Just be my the last one. Liam Payne

Part 3

- Ale co?

- Pocałunek.

- Nie. Jesteś kolegą i gościem w naszym domu.

- No dobra.

- Może pójdziemy już do domu? Nie chce mi się tu być.

- Jak tam chcesz...

- Zaczekaj tu zaraz przyjdę...

- Nigdzie się nie wybieram.

Weszłam do Sali. Podeszłam do pani.

- Proszę panią...

- Idź. Baw się dobrze.

- Dziękuję.

Nie wiedziałam o co pani chodzi z tym „baw się dobrze". Ja chciałam po prostu wyjść wcześniej do domu. Ruszyłam w stronę stojącej wody by ją zabrać.

- Gdzie ty idziesz? - zapytała Lottie

- Wychodzę.

Wzięłam wodę i uciekłam, żeby nie zadawały mi więcej pytań.

- Chodź ze mną do szatni jeśli chcesz.

- Zaczekam.

Przebrałam się szybko i poszliśmy do domu.

Gdy już dotarliśmy zobaczyłam chłopaków biorących swoje bagaże ze sobą do swoich pokoi. Jeden z nich zostawił swój bagaż i podszedł do nas.

- Hej. Jestem Liam.

- H - h -h- e - e - j- j j -e - s - t - e - m B- o. - wyjąkałam.

- Harry chodź na chwilę! - powiedział Liam z zaciśniętą szczęką.

- Idę.

Poszłam do kuchni, żeby zrobić sobie kanapkę z dżemem, a potem poszłam do pokoju posłuchać sobie mojego ulubionego zespołu i piosenki, a była to 5 second of summer - she looks so perfect

****

(oczami Liama)

- Stary co ty robisz?

- Nic. Zapoznaje się z córką właścicielki.

- Ale mieliśmy...

- Tak wiem. Ale spójrz na nią!

- Wiem jest śliczna i można długo wymieniać ale nie możemy.

- Liam, stary. Podoba Ci się.?

- Oj jak ty mnie dobrze znasz...

- Chodź lepiej się rozpakować. Będziemy tutaj naprawdę długo.

- Okej... Ale pójdę do niej do pokoju i „zapytam" gdzie mam pokój.

- Taaaa.. Idź już. Do zobaczenia.

- No. Bay.

Ruszyłam wzdłuż krętych schodów zauważając jak Bo wchodzi do swojego pokoju. Ulżyło mi bo przynajmniej wiedziałem, który to. Poszedłem do drzwi i zapukałem.

- Proszę.

- Hej. To znowu ja.

- Hej. Potrzebujesz coś?

Chciałem powiedzieć cos o niej ale na szczęście się ugryzłem w język.

- Um... Tak. Nie wiem gdzie jest mój pokój. Mogłabyś mi wskazać?

- Oczywiście. - uśmiechnęła się do mnie.

Wstała z łóża na jej stopach były kremowe vansy, a górną część ciała miała tak samo ubraną jak Harry.

- Tak więc.... Jesteś ten słodki „Liam Payne"?? - zapytała uśmiechając się pod nosem.

- Tak.

Przeszliśmy parę kroków od jej pokoju aż znaleźliśmy się przy moim pokoju.

- To ten.

- Dzięki. Mogę wpaść do Ciebie później? Pogadać albo coś?

- Ty? Um...... nie wiem jak chcesz....

- To do zobaczenia piękna.

- Do zobaczenia.

****

(Oczami Bo)

OMFG! To był Liam Payne! Gadałam z nim! Aaaaaaaa! Poszłam uradowana do swojego pokoju. Zamknęłam drzwi. Zadzwoniłam do mojej przyjaciółki Lottie.

- Hej!

- Hej? Co ty taka?

- Jestem prze szczęśliwa!

- Czemu?

- Bo właśnie poznałam Li... rozwiązanie do zadania z liczebnikami.

Chciałam jej powiedzieć, że poznałam Liama ale ona to by od razu na Twittera wrzuciła i nie tylko. Nie mogłam nikomu mówić kim oni są. Oni wiedzą jak zrobić z siebie kogoś innego. Kurde! Mogłam wymyśleć coś innego niż jakieś durne liczebniki. Co to ma w ogóle być?!

- Aha. I przez to jesteś taka szczęśliwa.

- Tak. Dobra kończe bo ktoś puka narka.

- Narka.

Ja dobrze wiedziałam kto puka do moich drzwi. Liam. Ale po co on chce pogadać albo coś?

- Proszę.

- Hej to jak możemy pogadać?

- Tsaaa... Chodź usiądź.

Zamknął za sobą drzwi i usiadł koło mnie na łóżku. Byliśmy sami. Nie wiedziałam co mam dalej robić.....

- Liam......

- Hm.?

- Powiedz dlaczego tak naprawdę tu jesteś?

- Ummm... No bo ja... no ten.... no...

- Chcesz coś? Umówić się na kawę albo coś? - powiedziałam prosto z mostu.

- Nie na kawę. Bardziej na kolację. Znam dobrą knajpę niedaleko.

- Jeśli wszystko zrobię co do mnie należy to pójdę.

- To mogę ci w czymś pomóc?

- Um..... Jak na razie nie. Bo muszę najpierw mamy się sptać.

Naszą rozmowe przerwała moja mama.

- Ooo.. Jak dobrze, że was tutaj widzę. Bo. Może być oprowadziła gościa po naszej okolicy.

Wstałam z łóżka i podeszłam do mamy. Wzięłam ją za nadgarstek i wyciągnęłam za drzwi.

- Liam. wybacz na chwilę.

- Ok.

Zamknęłam za nami drzwi i zaczęłam mówić do mojej mamy szeptem.

- Mamo! Po co ty mi kazałaś go oprowadzać?!

- No żeby poznał okolice.

- To nas do jakoś 22 nie będzie bo zabiera mnie na kolacje...

- Ooo.. Miło z jego strony. Bawcie się dobrze.

Coo kurwa? Jakie bawcie się dobrze.?! Normalna matka by powiedziała : „ Ale ty go nie znasz! Dlaczego ty z nim idziesz na tą kolacje?! Nie pozwalam Ci zostajesz w domu!" A nie kurwa „ Baw się dobrze."

- Aha. Dzięki.

Moja mama poszła coś sobie tam robić a ja wróciłam do pokoju, w którym siedział Liam. Ten dzień będzie długi...

_________

no i jest 3 rozdział! nie wiem czym tam sie cieszę bo i tak wiem, że nikt tego nie czyta... ale dodaje rozdziały bo mam nadzieje, że ktoś będzie czytał...

pozdrawiam xx.