Benim Kahramanım (BxB)

20.Bölüm

Gözümü acıtan güneş ışıklarıyla gözlerimi aralayıp etrafa baktığımda gördüğüm manzara karşısında şok oldum. Yiğit abi yatağın yanına koyduğu sandalyede oturmuş başınıda benim yatağıma koymuş uyuyordu. Yoksa sabaha kadar benim başımda mı beklemişti alnımda hissettiğim ıslaklıka elimi alnıma götürüp bezi elime aldım. Benim için sabaha kadar beklemişti gülümsemem derinleşirken ağır haraketlerle doğrulup yiğit abiyi izlemeye başladım. Şuan heryerinin ağrıdığına emindim bu şekilde nasıl uyuyabilmişti ki elimi saçlarına götürecekken durdum. Saçlarını okşamak istiyordum ama cesaretim yoktu. Derin bir nefes alarak yiğit abiye seslendim.

"yiğit abi"

Sesimi duymasıyla yerinden hızla kalkıp uyku sersemliğiyle baygın gözlerle bana bakarken bende gülümsememek için kendimi zor tutuyordum. Gözüme o kadar sevimli gözükmüştü ki kalbim nerdeyse yerinden çıkacaktı. Elini alnıma götürmesiyle düşüncelerimden sıyrılıp gözlerine baktım.

"eray kendini nasıl hissediyorsun?"

"daha iyiyim yiğit abi sen uyumadın mı?"

"gece ateşin çıkınca alnına bez falan koydum ateşin düşsün diye o yüzden uyuyamadım ama sonradan kendimden geçmişim"

"keşke dinlenseydin"

"önemli değil sen iyi hissediyorsan sıkıntı yok"

"peki"

"saat daha erken ben kahvaltı hazırlayana kadar sen biraz daha dinlen"

"sorun değil ben hazırlarım"

"eray dinlen dedim sen her zaman bizim için hazırlıyorsun bu defa ben hazırlayım"

"tamam"

"güzel"

Oturduğu sandalyeden kalkıp odadan çıkarken bende arkasından izlemekle yetinmiştim. Bana yardım etmek istiyordu ama nedense ben farklı anlıyordum. Gülümsemelerime engel olamazken kendimi yatağa bırakarak gözlerimi yumdum. Beni öyle sevmese bile bana ilgi göstermesine bile razıydım. O beni benim onu gördüğüm gibi görmese bile ben onu her zaman sevmeye devam edecektim.

_______

Yiğit abinin seslenişleri arasında göz kapaklarımı ağır haraketlerle kaldırıp suratına baktım.

"eray kahvaltı hazır gel bir şeyler atıştır."

"peki yiğit abi eline sağlık bu arada okula geç kalmadım değil mi?"

"hayır kalmadın ama okula gitmeni istemiyorum."

"neden"

"hastasın yat ve biraz dinlen"

"yiğit abi gitmem lazım hem şuan çok iyiyim"

"eray henüz iyleşmedin"

"olsun ama şuan gayet iyiyim"

"ne dersem diyim boşmuş gibi geliyor iyi madem elini yüzünü falan yıkada mutfağa gel"

"peki"

Ben gülümseyerek yataktan kalkarken yiğit abide beni izliyordu. Aslında halim olmamasına rağmen okula gitmek istemiştim çünkü okulda olursam yiğit abiyi görüyordum ve bu bana herşeyden daha iyi geliyordu. Hasta olsam bile umrumda değildi çünkü yiğit abiyi görünce mutlu oluyordum. Sanki ne acım olursa olsun geçiyordu. Açtığım musluktan akan soğuk suyun serinliğiyle ayılırken musluğu kapatarak elimi yüzümü havluya silip banyodan çıktım. Mutfağa ilerlerken güzel kokular burnuma hücum etmeye başlamıştı bile mutfağa girdiğim de yiğit abi elindeki tavayı masaya koyarak bana bakmaya başladı.