She's wearing a black skinny jeans paired with a white tank top that shows her sexy body. She is wearing her usual atire that makes her unnoticed. Mabuti na nga lang at masasabing may ipagmamalaki naman ang kanyang korte at ang mestisa nitong kutis. Naningkit ang kanyang mata ng ayaw siyang papasukin ng guard.
"Ma'am, may ID po ba kayo? Saka ma'am bawal po ang nakatsinelas sa loob ng building."
Ha? Hindi ba niya kilala kung sino ang kaharap niya?
"Ahmm.. Sir. I'm sorry I have an appointment with the CEO"
Sinikap niyang maging kalmado. Besides, this young man is just doing his job. Ikaw ba naman ang papasok sa building ng nakatsinelas. As in flat slippers!
"Sorry po ma'am. Hindi po talaga puwede."
Ngunit tumanggi parin ito na papasukin siya. Natigil ito ng lumapipt ang isa pang guard na mukhang head ng mga guwardya roon.
"Ma'am Andrea, good morning po." Bati nito na abot hanggang tenga ang ngiti."Ano kaba? hindi mo ba siya kilala? Hindi kaba nagbabasa ng company overview?" Sita nito sa guard na kanina lang ay ayaw siyang papasukin.
Nanatili namang tahimik ang guard at tila nagtataka sa nangyayari. Sino nga ba naman siya? She, the only daughter who never stayed at that building that long? She who never had the chance to introduce herself as Ms. Montemayor to their own employees? She who never had any achievement for her mother's legacy? Baka nga ni sa company overview ay hindi siya kasali. Ano namang karangalan ang puwede niyang ipagmalaki sa lahat maliban sa apilyedong dala niya. How pathetic! Parang gusto niyang manlumo mula sa kanyang kinakatayuan.
"Okay lang po. He's just doing his job." ngunit nanatili parin siyang nakangiti.
"Sorry po Ms. Montemayor. Bago po kasi. Puwede na ho kayong pumasok at baka ho hinihintay na kayo ng papa niyo." Paumanhin ng matandang guard na sa tantiya niya ay nasa late 50's na at marahil ay matagal ng empleyado sa kanilang kumpanya.
Ngumiti siya ulit saka tuloy-tuloy ng pumasok at tinungo ang elevator. Animo'y nakakita naman ng multo ang bagong guard ng mapagtanto kung sino ang nakaharap at pinagbawalan niyang papasukin.
"Naku po! Yari na.."
"Yari ka talaga!"
Napapangiti na lamang si Andrea ng marinig ang usapan ng mga ito.
(G)
Napa-atras si Andrea pagbukas ng elevator ng makita ang grupo ng mga reporters na palabas mula roon na siguradong galing sa conference room para sa nasabing merging. Lumayo siya ng konte saka hinawi ang buhok ng marinig niya ang usapan ng mga ito.
"He has a daughter. Now he has a son?"
"No. He's Paul Trinidad diba? Don Alfonzo's Son in law."
"Yeah. Two big companies uniting after their son and daughter's marriage. Isn't it too obvious?"
"Ang swerte naman nila sa isat-isa. They are both mayaman! And Paul is so handsome."
BINABASA MO ANG
I'm letting you go...
רומנטיקהIt was just an arranged marriage that will only last for six months. Will he give her a chance to turn that 6 months into forever? If she's ready to fight, does she really have the right?