I'm letting you go...

The merging

Sorry sa late update! :D Please don't forget to vote! TNX!

Nagtataka si Paul kung bakit napakabilis natapos kumain ni Andrea ng dinner. Hindi naman siguro dahil naiilang siya na kaharap nila kanina ang kanyang yaya Ester dahil ito na nga ang bagong maninilbihan sa kanila at halos itinuring na niya itong nanay. Mabait naman ang matanda at mukha namang hindi marunong maki-osyoso.

Diet basiya? Hindi nanganananghalianangkonte pa ng kinain!

Hindi nga pala nakakain kanina ng tanghalian ang babae dahil sa away nilang dalawa. Nakaramdam nanaman tuloy siya ng konting guilt sa katawan.

Pagkatapos niyang kumain ay nagpaalam narin siyang  matutulog na dahil baka magtanong pa ito ng kung ano-ano.

Pagpasok ni Paul sa kuwarto ni Andrea ay nadatnan niya itong nakahiga na sa kanyang malaking kama. She's wearing a white sleep wear that matches the beddings and curtains of her room. He could smell the fragrance of a woman’s bedroom na ibang-iba sa amoy ng kanyang kuwarto. Bukod sa hindi nalilinis iyon ay hindi pa gaanong nagagamit dahil mas madalas naman siyang nasa opisina.

He could feel it. He could sense the atmosphere of the room where the wife waits for her husband. It’s a perfect place to open-up burdens, to rest on his wife’s arms, to hold her and to show her how much he works for their living and to be with her and think about their future.

But the feeling is strange. Because this woman is not his wife.

Ito ang pilit niyang isiniksik sa kanyang utak.

Any guy would wish for that. Lalo na sa isang kagaya niyang wala ng ibang inisip kundi ang kumpanya ng kanyang papa at ang kagustuhang mapasakanya ang lahat ng meron sa babaeng kaharap niya ngayon. He never had any chance to think of his own happiness. Nagawa pa niyang paghintayin ng ganun katagal ang babaeng minahal na niya simula pa noon at matiyagang naghihintay parin hanggang ngayon. Si Annie, ang babaeng tanging nakakaintindi sa kanyang nararamdaman at hindi niya kakayaning mawala sa kanyang buhay. Ito ang bagay na kanyang pinanghahawakan.

Ilang taon niyang hinintay ang pagkakataong ito. Ang maging parte ng pamilyang nagdulot ng matinding sakit at pangungulila niya sa kanyang ina. But every time he look into this woman’s eyes, ang nag-iisang anak ni Don Alfonzo, Pakiramdam niya ay pwedeng maglaho ang kahit na anong galit na namumuo sa kanyang dibdib ano mag oras.

It started when he saw the paintings she bought at the museum. Ang mga larawang unti-unting nagpapamulat ng kanyangmga mata na ang babaeng ito ay mayroon ding sariling pangarap na unti-unti narin niyang sinisira. Why does he need to feel that way? Bakit lumalakas ang tibok ng kanyang puso every time that they are inch apart from each other. He graduated as a Cum Laude on a high prestige university in US. He was considered as one of the youngest business tycoon in the country and his company is one of the highest gross selling in terms technology products even abroad. Pero ang bagay na ito? Ang madalas na pagkabog ng kanyang dibdib sa tuwing kaharap niya ang babaeng minsan niyang kinamuhian ay bagay na hindi niya nagawang paghandaan.

Nanatili siyang nakatayo sa harap ng pintuan habang nakaharap sa dalaga. Agad naman siyang napansin ni Andrea bagay na nakapagpabangon rito. Namewang si Paul saka nag-iwas ng tingin sa babae na wari'y naghihintay ng desisyon mula sa kanya. Anyway, it's her room so she right to decide kung saan siya matutulog.

"Lock the door"

Hindi niya namalayang napalunok siya sa narinig.

Of course! Ano bang iniisip ko?