Flipped (DBS#1) (Published)

Chapter 13

Chapter 13

Beautiful

I sit on a bench inside the minipark of the school. This is where i usually went when i am thinking so much. This place is nice to blow out your problem.

The strong winds came crashing inside the place. I didn't care even if it's cold. I can still manage myself.

Napatingala nalang ako at napapikit. Umiihip ang malalakas na hangin kaya pati ang aking buhok ay nadadala ng hangin. I didn't really mind.

Isang ingay ang aking narinig. Wala na akong pake kung sino iyon. The only thing i care now is the refreshing winds.

Hindi ko na narinig ang ingay. Di ko alam kung magpapasalamat ba ako o hindi pero ang gusto ko lang muna ay mapag-isa ako ngayon.

When i was in the middle of my monologue i stop when i feel a soft lip crash on my lip. It's sweet and gentle, yung tipong makaka adik.

Nang humiwalay ang kanyang labi sa akin ay ang pagdahan dahan kong pagdilat at nakita ko si Ivion.

He's standing in front of me with serious and cold eyes but when our eyes met it soften. Tila ba napaka init ng aking mata na nagawang tunawin ang kaniyang malamig na titig.

"Hi!". I greeted him and smile. He's alone with me. Buti naman dahil nanggigigil na talaga ako sa babaeng yon.

Hindi maalis ang tingin niya sa akin. Hindi manlang siya pumisok. I'm starting to wonder kung nakikipag staring contest siya sa akin.

"Bakit ka nandito?". Tanong ko ng natantong hindi siya magsasalita.

"Why are you here, then?". Aniya sa isang seryoso at nakakakilabot ng tinig. I didn't mind it's okay. Wala na akong pake kung ano pa yan.

"Nagpapahangin lang". Maikling sagot ko sa kanyang katanungan. Hindi ba siya napapagod katatayo diyan.

"For what?".

May kung anong iritasyon ang namuo sa aking sistema. Can't he just leave me alone than asking question?. Masasapak ko to ng wala sa oras e.

"Hindi ka pa ba kontento sa sinagot ko kanina? Nagpapahangin nga e. Isn't that enough reason to prove that i'm here in this place?".

Kita ko na nagulat siya sa aking sinabi. Agad din naman yon napalitan ng pagkamangha na mas nagpapa irita sa akin.

"Oh!". Sabay hakbang niya palapit sa akin."So are you on your period?".

Halos mapalitan ng kahihiyan ang aking pagka irita dahil sa sinabi niya sa akin. Hindi halos, napalitan talaga.

Damn you Darcena!.

"Hindi n-no!". Damn!. Mahirap talaga magalit sa lalaking ito. His affects on me is starting again.

"What's the stuttering all about, huh?". Ngayon nakalapit na siya sa akin. Halos hindi na ako makahinga.

"Nakakahiya". I whisper so no one can hear me even though we are already alone.

Humalakhak siya."What's your problem then, 'girlfriend?". Tanong niya.

Dapat ko bang sabihin sa kanya kung ano ang problema ko?. Siguro nga dapat para layuan niya na ang babaeng yon.

"You just broke the rule". Ani ko sabay hinga ng napakalalim."Sabi mo iiwasan mo ang ibang babae maliban sa akin. Ano yong nakita ko kanina? At talagang sa hating kapatid ko pa".

I can almost feel the bitterness all over my system when i said those statement to him. Buti nalang at nagawa ko pang pigilan ang aking sarili.

"So that's your problem, 'girlfriend?". Napaupo na siya sa aking tabi. I can hear a slight frustration in his voice.

For what?.

Labag man sa sarili ko ay nagawa ko paring tumango sa tanong niya. Kung hindi namin pag-uusapan ito ay hindi niya malalaman.

"I'm sorry, i was told by our adviser to guide her. To let her know about the policy of the school and teach her with the lecture she just missed". I can hear that he's being careful with his words.

"If you don't like it i can tell my adviser that i will back out-". Pinutol ko siya sa kanyang sasabihin.

"Wag na. Ayos lang naman sa akin 'tsaka alam ko naman na napipilitan ka lang kaya wala na akong may naisip na nilabag mo ang rule". I said honestly.

Napatingin ako sa kanya na ngayon ay tutok na tutok sa akin."What!?". I said defensively.

"You're so beautiful!". He whispered and kiss me on the lips. Hahalik pa sana ulit siya pero pinigilan ko siya sa kanyang gagawin. Nagtaas naman siya ng kilay sa akin.

"Tama na! Nakadalawa ka na ngayong araw". Wika ko sa kaniya

Hindi niya ako pinansin. Humilig siya ng bahagya sa akin. Kasabay naman noon ang pagkalabog ng aking puso.

"Why?.....I can make that three if you want?". He whisper to me. Napaiwas nalang ako ng tingin sa kanya. Adik talaga ang lalaking to.

Hinanap niya naman ang aking mga mata kaya napatingin ulit ako sa kanya. Kinuha niya ang aking kamay at pinagsalikop ito sa kaniyang kamay.

Napatingin ako doon. Boltaheng kuryente ang dumaloy sa aking buong sistema. The electricity that he can only do to me.

His hand are soft the way his lips were. He grab my chin up so our eyes would meet. Ngayon ko lang din na realize na sobrang lapit na niya sa akin.

He leaned closer that our nose touch. Mas lalo lang akong dinaluyan ng kuryente sa aking sistema at mas lalong bumilis ang tibok ng aking naghuhuramentadong puso.

Every time he'd do this to me my whole body shouts his name. Hindi ko nga rin alam kung bakit ganoon sila makapag react sa kaniya.

I've dated so many guys here in this school but no one can give the exact sensation like Ivion does. He's so unique to my whole body. He's like a precious treasure that cannot be giveable but keepable.

His eyes is gray. Ngayon ko lang napagtanto iyon. Akala ko pa naman straight black ang kaniyang mga mata pero nagkamali pala ako.

"You're so beautiful. You know that?". He whisper teasingly. Nakakailang tuloy siya.

Umiling ako ng dahan dahan sa kanyang tanong sa akin. Natatameme na ako kapag magpapatuloy ito.

I wish we are not pretending anymore pero parang sa feeling ko ay hindi kami nagpapanggap ngayon. Yung tipong sinasabi niya talaga ang nasa puso't isipan niya. He's being honest with me right now in this place.

"Well now i'm gonna prove that you are really very beautiful". Sabay naman doon ang paghalik niya sa aking labi.