I'm letting you go...

'Kumot'

Tahimik na ang buong paligid ng makauwi si Andrea sa kanilang bahay. Marahil ay tulog na ang kanyang masungit na asawa. Sa wakas ay nakauwi narin siya matapos niyang ihatid si Lucy sa bahay ng mga Trinidad saka siya nagpasyang kumustahin ang kanilang factory. Kinailangan niyang iwan muna iyon sa Team leader ng kanilang production na walang iba kundi ang masungit na matandang si Madam Gladys na may mapanuring tingin sa kanya.

"Anmmm... Madam Gladys, ano pong.. favorite food ng mom ko noong buhay pa siya?"
Naalala pa niya ang sagot nito.

"Why don't you ask your Dad ma'am?"
Nakaarko pa ang kilay na animoy siya ang boss. Ngunit dahil may edad na, pinilit niyang pakalmahin ang sarili.

"Ahmm.. baka lang naman makalusot. Hindi ko po kasi natandaan eh." Nahihiya nitong hayag saka nagpaalam ng umalis. Palabas na siya ng muling magsalita ang matanda mula sa kanyang likuran.

"Your mom likes ice cream. Kapag may problema siya noon at kaylangan niyang makalimot, she'll invite me to eat some ice cream outside. Kasi pakiramdam niya, sa sobrang lamig ng ice cream, maiibsan niyon ang bigat sa kanyang dibdib. Pero secret lang namin yun. Walang ibang nakakaalam."

Gustuhin man niyang magpasalamat sa matanda, hindi na niya magawang lumingon dito dahil sa mga luhang unti-unting pumatak sa kanyang pisngi.

Dahan dahan siyang pumanaog sa loob ng kanilang bahay upang hindi makalikha ng ingay. Pag-akyat niya sa taas ay nagulat siya sa kanyang nakita ng makita niyang sarap na sarap na sa pagtulog ang kanyang masungit na asawa. As in tulog - sa kama niya.

What? in my bed?

"Hey! Get-up!"
sinubukan niya itong gisingin ngunit parang bata itong nakabaluktot sa pagkakahiga sa kama na may kasama pang mahinang hilik.

"I said get-up!" Niyugyog niya ang mga balikat nito baka sakaling magising. There is no way she's gonna sleep with him on the same bed.

Nakailang yugyog na siya rito ngunit hindi parin ito nagigising. Napansin tuloy niyang tila nananadya na ang lalake.
"Ah... ayaw mong bumangon diyan sa higaan ko? sandali, papaliguhan kita ng malamig na tubig!"
Tatalikod na siya ng bigla niyang maramdaman ang mga palad nito sa kanyang braso at nais man niyang sumigaw ngunit hindi na siya makahagip ng hangin ng hilain siya nito at naramdaman niyang nakasubsob na ang kanyang mukha sa matipunong katawan ng lalake.

Nakangisi pa ang lalake ng iyangat nito ang kanyang mukha mula sa pagkakasubsob sa matigas nitong dibdib.

"Why did you do that?"
Ngunit tanging halakhak lang ang sagot ng lalake sa kanyang tanong.

"Adik kaba? Bumangon kana diyan! This is my bed-"

"our bed, na pinagkakait mo.." Maagap nitong dugtong sa kanyang sinabi at inayos pa ang pagkakahiga roon.

"Umalis kana diyan. Babangon kaba o sa labas ka matutulog?" Pagbabanta nito na nakaupo na sa tabi ni Paul na relax na sa pagkakahiga at nakakumot narin.
"Eh ano namang pagkakaiba nun? Eh pareho namang couch ang tutulugan ko. May kasama nga lang akong maingay dito sa gabi at anlakas makahilik."
At mas inayos pa nito ang pagkakahiga roon.
"Okay fine! sa kabila na ako matutulog."
Alam naman niyang wala na talaga itong balak bumangon roon at ang totoo ay unti-unti ng naninikip ang kanyang dibdib dahil pakiramdam niya ay nauubusan na siya ng hangin. Kailangan na niyang lumabas bago pa mapansin ng lalake ang kanyang kilos.

"Why? feeling uncomfortable?"
Pero huli na ng mailihim niya ang katotohanan.

