Benim Kahramanım (BxB)

17.Bölüm

Düşüncelere dalmış bundan sonra ne olacağını düşünüyordum. yiğit abiye aşık olmuştum peki bundan sonra ne yapacaktım. Onu sevdiğimi bile bile suratına nasıl bakacaktım. Hay ben kalbimi sikiyim bula bula aşık olacak yiğit abiyimi buldum. Düşüncelerle sınıftan çıkıp kendi sınıfıma ilerlemeye başladım. Bu günü nasıl bitirecektim hala bir fikrim yoktu. Normalde yiğit abi aklımda olduğu halde artık sürekli aklımda olacaktı. Zaten sabahki pozisyonumuzu düşündükçe midemde kelebekler uçuşuyordu birde bunun ağrısını çekiyordum. Allahım benim suçum neydi. Ne suç işlemiştimde böyle bir cezayı hak etmiştim. Alt tarafı kediye yardım etmek istemiştim. Peki şu geldiğim duruma bak ya kediye yardım ediyim derken hem ayı boğan olan yiğit abiyle tanışmış birde onun üstüne ona aşık olmuştum. Aman ne güzel aferim sana eray büyük bir alkışı hakediyorsun. Göz devirip sınıfa girerek bizimkilere baktım. Gökhan ve mert ortalarda yoktu ama arda ve kağan bizim sıraya oturmuş konuşuyorlardı.
Demek ki kağan ardanın tekrar arkadaşlık teklifini kabul etmişti ama nedense ardada bir farklılık seziyordum hadi hayırlısı. Sırama ilerleyerek mertin sırasına oturdum. Çünkü kağan bey ardayı benim sırama oturtmuştu. Göz devirip somurturken kağanın seslenmesiyle ağır çekimde arkamı döndüm.

"eray iyi misin?"

"iyiyim"

"eminmisin"

"iyiyim sıkıntı yok"

"peki o zaman ardayla barıştık oda bizimle akşam yemeğine gelebilir mi?"

"tabi gelebilir"

Arda benim cevabımla gözlerini kısıp. Bana sinirle bakarken sessizce mırıldandı.

"hey allahım birde izin veriyor. Senden izin alacak değilim."

Bu herif kesinlikle beni sevmiyordu. Hayır sevip sevmemsi umrumda değil de davranışları beni sinirlendiriyordu. Sanki çocuğun anasına babasına sövmüşüm gibi tepki vermişti. Dişlerimi sıkarak gülümsememle yerimden kalkıp kendi yerine geçti. Çok şükür kalkabildi bir an yerime yapıştı sanmıştım. Bende mertin sırasından kalkarak kendi yerime geçerken mert ve gökhanda gelip sıralarına oturmuşlardı. Bir kaç dakika sonra da hocanın içeri girmesiyle derse başlamış olduk

_______

Bu gün bütün dersleri zor güç bela bitirmiş şimdi de kağanın zoruyla evlerine gidiyorduk. Kağanın yüzünden bugün de işe gidememiştim bu gidişle atılmazsam iyiydi. Hemde bugün yiğit abinin evine gitmek hiç ama hiç istemiyordum. Acaba gitmesem yiğit abi yanlış anlarmıydı. Zaten bu günde yeterince yanlış anlaşılmıştım çünkü yiğit abi ve barış abiyi gördüğüm yerde sürekli kaçmaktan yorulmuştum.
Şimdi de gitmesem kesinlikle yanlış anlardı. Kağan bileğimden tutup çekerken bir anda bileğimi bırakmasıyla elime baktım. Arda kağanın elini bileğimden sertçe çekmiş elini tutuyordu. Bende Eraysam bu arda da kağanı kıskanmıyorsa. Şerefsizliğin mastırını yapmış insandım. Ardaya ters ters bakarken ardada aynı şekilde bana bakıyordu. Bir gün ardayla bu tavırları yüzünden çok pis kavga edecektik ama hadi hayırlısı. Ben göz devirip yola devam ederken kağanda ardaya sessizce öğütler veriyordu. Kardeşim sen ne kadar öğüt versende ardanın düzeleceği yok yani boşuna çabalama. Sessiz ve uzun yolculuğumuzun ardından çok şükür eve varmıştık. Herkes içeri girerken bende isteksizce girmek zorunda kalmıştım. Bugün kesinlikle geçmeyecekti özellikle yiğit abi geldiği zaman şimdilik rahattım çünkü yiğit abi ve barış abinin okulda yapması gereken işleri vardı. Bu yüzden bizimle gelmemişlerdi. Buda benim için iyi bir şeydi. Ben düşüncelerle boğuşurken kağanın dürtmesiyle düşüncelerimden sıyrıldım.

"gene dalıp gittin ne oldu?"

"ha bir şey yok"

"eray bak kardeşim salağım ama o kadar da salak değilim. Bir şey olduğunu anlayabiliyorum"