Stand by me || TO + TVD ||

Rozdział 4

„Obawa niebezpieczeństwa jest tysiąc razy okropniejsza od samego niebezpieczeństwa, a strapienie, jakie nam sprawia przewidywanie zła, nieznośniejsze jest od samego zła." ― Daniel Defoe, Przypadki Robinsona Kruzoe

Damon

Patrzyłem w jej piękne zielone oczy i czułem jak mój głód przybiera na sile. Mimo, że szczerze jej współczułem nie mogłem zapomnieć o tym po co tu na prawdę przyszedłem. Przycisnąłem dziewczynę z całej siły do drzewa, nie wydawała się być przerażona, patrzyła na mnie ze spokojem. Odgarnąłem włosy z jej szyj i czułem jak wysuwają się moje kły. Chciałem poczuć smak jej krwi. Po chwili to ja zostałem przyciśnięty do drzewa. Byłem zdezorientowany, nie wiedziałem jak mogłem tego nie zauważyć.

— Dziś się nie pożywisz! — Powiedziała delikatnie, a ja czułem jak mój głód odchodzi. Jakim cudem? Nie miałem ochoty na krew, nie miałem ochoty na zabijanie. Nie potrafiłem się jej sprzeciwić, byłem oszołomiony. — Idź do domu. — Powiedziawszy to zniknęła. Spoglądałem przed siebie i próbowałem uzmysłowić sobie, co przed momentem się wydarzyło.

***

Siedziałem w salonie popijając bursztynowy płyn, do tej pory nie jestem świadomy tego co ze mną zrobiła ta czerwonowłosa dziewczyna. W jaki sposób mogła wpłynąć na moje zachowanie? Wiem, jak działa zauroczenie i to nie było to.

— Mamy problem — powiedziałem do wchodzącego Stefana.

— Jaki? — Spojrzał zdziwiony.

— Poważny i czerwony — powiedziałem, stojąc na wprost brata. — Czas na imprezę — dodałem po chwili, upijając łyk Burbonu.

— Nie bardzo rozumiem. Mamy problem, a ty chcesz organizować imprezę?

— Yuup! — Wyjąłem telefon z kieszeni spodni i zadzwoniłem do Eleny, aby pomogła zorganizować imprezę, możliwie jak najszybciej. — Mamy nowego wampira w Mystic Falls — oznajmiłem, wychodząc z domu.