"Of course not!"
As usual, Tanggi lang ang kaya niyang gawin. She already made a huge mistake when she was about to admit what she feels for him. And yes! nangangatog ang tuhod niya kapag kaharap niya ang lalake, nahihirapan siyang huminga kapag magkalapit sila at may kung anong sensasyon siyang nararamdaman kapag hawak siya nito.

"Then stay here. Wala naman pala eh. bakit kaylangang magkahiyaan tayo? You know what, let's just go to sleep. Come."
Nagbigay pa ito ng space para sa kanya sa kanyang tabi.

Of course! Bakit hindi?

"Sure!"

Isang mahabang katahimikan ang namutawi sa kanilang pagitan ng makahiga ito sa kama.

"Sorry.."

He said what? Para saan?

"I just made you see how evil I was to my sister."
He let out a sigh.
"I just want her to learn, that's it."
Kaya naman pal siya nagsosorry. By the way, doesn't she need to ask for an apology too?

"Yeah.. that was... great!"
Nalukot ang noo ng lalake sa narinig.
"Great? eh pinalayas mo nga ako at umuwi akong mag-isa."

"Oh! so you're waiting for me to say sorry?"

"Nope. umm.. let's go to sleep."

Sinaklob nito lahat ng bahagi ng kumot na halos sumayad na sa dulo ng kama.
"Okay," She sighed "Sorry.."

"It's okay" Sumagot naman ito ngunit nanatiling nakatakip ang kumot sa kanyang buong katawan.

"Hey!" Pilit hinila ni Andrea ang kumot nito ngunit sadyang malakas ang lalake at nanatili iyong nakakumot sa kanya.

"Aren't you gonna share it with me?" Tanong nito sa lalake.
"No, you owe me. Sleep with the cold."

"I'm sorry okay? I know I should've let you fix everything. I wasn't taking her side. I just-

"You just understand her because you did the same thing before and look who trust you now."
She can't understand but she's not feeling any anger hearing him say that. Besides, he's right.

"It's not fair!" Tinaasan niya ang kanyang boses ngunit nanatiling nakakumot ang lalake.
"What? not fair that kids now a days just wanna go out and have some fun?"

"No, it's not fair you're using my blanket without sharing me any peace of it! Get 'em out! Give some!"

Hinila niya ang isang dulo niyon ng buong lakas ngunit-

AAAHHHHHHH!!!!!!
Tila nahugot ang kanyang lakas ng maramdaman niyang nawalan na siya ng balanse at huli na para magsisi ng maramdaman niyang tumilapon na ang kanyang katawan sa sahig. Nakapikit pa siya habang kinakapa ng kanyang isip kung saang bahagi ang masakit. Nagka-fracture ba ang joints niya? nagkacrack ba ang bones niya? Na-alog ba ang utak niya?
"I'm Andrea Montemayor, daughter of Don Alfonzo"
Ayun, okay siya. Kilala pa niya ang kanyang sarili.

She panicked when she feels like she can't breath.
Magkasamang lumanghap ng hangin ang kanyang ilong at bibig dahil pakiramdam niya'y kinukulang na siya ng oxygen sa katawan.

Ummmm... ambango... nananaginip lang ba siya?

Laking gulat niya ng makita si Paul na nakangisi habang pinagmamasdan siya. Kanina pa pala ito nakadagan sa kanyang katawan kasabay ng pagkakagapos niya sa mg malalakas nitong bisig.

"Masyadong mababa ito para magka-amnesia ka."
Sucks! Narinig niya. Bakit ba kasi kaylangang imemorize agad ang pangalan.

"You didn't tell me you like the idea of sleeping in the carpet."

Then She just realized, he is already closing the gap between their faces.

He's gonna kiss me! Oh no!

His breath, his lips...
Then suddenly, their world begun to revolve together.

Just together.....

------Malapit na! :) thanks for reading! ---------

Don't forget to VOTE! :)

Please try these too... :)
-That should be me-
http://www.wattpad.com/story/26765243-that-should-be-me

-My brother's princess-
http://www.wattpad.com/story/20705422-my-brother%27s-princess