Toxic Lips | The Marauders

Chapter 76

Skylar pov

'Wat doe jij hier?' Ik draai me om en kijk recht in de ogen van Sirius. 'Een betere vraag is wat jij hier doet? Dit is de meisjes wc.' Kets ik terug. 'Laar?!' 'Ja!' Roep ik terug naar de dichte wc. 'Is er iemand bij je?' 'Ja, het is Sirius Black.' Beantwoord ik zijn vraag. Een wc die doortrekt en dan gaat de deur open. 'Reece, is dit de meisjes wc?' 'Nope! De jongens wc was dichterbij.' Grijnst hij en ik schudt mijn hoofd lachend. 

'Siri!' Marlene komt de wc binnenstormen. 'Waarom duurt het zo..- oh!' Ze kijkt me even aan. 'H-ee Skylar.' Stottert ze een beetje. 'McKinnon.' Zeg ik liefjes, maar wel met een bitch toon terug. 'Wow, dit is van ongemakkelijk naar heel ongemakkelijk gegaan.' Zegt Reece en ik schiet in de lach. 'Misschien moeten we terug. Ik bedoel, ik denk dat het gaat opvallen als we langer wegblijven.' Zeg ik terwijl ik mijn blik los scheur van Black en McKinnon. 'Het was het waard.' Grijnst Reece en hij trekt me tegen hem aan. 'Dat was het zeker.' Lach ik en ik kijk hem schuin aan. Sirius' blik is onleesbaar en ik grijns. 'Nou, het was erg gezellig, maar Reece en ik moeten weer terug.' Ik loop naar de deur en open die. 'Oh en McKinnon, ik zou geen seks hebben in de laatste wc. Die is al gebruikt.' Reece proest het uit en ik trek hem mee de wc uit. 

'Dat was best gemeen.' Lacht Reece. 'Zag je zijn blik?' Gaat hij verder. 'Ja sorry.' Lach ik mee. 'Laten we terug gaan!' Hij pakt mijn hand en voor de verandering sleurt hij mij mee. Als we aankomen bij onze vrienden kijken ze ons lachend aan. 'Wat?' Vraag ik niet-begrijpend. 'De wc? Serieus?' Lacht Nicolas en ik grijns. 'Tja.. Je kent me toch. Ik ga toch niet 1 van de slaapkamers bezetten. Voor het zelfde geld is het die van Madeline.' 'Daarover, je weet dat ze bij Mace en zo staat?' Nicolas staat het dichtst bij hun. 'Ze hebben het over Reece.... En over jou.' Alsof ik door een wesp gestoken ben draai ik me om. Mijn ogen ontmoeten direct die van Madeline, maar het oogcontact duurt niet lang, want ze draait zich om en vlucht de zaal uit. Zonder na te denken ga ik achter haar aan. Ik weet nu waarom ze zo reageerde op me.

Halverwege de gang haal ik haar in. 'Wat moet je Skylar?!' 'Je wilt niet met me praten?! Prima! Ren dan maar weer weg.' Sis ik. 'Ik was van plan om iets belangrijks te zeggen maar als je het niet wilt horen... Prima!' Ik draai me weer naar de zaal en begin te lopen. 'Wacht!' Natuurlijk. Ik draai me weer naar haar. 'Zeg alsjeblieft wat je wilt zeggen.' 

Ik kijk haar even schuin aan en dan begin ik te praten. 'Weet je, ik snap nu waarom je zei wat je zei. Ik  snap dat je brak, maar dat gaf je geen recht om te zeggen wat je zei tegen mij. Dat gaf je geen recht om me te breken. Om alles wat ooit belangrijk voor me was te knakken als een soort takje.' 'Jij..-' Sputtert ze tegen maar ik houdt mijn hand op. 'Ik snap dat het niet niks is als je beste vriendin besluit om een kind te laten weghalen. Maar snap dan dat ík er nog niet klaar voor was. En dat deed je niet. Je was er niet voor me zoals een beste vriendin er voor je moet zijn. Je was er niet voor me zoals je er vorig jaar kerst ook niet voor me was...-' 'Sky..-' Ik weet niet of ze door heeft hoe ze me noemt. 'Ik was nog niet klaar!' Zeg ik en ik steek mijn hand op. 'Ik snap waarom je zo reageerde. Ik snapte het eerst niet, maar nu..-' Ik maak zo'n handgebaar naar haar.  'Nu, snap ik je wel. Maar nog steeds. Je had nooit mogen zeggen dat ik een monster was en je hebt nooit het recht gehad om me te breken...-' Ik draai mijn rug naar haar toe, voor ik verder ga. 'En ik had nooit zo mogen zijn, maar het is gebeurd en.. Ik denk dat ik bereid ben het achter ons te laten.' Madeline ademt scherp in, maar ik begin te lopen. Ik wil niet weten wat ze te zeggen heeft.

*

De volgende ochtend staan we echt al om 5 voor 10 op het station in New York. De trein naar Ilvermorny vertrekt een uur eerder dan de Hogwarts Express en om eerlijk te zijn vind ik het niks. Dan kan ik een uur minder slapen. 

In de coupé laat ik me tegen Reece zakken. 'Iemand is moe.' Lacht Nicolas zodra ik me laat vallen. 'Ugh hou je kop. Weet je hoe vroeg ik eruit moest vandaag?' Ik draai een beetje zodat ik met mijn hoofd op Reece zijn schoot lig. Gelukkig zitten Kels en Nic op de andere bank. 'We moesten er allemaal vroeg uit..-' Grijnst Kelsey. 'Mijn weekend was actief okay.' Zucht ik en ik draai mijn hoofd weg van haar. 'Actief was het zeker.' Gaat Nic mee met Kels. 'Uhu!' Gefrustreerd sluit ik mijn ogen. Reece handen gaan door mijn haar en het maakt me wat rustiger. Ik zucht diep en ik weet gewoon dat Nic en Kels grijnzen. 'Kelsey, Nicolas. Stop met grijnzen.' Ik houdt mijn ogen gesloten en ze maken verbaasde kreetjes. 'Hoe wist je dat?' Vraagt Nicolas verbaasd. 'Ik ken jullie.' Zeg ik enkel. 'Ik leef al een half jaa-' Dan gaat de coupé deur open. Ik open mijn ogen en kijk naar de persoon in de deur. Het is Caleb. 'Cal! Hoe was je kerst?' 'Het ging wel.' Zegt hij simpel. Ik kijk weer naar Reece' gezicht boven me. Spontaan voel ik een brok in mijn keel onstaan. Nog maar twee weken. Fuck. 

'Ik ga me omkleden!' Verbreekt Kelsey de stilte. 'Ik ga mee.' Grijnst Caleb. Ik grijns een beetje. De twee verdwijnen. Dan is het alleen Reece, Nic en ik. 'Ik ga ook even...-' Zegt Nic als hij ziet dat ik op mijn lip bijt. Als hij ook weg is kom ik overeind. We moeten iets doen. Ik- ik kan niet... We moeten...

Ik bijt nog even op mijn lip en dan verlaat het woord mijn mond.

'Reece?'