Benim Kahramanım (BxB)

7.Bölüm

Eray'ın Bakış Açısından

Güneşin gözlerimi rahatsız etmesiyle göz kapaklarımı hafifçe aralayıp, Güneşe büyük bir küfür savurduktan sonra etrafa bakmaya çalıştım. Ben nerdeydim dün olanları hatırlamaya çalıştım. En son Yiğit abiyle konuşuyorduk hasiktir amına koyum ben onun göğsünde ağlamış ve ben ona sarılmıştım değil mi? Sarılırken ne düşünüyordum ben ya ellerimi saçlarıma daldırıp çekmeye başladım eğer dün olanlar rüyaysa hemen uyanmak istiyorum çünkü utancımdan ölebilirim. Kapının açılma sesini duymamla gözlerimi kapıya sabitledim. Yiğit abi gelmişti başka kim gelecekse ev onun amına koyum tabi o gelecek.

"Uyanmışsın bende seni uyandırmaya gelmiştim. Sen ne yapıyorsun?"

"Hi-hiç bir şey yapmıyorum bende içeri geliyordum."

"Tamam, kahvaltı hazırladım acele ette içeri gel."

"Ben hazırlardım zahmet etmeseydiniz."

Yiğit abi yanıma adımlarken kalbim hızlanmaya başlamıştı. Bu aralar fazlasıyla tuhaftı bana böyle ne oluyor?

"Eray, "Yok onu ben yapardım, yok zahmet etmeseydiniz" demeyi kes artık ve sizli bizli konuşmayı da kes. Burada patronun veya senin bir üstün değilim. İkimizde insanız Yiğit abi desen yeterli"

"Ben sadece yardım etmek istiyordum ama tamam Yiğit abi"

Gülümseyip saçlarımı karıştırırken "Aferin" diyerek odadan çıktı. Elimi kalbime koyup ritmini dinledim ilk defa uzun bir süreden sonra mutluydum sanırım.

_______

"Neeee?" 

Kağan'ın odadan çıkmasıyla bağırması bir olmuştu. Bu çocuk da anormal değilse ben neydim kim bilir?

"Eray amına koyayım senin ne işin var burada?"

Yiğit abi Kağan'ın kafasına sertçe vurduktan sonra, Kağan da kafasını sızlanarak tutmaya başladı.

"Ağzına sıçarım Kağan yiyorsa bir daha küfür et."

"Allah Allah abim misin? Düşmanım mısın? Belli değil."

"O zaman sende küfür etme."

Yiğit abi cebinden çıkardığı sigarayı ağzına alıp yaktı.

"Harçlıklarını cidden kesmeyi düşünüyorum artık fazla geldiği şu halinden belli oluyor."

"Ne varmış halimde"

"Maldın daha mal oldun"

Kağan bey somurturken Yiğit abi de sigarasını içerken kağan'a ters ters bakıyordu, bu da demek oluyordu ki, 'Kağan ayağını denk al sikerim belanı' demekti. Kağan irileşmiş gözlerini daha da açarak suratına zoraki bi gülümseme oturttu.

"Abicim seni ne kadar sevdiğimi bilirsin."

"Yemezler"

"Aç mı değilsin niye yemedin?"

"Sabah sabah konuşma yürüyün daha kahvaltı yapmadık. Eray sende kalk davetiye mi bekliyorsun?"

Oturduğum yerden kalkıp masaya doğru ilerledim. Kağan çoktan masaya oturmuş ağzına salatalığı tepmişti bile. Yiğit abi ise sigarasını söndürüp Kağan'ın karşısına oturdu. Bende Kağan'ın yanına oturup elimdeki çatalla çilek reçelini ekmeğe sürüp ağzıma attım. Çilek reçelini çok seviyordum kendi çilek reçeli mi kendim yapardım ve evde kalmamıştı bir ara yapsam iyi olurdu belki birazda buraya getirirdim.

Yiğit abi masadan kalkıp tezgaha ilerlerken arkasını dönmeden seslendi.

"Kendime kahve yapacağım sizler bir şey
içer misiniz?"