Benim Kahramanım (BxB)

19.Bölüm

Eveeet sevgili arkadaşlar buda benden size okulların açılmasının şerefine hediyem olsun asdjdkslsldp
iyi okumalar :)

_________

Eray'ın bakış açısından devam

Biri beni uyandırmaya çalışıyordu ama kimin uyandırmaya çalıştığını idrak edemiyordum. Göz kapaklarımı zorlayarak gözlerimi aralayıp beni uyandıran kişiye bakmaya çalıştım. Gözlerimi aralayıp baktığımda gördüğüm surat karşısında ağzım açılırken yiğit abiye bakakalmıştım. Kusmak üzereydim midem bulanıyordu ama kendimi zorlayarak doğrulup sıraya yaslandım. Etrafa baktığımda sınfta kimsenin kalmadığını farkettim. Şuan ise yalnızca yiğit abiyle tek başımızaydık kalbim hızlanırken yiğit abi endişeli gözlerle bana bakıyordu. Bende bir yandan kalbimi düzene sokmaya çalışırken bir yandan da kusmamak için çabalıyordum. Yiğit abinin konuşmasıyla suratına bakmaya çalıştım.

"eray kendini nasıl hissediyorsun"

"i-iyiyim ben"

Elini alnıma koyup ateşimi ölçerken gözleri fal taşı gibi açılmıştı ne yani durumum o kadarmı kötüydü.

"ne iyisi yanıyorsun sen ben ilaç alıp geliyorum ayağa kalkma"

Kafamı olumlu anlamda sallayıp yiğit abinin hızla sınıftan çıkmasını seyrettim. Benim için endişelenmişmiydi endişelenmesi hoşuma gitmişti ama bunun bana özel olmadığı düşüncesi kalbime bir ok gibi saplanmıştı. Düşünmemek için kafamı sıraya gömdüm çünkü düşündükçe kalbimin daha çok acıyacağını biliyordum. Gözlerimi sıkıca yumdum. Gözlerimi yumunca sanki yiğit abinin suratını görüyordum. Neyi düşünüyordum beni seveceğini mi beni sevme ihtimali bile beni mutlu ederken gerçekten sevse ne olurdu acaba sevme ihtimali yoktu değil mi?
O beni sevmese bile ben onu sevebilirdim galiba ömrüm boyunca da böyle tek taraflı devam edecektim. Şuan yiğit abiye söyleme gibi bir niyetim yoktu çünkü söylersem ne tepki vereceğini bilmiyordum belkide beni aşağılayıp kendinden uzak tutacaktı eğer öyle bir şey olursa bunu kaldıramazdım. Gözlerim dolmaya başlamıştı dudaklarımı ısırıp ağlamamaya çalıştım. Yiğit abinin sesiyle kafamı sıradan kaldırıp yiğit abiye baktım. Elindeki poşetlerle yanıma gelerek yanıma oturdu.

"eray çorba falan aldım eczaneden de ilaç aldım ama öncelikle yemeğini yemelisin"

İşte böyle yaparak nasıl ondan vazgeçebilirdim ki bana özel bir şey olmadığını biliyordum kim olursa olsun aynı şeyi yapacağını da biliyordum ama bunu bilmem dahada çok canımı yakıyordu. Yiğit abinin seslenmesiyle kendime geldim.

"eray iyi misin ne oldu"

"iyiyim sadece hayatım boyunca tek olunca birinin benle ilgilenmesi tuhafıma gitti sadece"

"peki tamam hadi çorbanı soğutmadan ye"

Önüme koyduğu çorbaya bakmaya başladım kokusu bile midemi bulandırmaya yetiyordu ama yiğit abinin kırılmamsı için yemeye çalıştım.

"eray zorlandığını farkediyorum ama zorda olsa yemen lazım"

"peki ama yiğit abi nasıl bu kadar hızlı geldin"

"arabayla gidip aldım orasını düşünmede yemeğini ye daha ilaç içeceksin"

"her şey için teşekkürler"

"rica ederim hadi ye"

Kafamı olumlu anlamda sallarken çorbayı kaşıklamaya başladım. Ne kadar hızlı içersem o kadar iyiydi yoksa yiğit abiye bu kadar yakın olmam kalbimi hızlı attırmaya yetiyordu. Kalbim o kadar hızlı atıyordu ki kalbimin sesini duyacak mı diye korkmaya başlamıştım. Çorbaya içerken bir yandan da yiğit abiye bakıyordum. Oda bana aynı şekilde endişeli gözlerle bakıyordu. Yiğit abi bakma bana şöyle bana ne kadar acı verdiğini bilmeden bakıyorsun yiğit abiden nasıl vazgeçecektim bilmiyordum. Vazgeçmek istemiyordum ama böyle devam edersemde kendime zarar verecektim. Galiba ona duyduğum sevgi daha da fazlalaşıyordu ondan vazgeçmem imkansızdı. Çorbadan son bir kaşık daha alarak çorbayı bitiridim.