Zakochana *S.P & J.D*

4.

Olga pov:

Siedziałam na łóżku i rozmawiałam z dziewczynami na różne tematy. Nawet Amelia zaczęła się bardziej otwierać i więcej z nami rozmawiać.

- Od ilu lat śpiewacie? - spytała Amelia, poprawiając swoją koszulkę.

- Jakoś....cztery, pięć lat? - spojrzałam na Sylwię, a ona kiwnęła głową - tak, coś koło tego.

Dziewczyna kiwnęła głową, ale się już nie odezwała.

- Co robimy? - spytała Sylwia.

Martyna wzruszyła ramionami. Ja również to zrobiłam, no bo co mamy robić? Ja nie wiem.

- Może.... - nie dokończyła, bo do pokoju wszedł Remo.

- Zapraszamy na obiad. - uśmiechnął się i wyszedł.

Razem z dziewczynami opuściłam pokój, który zamknęła Sylwia. Poczekałam na nią, a później poszłyśmy na stołówkę.

Gdy byłyśmy już na stołówce, wzrok każdej osoby padł na Nas. Ale czemu się tak patrzą?

- Czemu oni się tak patrzą? - spytała się Amelia.

Żadna nie odpowiedziała.

- Nie wiemy. - powiedziałam - chodźmy coś zjeść, nie przejmujmy się.

Dziewczyny zgodnie kiwnęły głową, więc razem poszłyśmy nałożyć sobie jedzenie. Podawali sałatkę warzywną, ziemniaczki z koperkiem lub bez i kawałek mięska, jeśli ktoś chciał.

Ja nałożyłam sobie sałatkę i ziemniaczki z koperkiem. Nie nakładałam mięsa, bo niezbyt za niektórymi przepadałam.

Gdy dziewczyny nałożyły sobie jedzenie, poszłyśmy do stolika, gdzie zaczęłyśmy jeść nasz posiłek.

- Sylwia, wszystko w porządku? - spytałam, gdy siostra nerwowo rozglądała się po stołówce.

- Tak, znaczy nie.... - powiedziała i nerwowo zaczęła się bawić końcówkami swoich włosów.

- Co się dzieje? - spytałam.

Spojrzała na mnie, jednak nie odpowiedziała. Pokazała mi zdjęcie. Jej zdjęcie i wklejona świnka na jej twarz.

"Tak zachowuję się wasza kochana Sylwia. Jak taka mała różowa świnka 😂. Chcecie więcej zdjęć?"

- To....kto to dodał? - spytałam i spojrzałam na siostrę.

- Nie wiem. - z jej oczu zaczęły lecieć łzy.

Wstałam od stołu i złapałam Sylwię za rękę. Razem z nią wyszłam ze stołówki.

- Spokojnie, wszystko się ułoży. - powiedziałam do niej, gdy byłyśmy w pokoju same - pamiętasz co nam zawsze powtarza mama? Żebyśmy się nigdy nie poddawały.

Kiwnęła głową na tak. Przytuliłam ją i kołysałam się na boki.

- Ci....nie płacz, wszystko będzie dobrze. - po kilku minutach się trochę uspokoiła.

- Dziękuję. - przytuliła mnie mocniej - taka siostra to skarb.

- No! A teraz mi się tutaj pięknie uśmiechnij! - przytuliłam ją jeszcze raz.

- Kocham Cię, siostra. - uśmiechnęła się, co również zrobiłam.

- Też Cię kocham, siostrzyczko. - Sylwia uśmiechnęła się i wstała z łóżka.

Chwilę pochodziła po pokoju. Ostatecznie wyjęła swoją kosmetyczkę i usiadła na krześle przy lustrze.

- Makijaż? - spytałam, chociaż było to oczywiste.

Gdy Sylwia przeżywała ciężkie chwilę, zaczęła się bardziej interesować makijażem. Od tamtego czasu pięknie robi makijaże.

W takich sytuacjach robiła to najczęściej. A jeśli to nie pomagało, śpiewała.

- Tak. - odpowiedziała po krótkiej chwili - chcę się czymś zająć.

- Będzie dobrze. - uśmiechnęłam się, a ona spojrzała na mnie z lustra.

Po chwili dołączyła do Nas Martyna. Nie było Amelii, co trochę mnie zdziwiło.

- Gdzie Amelka? - spytała Sylwia.

- Szłam z nią do pokoju, i nagle podeszły do Nas jakieś dwie dziewczyny. - powiedziała i usiadła na łóżku - a później powiedziała do mnie, że idzie z nimi porozmawiać i mam iść do Was.

- Dziwne... - skomentowałam.

- No, trochę. - dodała - Sylwiaaaaa, możesz mnie umalować?

Sylwia spojrzała na nią i kiwnęła energicznie głową.

- Tylko dokończę swój, oki?

Martyna kiwnęła głową. Wzięłam w rękę telefon i go odblokowałam. Włączyłam internet i weszłam na Instagram.

Zaserduszkowałam niektóre posty i przejrzałam profile moich znajomych.

Sylwia pov;

Ola wyszła z Amelią na "obchód" po obozie. Ja zaczęłam robić makijaż Martynie.

- Sylwia, naucz mnie robić takie śliczne makijaże. - zaśmiała się.

- E tam, nie są tak wspaniałe. - powiedziałam i mocniej pomalowałam jej powieki.

- Są. - odparła.

- Dziękuję. - uśmiechnęłam się lekko.

***
Hejka!!!💗
(1) 🌟 - nowy rozdział 💗
Bayyyy!!!