Memoria Persa | jikook

13|İstemiyorum

Multi medya ile okuyun,oy ve yorumlarınızı bekliyorum.
Dokuz bin için de hepinizi öpebilir miyim?Son zamanlarda çok istediğim şey 😘❤

🌷

İnmek bilmeyen kalp atışlarımla zorlukla tuvalete girmiştim. Tanrım az önce ne yaşamıştım ben? Ne yapmıştım?

Derin bir nefes aldım ve olayın şokunu üzerimden atmaya çalıştım. Ki bu oldukça zordu şu anda. Zihnimde tekaralan o görüntü gitmek bilmiyordu. Jungkook'un elini sıkıca kavradığım, yüzüme şaşkın bir ifade ile baktığı anın görüntüleri gitmiyordu bir türlü.

Yine de biraz olsun rahatlamak için yüzümü bir kaç kez soğuk su ile yıkadım. Kalp atışlarım hala yavaşlamazken gözlerimi sıkıca yumup ellerimle lavoboya tutundum.

Her ne kadar bu halde olmamın sebebi Jungkook'un elini tutmam olsada, filmden etkilenmiştim. Saçmalıktı zaten yaptığım, korkuyordum işte neden kabul etmiştim ki?

Bu korkum yüzünden Jungkook'un elini sıkmıştım. Hem de ne sıkmak. Resmen tırnaklamıştım çocuğu.

Tekrar yüzüme su serptim. Hoseok hyung kapıyı tıklatıp, "Jimin,iyi misin?" diye edişeyle sorduğunda hafif bir irkilmişti bedenim.

"İ-iyiyim Hoseok hyung, merak etme sen." dedim ve suyu kapattım.

"Film bitti çoktan, Taehyung'ta gitti. Tekrar soruyorum iyi misin?"

Hoseok hyung kapının arkasından yine bana seslendiğinde derince soludum. Tamam film bitmişti. Korkucak bir şey yoktu.

Peki ya Jungkook? Onu ne yapacaktım?

"İyiyim Hoseok hyung, gerçekten." dedim sakin bir sesle, en azından kalp atışlarım normale dönmüştü.

"Tamam o zaman, ben yatıyorum. Sana iyi geceler." Hoseok hyung kapalı tuvalet kapısından uzaklaştığında ıslak yüzümü kuruladım.

Aklım hala Jungkook'taydı. Acaba nasıl tepki verecekti bu yaptığıma?Sinirlenecekti biliyorum, azarlayacaktı yine.

Alışmış olmam gerekiyordu, zaten bunların tüm sorumlusu bendim. Kendim kaşınıyordum. Her hareketimle Jungkook'u sinir etmeyi başarıyordum.

Yavaşça kapıyı açıp tuvaleten çıktım. Derin bir nefes aldım önce, Jungkook'un yanına gitmeliydim. En azından özür dilemeliydim ondan.  Kalbimi kıracağına emindim ama hiçbir şey olmamış gibi de davranamazdım.

Yavaş adımlarla karanlık salona döndüm. Televizyon kapalıydı. Etrafta sifri karanlıktı. Jungkook neredeydi?Odasında olabilirdi sanırım.

Bir şekilde adımlarım orya gidiyordu. Ne yapıp ne edip kendimi o odaya sokmayı başarıyordum.

Karanlık ortam gergin olmamı sağlarken kendime bildiğim tüm küfürleri saymaya başlamıştım. Ne diye korku filmi izlemiştim ki? Fobim haline gelmişti bu durum. Ki ben buna rağmen, gururum ezilmesin, Jungkook'un sözünün altında kalmayayım diye kendi kuyumu kendim kazmıştım. Bunu yapacak kadar aptalın tepkiydim.

Merdivenlere ilerleyeceğim sırada belimden sıkaca kavranmış, duvara doğru sertçe itilmiştim, korkuyla bağırıp acıyla inlerken.