Benim Kahramanım (BxB)

6.Bölüm

"Yi-Yiğit abiiii"

"Kolunu kaybetmek istemiyorsan o çocuğun omzundan indir"

Bu adamın burada ne işi var ya, eve gitmemiş miydi? Bu sefer varya kesin bittim ben, sonuçta daha iki gün öncesine kadar benim bulunduğum çetenin ağzını yüzünü dağıtmak için her yeri karış karış arıyordu. Şimdi benimde onlarla takıldığı mı gördüğüne göre onlarla berber beni de döve döver öldürecekti. Allah rahmet eylesin yarına ceseti mi bulurlar artık yarabbül alemin sen büyüküsün koru şu kulunu.

Caner abi beni kendine daha da çekip saçlarımı karıştırdı.
"Çekmezsem ne olur?"

"O zaman çekecek bir kolun olmaz"

"Denesene bakalım kimin kolu kime giriyormuş görelim."

"Bakıyorum da geçen yediğin dayaklar yetmemiş hala bana kafa tutuyorsun. Sana söylemediler mi bana kafa tutmaman gerektiğini yoksa o kafandan olursun."

"Kendini bir bok sanma lan benden bir farkın yok."

"Seninle ilgileneceğim ama önce Eray yanıma gel."

Adımın seslenilmesiyle girdiğim transtan çıkıp, olayı kafamda idrak etmeye çalışıyordum. Yiğit abiye dönüp suratına baktım. Suratı resmen bittin oğlum sen son duanı et der gibiydi.

"Lan sen beni duymuyor musun? Yanıma gel diyorum hala ne bekliyorsun?"

Demesi kolay tabi senin yanında can güvenliğim kırmızı alarm veriyor, nasıl geleyim ben senin yanına. Caner abiye baktığımda sinirle Yiğit abiye bakıyordu. Allah rızası için beni bir salın sonra ne yaparsanız yapın amına koyum. Caner abinin bağırmasıyla korkudan yerimden sıçradım.

"Bana bak lan ayı mayı anlamam ben bas git"

"Bakıyorum da bu gün baya yürek yemişsiniz peki o zaman bana da yediğinizin hakkını vermek düşer."

Yiğit abiye göz ucuyla baktığımda pis pis sırıtıyordu. Acaba kendinin şu an ne kadar korkunç gözüktüğünden haberi varmıdır merak ediyorum. Birazdan burada kıyamet kopacak bende bunların arasında can verecektim. Şimdi benim Azrailim yiğit mi olacak? Ben ağlamayım da kimler ağlasın?

Yiğit abi hızla yanıma gelip Caner'in omzumdaki elini kıvırdı. Ben daha olayı anlamamışken beni arkasına alıp Caner abiyi ard ardına yumruklamaya başladı. Diğerlerine baktığımda gerileyip kaçmaya başlamışlardı bile bende mal mal dikilmiş olanları izliyordum. Caner'in inlemisyle kafamı diğerlerinden çekip yerde yatan Caner piçine baktım. hasskitir anayın, babayın bilmem neyine caner piçinin kolunu kırmak üzereydi Allah'ın ayısı.

"Yiğit abi dur"

"Sen kes sesini senle sonra ilgileneceğim"

Caner olacak camışın acıyla bağırmasıyla yerimden sıçradım.

"Yi-yiğit abi yeter bu kadar kolunu kıracaksın."

"Amacımda o zaten."

"Dur lütfen yeter bu kadar"

"Demin uyarmıştım kendi kaşındı. Yaptıklarım bu piçe az bile."

Kolunu tutup engellemeye çalıştım ama kıpırdamıyordu bile. Bir insan bu kadar mı güçlü olur vay anasını satayım. Yiğit abiyi ayırmak için  aklıma gelen ilk fikirle üzerine atlayıp yere düşürdüm. Beyini mi sikiyim birde aklıma gelen ilk fikir buydu nasıl bir akılsa artık, korkarak kafamı göğüsünden kaldırıp suratına baktım. Şaşkın ve sinirli bir şekilde suratıma bakıyordu. Caner şerefsizi ise yattığı yerden hızla kalkıp araksına bile bakmadan tabanları yağlamıştı. Ben canımı hiçe sayıp onu kurtarayım, oda arkasına bakmadan kaçsın adamlık mı lan bu?