I'm letting you go...

Andrea's biggest decision..

I'm not gonna let one marriage fail again..At maslalong hindi ko hahayaang madagdagan nanaman ang bilang ng mga batang umiiyak sa gabi dahil walang matatawag na totoong pamilya..

Ramdam ni Andrea sa kanyang pisngi ang masarap na tama ng sikat ng araw mula sa bintana ng kanyang kuwarto. Langhap narin niya ang samyo ng mga bulaklak na nagmumula sa hardin mula sa labas. Bukas ba ang bintana? Bagay na nakapagpamulat ng kanyang mata. Isang anyo ng lalake ang lumitaw sa kanyang paningin. Si Paul!

Sa sobrang gulat nito ay napabangon siya mula sa pagkakahiga.

"Sinong nagbigay sayo ng permisyo para pumasok sa kwartoko?"

Hindi ito nagsalita umupo siya sa gilid ng kanyang kama. Andrea got conscious about her morning look. Shit! Bulalas ng kanyang isip. Nakasuot lang ito ng shorts, kamisetang manipis at walang suot na panloob. Napatakip ang kanyang kamay sa kanyang harapan.

Kanina paba niya ako pinagmamasdan? No!

Nakangisi ang lalake, may kung anung nakakairitang ngiti mula sa kanyang labi habang nakatitig sa kanya.

"What? lumabas ka nga muna! "Sigaw nito.

"anu ba kasing tinatakpan mo? wala naman e.."

Nakakairita ka paul! get out!

"bastos!" Sigaw niya sa lalake.

"There is nothing to worry about okay? Hindi kita type. gets mo? Mag-toothbrush kanga muna."

Tumayo ito at dumungaw sa bintana.

"walang mangyayari kung lagi ka lang nagkukulong dito sakuwarto mo. Paano sila maniniwalang we are in love? lalabas na ako. Dress-up, lalabastayo."

Sino kapara utusan ako sa sarili kong pamamahay? Ngunit hindi niya ito masabi. Ang dahilan? Hindi rin niya alam.

Aba! akalamo kung sino! grrrrr..... hindi ka guwapo! But he is.. it's what her heart whispers.

Isang sleeveless top na puti, jeans na maong at rubber shoes ang knyang get-up. She looks stunning even without formalities na laging pinupuna ni Paul. But she doesn't mind anymore. Magpapaganda? Mag-aayos? bakit pa..

Hindi maipinta ang saya sa mukha ng kanyang ama na ilang araw narin niyang hindi nakakausap. Ayaw pa niyang gumawa ng kahit na anong pasya. Halatang masayang-masaya ito para sa kanya. Parasakin? o para sa kumpanya. Ang pilit niyang ipinagdidiinang pinaghirapan niya na nagmula sa pamilya Guirero, ang apilyedo ng kanyang mahal na ina.

Kanina pa sila magkasama sa loob ng kotse ngunit pareho silang walang imik. Well, they are not used of going out together. Hininto nito ang kanyang sasakyan sa tabi ng isang shop. Wedding shop? Bumaba si paul at pinagbuksan siya ng pintuan ng kotse, hindi makagalaw si Andrea. Pinilit niya ang sarili para maging kalmado.

"You may want to see an event planner, I know your not good at styles or fashions when it comes to dress." Biro nito na ang tinutukoy ay ang kanyang get-up.

Hindi na niya ito pinansin. Bumaba ito at humakbang palayo.

"where are you going?" Sumunod ito.

"Gusto mo na akong pumili ng damit? meet an event planner? Hindi mo manlang sinasabi sakin bago mo ako dalhin sa kung saan."

"Andrea, You asked for a week. I waited.." He lowered his voice. He's pleasing her this time.

"Pano kung hindi pa ako handa" Halata ang takot nitong nararamdan.

"That's crazy, alam mo ang ibig sabihin ng deadline when it comes to busness-"

"Business, puro kayo business!"

"Hindi ba? Hindi ba't yun lang naman talaga ang rason why we need to get marry? Andrea please, if you want to do this in your own terms, okay. It's fine. As long as you got yours and I got mine."

"You mean pera? kayamanan? pareho lang kayo ng daddy ko." isang nangiinsultong ngiti ang lumabas mula sa kanyang mga labi.

"Sabagay tama ka.. Ok!! para matapos na to. Kasi alam  mo kahit kaylan, hindi naman talaga ako naniwala sat inatawag na marriage. Kasi sa mundo nating mga mayayaman, isang biro lang ang kasal. Ano? masaya kana?"

She went inside the shop...

Hindi maitatago ang sakit sa dibdib ni Andrea. Dahil ayaw man niyang aminin, Masakit isipin na ang pinangarap niyang proposal ay isang panaginip lamang. Umasa siya na pagkatapos ng gabing iyon, magbabago ang takot niyang walang puwang ang kagaya niya sa mundo ng saya at pag-asa. Pero matapos niyang malaman ang totoo, mas kumapit siya sa paniniwalang wala siyang ibang puwedeng pagkatiwalaan kundi ang sarili niya.

#1. We will marry and live at the same house but with different rooms.

#2. No string attached.

#3. Personal matters should be kept secret and is only between the two of us.

#4. The wife will stay at home and is not allowed to go to work.

#5. Properties will be divided as per contract(prenuptial agreement.)

And lastly,

#6. No limits, no curfew, no boundaries in terms of personal things.

Agreed and signed, Andrea Montemayor and Paul George Trinidad.

"No! hindi ako papasok sat rabaho? Ano nga-nga lang ako sa magiging bahay natin?"

"This is only within six months.. Hindi ba yun naman talaga ang gusto mo? dapat nga nagpi-fiesta ka."

Well, may point ka. Hindi naman yun yung nakakabwiset e, angsweet pa nga. He doesn't want me to work. Pero, no string attached? Unfair naman...

Shit! Nagising siya bigla at naalalang mali ang kanyang iniisip. Walang love, walang totoo dito.

Kinuha niya ang ang ballpen at lumagda sa papel.

It's done! hThe prenuptial agreement that was arrange by Paul's Lawyer na galing pa sa US at ang kanilang kasunduan sa loob ng anim na buwan. Ang kulang nalang? Wedding... 

 ___To be continued_________*****Thanks for reading :) * *follow me for more updates*