Toxic Lips | The Marauders

Chapter 40

Skylar pov

Vandaag is de dag dat we de studenten van Ilvermorny gaan ontmoeten. Ik heb er zoveel zin in. Ik heb gehoord dat ze gisteravond aan zijn gekomen in Hogmeade. Ik ben zo benieuwd.

Op dit moment loop ik met Maddy en de jongens door de gang. De Marauders lopen ons tegemoet en daarachter loopt Lily. Ik heb van Maddy gehoord dat James en Sirius en zo zich zelf de Marauders noemen. Ik vond het wel grappig.

Sirius knipoogt naar me en Maddy stoot me grijnzend aan. Dan komt Lily langs en ik steek mijn voet uit. Ze struikelt en gaat vol op haar plaat. Direct barsten Madeline en ik in lachen uit. 'Zeg je even gedag tegen de vloer.' Zeg ik gemeen terwijl ik mijn hoofd een beetje schuin houdt. 'Bitch.' Zegt ze enkel en ze staat op. 'Door jou is het uit met Caleb.' Sist ze boos. 'Door Skylar? Volgens mij was jij degene die James zowat aanrandde in de gang. Toen het nog goed ging tussen jullie.' Zegt Maddy voordat ik wat kan zeggen. De jongens hebben zich omgedraaid en luisteren naar onze ruzie. Net als de rest van de leerlingen. 'Je bent gewoon jaloers.' Sist ze boos. 'Op jou? Echt niet!' Ketst Madeline terug. Volgens mij beseft ze niet dat ze James nu enorm kwetst. 'Maar goed, ik snap het wel. Caleb was 1 van de weinige jongens die je echt wilde.' Ondersteun ik Maddy. 'Als het aan mij had gelegen had je het nooit geweten-' Ik wil verder gaan. 'Dus dit was al de hele tijd je plan?!' 'Jezus! Onderbreek me niet. Ik-' 'Tuurlijk. Dan kom je weer met je smoesjes. Het verbaasd me dat jullie niet direct seks hebben gehad.' Mijn blik wordt boos. 'Misschien.' Ze krimpt ineen van de pijn. 'Als je me liet uitpraten.' Meer pijn. 'Dan kwam je erachter hoe het echt is gegaan.' Er breekt iets in haar ogen en ze trekt haar wand en van verbazing stop ik. 'Je voelt je wel heel wat eh? Met die stomme gave waarmee je mensen pijn kan laten voelen.' Er gaat een shock door de menigte. 'Ik wed dat je al een keer mensen heb gemarteld anders kan je dit niet zo makkelijk!' Gaat ze verder en ik trek nu ook mijn wand. Mensen gaan geschrokken achteruit. 'Oh nee, heb ik een gevoelige snaar geraakt?' Ze heeft een gemene toon. 'Stupefy!' Sis ik, maar ze weert hem af. 'Ik zou bang zijn.' Mijn toon is kil. Te kil. 'Martelen is niet niks, je zou bang moeten zijn voor wat ik kan.' Het is eruit. Ik had dit nooit moeten zeggen. 'Incendio!' Doordat ze schreeuwt weet ik precies hoe ik hem terug moet sturen. 'Werkt niet Lilyflower.' Ik heb geen emotie, maar onbewust zet ik James enorm voor het blok. Madeline lacht even. 'Touché Sky.' Ook haar lach is koud. Ze weet wat dit met me doet. Van binnen ben ik aan het janken, maar ik moet me sterk houden. Wat ik al eerder zei. Ik verlies geen enkele strijd.

'Confundo!' Ik doe het non-verbaal, maar ze weet hem toch af te weren. 'Silencio!' Haar vloek raakt me, maar het is in mijn voordeel. Omdat ik niet meer kan praten weet ze nooit wanneer en welke vloek ik zeg. Ik begin op hoog tempo mijn vloeken op haar af te vuren. Ze danst om mijn vloeken heen, maar het is te veel en op een bepaald moment wordt ze geraakt en vliegt ze naar achteren. Wonder boven wonder landt ze op haar voeten en ze heft de vloek op. 'Niet je beste idee.' Glimlach ik niet gemeend. 'Maar goed, echt goede ideeën heb ik nog niet gezien van jou.' Ze pakt haar wand beter vast. 'Denk je erover na? Welke van de drie Evans?' Stook ik om te kijken hoe ze reageert. Ze sist boos. 'Je durft het niet. Je bent veelste braaf.' Grijns ik gemeen. 'De Imperius Curse heeft de minste schade, maar ja. Dat is niet wat je wilt. Toch?' 'Hou je kop!' 'Iedereen heeft het verlangen. Bij sommige komt het naar buiten. Maar jij kan het niet. Daar ben je te zwak voor.' 'Hou je kop!' 'Je kon niet eens een relatie tot stand houden, wat zielig.' Ga ik verder. 'Hou..-' 'Je kop? Ja, zover was ik al.' 'We weten allemaal dat je het wilt?' Zegt Maddy nu ook. 'Dat ze wat wil? Een relatie? Daar komt ze niet zomaar aan hoor.' Ik sla door, ik weet het. Maar ze ging te ver. Ze had nooit mogen beginnen over het martelen. Dan schiet er een pijn door merg en been en ik val op de grond. Omdat de pijn zo onverwachts dat ik het uit gil. Het is alsof mijn botten in brand staan en het is ondragelijk.

'LILY!' Roepen 3 stemmen met verontwaardiging . Ik kronkel pijnlijk maar de pijn gaat niet weg. Een hele hoog geluid komt uit mijn mond als ik probeer niet de gillen. Een hand op mijn arm. 'Lily! Stop!' Het is Sirius. 'Juffrouw Evans!' Dan stopt het. Hijgend sluit ik mijn ogen. Ik ben niet instaat om te bewegen. Pas als iemand zegt: 'Ze moet naar de ziekenzaal.' Sta ik op. 'Nee, nee! Alles is goed. Ik- ik moet gaan!' Mijn stem is te hoog, maar het maakt me niet uit. Ik zet een stap en wankel even. Direct vangt Sirius me op. 'Het is goed. Ik- Ik- moet naar de ontmoeting.' Dan vindt ik mijn evenwicht en loop met grote passen weg.