko ang pagsinghap nya at biglaan nyang pagkabig sa balikat ko bago ako yakapin ng mahigpit.

"What are you talking about?" natatawa nyang tanong bagamat alam kong pilit iyon. Sa lugar na to, hindi sya pwedeng akin kung di sya sakin nakatadhana. "If... If that happens, we'll fight together, yeah?" haplos nya sa pisnge ko.

Nailing ako bagamat may multo ng ngiti sa labi.

Hindi ko alam, faier.

If I've found out that I am not the princess, I will leave this place without anyone noticing it, even you.

---

Hi to you who reads my story :) Keep safe always. Mwah!

ALISTAIR ACADEMY (The Long Lost Princess)Where stories live. Discover now