Angst

Hoofdstuk 13

Ik open mijn ogen. Ik kijk op de klok. 11 uur. Ik stap uit bed. Even later ben ik beneden. De krant ligt op de mat en ik pak hem op. Mijn oog valt op de deurmat. Er zit een spetter bloed op. Snel draai ik me om en ik ga aan tafel zitten en begin te eten. Als ik klaar ben pak ik de krant. Bovenaan staat: Bladzijde 12, jongen van 20 schiet man neer. Thijs is 20... Ik blader naar bladzijde 12 en begin te lezen.

Gisteren is in de juwelierswinkel "Het Goud" een overval geweest. De dader was een jongen van 20 die een meisje had gedwongen om te stelen. Ze werden gesnapt, en toen de politie onderweg was schoot de jongen de man neer. De toestand van de man is kritiek. De dokters hebben besloten om hem in coma te laten liggen. Meerdere informatie volgt in de volgende krant.

Ik sla de krant dicht. Er is gelukkig niks persoonlijks over mij gezegd. Ik ga naar boven. Ik plof op mijn bed. Ik kijk in de spiegel die tegenover mijn bed staat. Ik loop er heen. Zonder er bij na te denken trek ik mijn shirt iets naar beneden zodat je de wond kunt zien waar Thijs me heeft gestoken. Er zit nu een litteken. Ik ga er met mijn hand overheen. Het voelt raar aan. Het hoort niet bij mij. Thijs hoort niet bij. Thijs... Opeens moet ik weer denken aan de eerste keer dat ik hem zag.

Ik zet mijn fiets in de fietsenstalling en ik loop naar het plein toe. Meteen zie ik mijn beste vriendin staan, Julia. Ik loop naar haar toe en geef haar een knuffel. 'Hoi,' zegt ze. 'Hey,' zeg ik terug met een glimlach. We lopen naar binnen toe. Opeens zie ik hem staan. De perfecte jongen. Ik ben in een klap verliefd. Hij loopt langs me en glimlacht naar me. 'Heey,' zegt hij. Ik glimlach terug, er komt alleen geen geluid uit mijn keel. Hij loopt weer verder en ik kan mezelf wel voor me kop slaan. 'Leuk is hij, hè?' fluistert Julia. Ik knik. We lopen naar het klaslokaal toe waar we straks les hebben.

Ik keer weer terug naar nu. Een paar weken daarna kreeg ik verkering met Thijs. Ik was zo gelukkig. Thijs was het beste vriendinnetje dat je kon hebben, dacht ik toen. Nu weet ik wel beter. Ik ga weer naar beneden. Ik plof op de bank en zet de tv aan. Na een uurtje tv te hebben gekeken wordt er opeens aangebeld. Meteen wordt ik bang. Het zal toch niet...?