ამბავი მოგვითხრობს 17 წლის ჰანა დეივისზე,რომელიც ცხოვრობს ჰოლანდიის ქალაქში,ამსტერდამში. მისი ცხოვრება არაფრით არ არის გამორჩეული.იგი ერთ-ერთი საუკეთესოა თავის კლასში.ფრიადოსანია და სტიპენდიის კანდიდატი,მაგრამ ყველაფერს ერთი ღამე შეცვლის. მის ცხოვრე...
დღეს ძალიან ბედნიერი ვარ... დარწმუნებული ვარ, რომ ეს ვიქენდი ჩემს ცხოვრებაში, ყველაზე დაუვიწყარი და სასიამოვნო იქნება... ჩემი ოჯახის წევრები დიდი თხოვნის შემდეგ დამთანხმდნენ... ნუ, ამასთან ერთად ეს დღეები სხვა არაფერზე ვსაუბრობდი და მეტი გზა აღარ დავუტოვე😂.
ქვევით ჩავდივარ რომ დედას და მაიკლს დავემშვიდობო. - ჰანა ფრთხილად იყავი.!- მეუბნება დედა და თან ისე ძლიერად მიხუტებს თითქოს ამ სახლიდან სამუდამოდ მივდიოდე. - ჰანა... იცოდე ის ბიჭი თუ გაწყენინებს ვანანებ!!..- მეუბნება მაიკლი.. -ოჰჰ.. მაიკლ, ტიპიური ძმა..- მუშტს მხარზე ვურტყამ და მასაც ვეხუტები.. - ფრთხილად პუდინგო! -კარგი ძამიკო..
ყველას ვემშვიდობები და დილანის მანქანაში უცებ ვხტები.. - მომენატრე მზის სხივოო!!-მეუბნება და თან მკოცნის. -მეც ძლაიან..- ვბუტბუტებ კოცნებს შორის.. - კარგი წავედით.. და ღვედი შეიკარი.. - არ მიყვარს ღვედი- ვაპროტესტებ.. დილანი კი მხოლოდ იცინის. ჩემსკენ იხრება და ღვედს თვითონ მიკრავს. - ასე ჯობია- ამბობს და თან თვალს მიკრავს.. მის ქცევაზე კი ვიღიმი...
მთელი გზის მანძილზე სიმღერებს ვუსმენთ, ამავდროულად მეც ვმღერი და თან ზოგჯერ დილანიც მყვება.. თითებს კი რულზე ათამაშებს.. ძალიან საყვარელიაა...
აგარაკზე მალევე მივედით.. ჩემს თვალწინ ულამაზესი ხედი გადაიშალა. პატარა ხის სახლია.. დიდი მინდორით იქვე ახლოს კი ტბა არის.. მოჯადოებული ვარ არ ადგილით..
ოთხივე ერთად მოვედით.. ამ ფაქტზე გამეღიმა.. როდესაც მანქანიდან ჩავედი, ამ დროს ემილიც გადმოვიდა მეთის მანქანიდან, ერთმანეთს შევხედეთ და სიცილი აგვიტყდა.. ორივეს ერთნარი კაბა გვეცვა. განსხვავება ფერებშია.ჩემი თეთრია ემილის კი ყავისფერი..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
